Vroege geschiedenis
Tijdens het prehistorische tijdperk werden de vruchtbare landen en alpenvlakten van het Donaubekken bezet door de Keltische bevolking. Rijke minerale afzettingen van ijzer en zout maakten de ontwikkelings- en vestigingspatronen van de Keltische bevolking mogelijk, die later belangrijke handelspartners werden van het Romeinse Rijk. Het koninkrijk Noricum werd door de Romeinen in beslag genomen en werd een koninklijke provincie samen met andere delen die in het hedendaagse Oostenrijk in beslag werden genomen en onderworpen. Gedurende meer dan 500 jaren regeerden de Romeinen de Donau provincie en vestigden nieuwe nederzettingen tot de 8 eeuw, toen zij zich terugtrokken na de golf van stammenmigraties.
Middeleeuwen
In 976 AD kreeg de familie Babenberg de macht om te regeren over de spaarzaam bevolkte regio. Met hun bekwame vechtsportstrategieën was de Baberberg-familie de krachtigste dynastie tot 1156, toen Oostenrijk werd erkend als hertogdom en speciale privileges kreeg. Na de dood van Frederik II in 1246 namen de laatste mannelijke Babenberg, de Habsburgers, uit Zwaben het koninkrijk over. Het Huis van Habsburg was in staat om hun grondgebied uit te breiden naar andere dynastieën door verdragen van opvolging van Spanje, Nederland en de Bourgogne. In 1522 was het koninkrijk verdeeld in twee, de Spaanse en Oostenrijkse bestuurslijnen, tot de 17th eeuw toen conflicten begonnen met het Ottomaanse rijk.
Tijdens de tweede helft van de 18th eeuw leidde de Franse Revolutie, samen met de Napoleontische oorlogen, tot hervormingen die de basis legden voor een moderne bestuursregering. In 1867 sloot het Oostenrijks-Hongaarse compromis zich aan bij het Oostenrijkse Rijk en het Koninkrijk Hongarije als een dubbele soevereiniteit, die uiteindelijk uiteenviel na de Eerste Wereldoorlog na het streven naar onafhankelijkheid door de lidstaten.
Moderne tijd
Als de enige overgebleven staat van de voormalige dubbele monarchie, werd Oostenrijk in 1918 uitgeroepen tot democratische republiek, maar het werd steeds moeilijker voor de nieuw opgerichte staat om bekendheid te verwerven in de bestaande Europese orde. Oostenrijk leed als gevolg van de Tweede Wereldoorlog en de Russische invasie totdat geallieerde strijdkrachten het land overnamen. Net als Duitsland werd de onafhankelijke Republiek Oostenrijk opgericht door de hulp van de geallieerden en verdeeld in Amerikaanse, Britse, Franse en Sovjet-zones onder leiding van de geallieerde commissie voor Oostenrijk.
In 1955 werd het Oostenrijkse staatsverdrag ondertekend, waarin Oostenrijk een soevereine natie werd genoemd en daarmee de bezetting door geallieerde troepen werd beëindigd. Het Oostenrijkse parlement heeft de Verklaring van Neutraliteit aangenomen, waarin de permanente neutraliteit van Oostenrijk werd bevestigd. In datzelfde jaar werd Oostenrijk lid van de Verenigde Naties. Oostenrijk staat al decennia hoog op het gebied van zowel het BBP per hoofd van de bevolking als de levensstandaard. Bovendien was Oostenrijk een oprichter van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) en is sinds 1995 lid van de Europese Unie (EU).
Oostenrijk in de 21st Century
Oostenrijk is momenteel een stabiele, welvarende en sociaal liberale natie met een bloeiend cultureel leven dat doet denken aan de vroegere tijd. De sociaal-economische instellingen worden gekenmerkt door nieuwe hervormingen en een geest van samenwerking. De hoofdstad, Wenen, is een architectonisch toeristisch centrum, vanwege zijn historische positie als zetel van het Heilige Roomse Rijk. Hoewel er politieke en sociale omwentelingen zijn in het land, zijn ze niet met dezelfde intensiteit uitgebarsten als de buurlanden op het continent.
