Reserve-valuta verwijst naar de valuta die door overheden en instellingen in aanzienlijke hoeveelheden wordt aangehouden als reserves voor vreemde valuta of om internationale schuldverplichtingen af te wikkelen. Een land kan reserves aanhouden in geldmarktinstrumenten, obligaties of goud. Een land waarvan de valuta op grote schaal wordt gebruikt, krijgt de reserve-valutastatus.
Geschiedenis van een reservevaluta
In de oudheid refereerde een reservevaluta aan een valuta die in een uitgebreide circulatie buiten de grenzen van de staat van afgifte lag. Middeleeuwse archieven identificeren de zilveren drachme die in Athene werd gebruikt als de eerste dominante valuta die werd opgevolgd door de gouden aureus en zilveren denarius die in Rome werd gebruikt. Atheense en Roemeense valuta domineerden tot in de zesde eeuw toen de gouden solidusmunt van het Byzantijnse rijk de macht overnam. De Arabische dinar maakte een debuut in de 7th eeuw tot de 10th eeuw. Van de 13th eeuw tot de 15th eeuw, de Fiorino, uitgegeven door Florence aan populariteit gewonnen totdat het werd omvergeworpen door de Ducato gebruikt in Venetië. Start de 19th eeuw, staatsobligaties en nationale centrale banken omarmd goud als reserves. Het Britse Pond Sterling, aan het einde van de 19th eeuw, buiten de grenzen van Groot-Brittannië in aanzienlijke hoeveelheden in omloop was. Deze situatie viel samen met de opkomst van het land als leider in internationale handel en financiën. De Amerikaanse dollar verving het pond sterling in 1945 als 's werelds reservevaluta.
Belang van reservevaluta
De centrale bank van een land houdt primair reserve valuta aan ter ondersteuning van het wisselkoersbeleid van een land en voor de veiligheid. Wanneer de valuta van een land ondergewaardeerd of overgewaardeerd is, gebruikt de centrale bank reserves om de koersen terug te brengen naar de beoogde wisselkoers. Substantiële reservemunt sluit een land tegen een betalingsbalanscrisis. Een dalende wisselkoers in een land betekent dat de invoer duur zal zijn en daardoor de internationale handel zal beïnvloeden.
Valuta's van belangrijke reserves
De Amerikaanse dollar is de primaire valuta die wordt aangehouden als buitenlandse reserves, vanwege de stabiliteit die de voorkeur geniet. De grote Amerikaanse economie heeft ook veel effecten in dollar. De markt voor dergelijke activa als de schatkisteffecten van de Verenigde Staten is zowel diep als liquide. Landen vinden de US-dollar wenselijk omdat deze dagelijks in grote hoeveelheden wordt verhandeld en het daarom gemakkelijk is om kopers te vinden. De euro staat op de tweede plaats en is vooral populair bij landen in de eurozone. De valuta heeft een grote oplage en de markten zijn daarom liquide en diep. De reserves in de euro zijn de afgelopen jaren toegenomen. De Britse pond geldt als de volgende grote reservemunteenheid. Zijn dominantie werd belemmerd door economische mislukkingen in het Verenigd Koninkrijk in de laatste helft van de 20th eeuw. Het heeft echter zijn verloren glorie herwonnen. De Japanse yen, Zwitserse frank, Canadese dollar en Chinese yuan zijn andere valuta's die als reserves worden aangehouden.
Landen met de grootste reserves
Naties over de hele wereld stapelen zich op in reservevaluta als een schokdemper tegen de economische crisis. China heeft de grootste reserves voor $ 3,520.4 biljoen, gevolgd door Japan voor $ 1.321 biljoen. In Europa heeft Zwitserland de grootste reserves op $ 661 miljard. Saoedi-Arabië heeft $ 580.7 miljard terwijl de Russische Federatie $ 407.3 miljard heeft. De Aziatische staten Hong Kong, Republiek Korea en India hebben respectievelijk $ 380.3, $ 372.6 en $ 366.2 miljard dollar. Brazilië heeft de grootste reserves in Zuid-Amerika voor $ 362.2 miljard.
