Geschat wordt dat bijna 3 / 4 van 's werelds landen een Indo-Europese taal gebruiken als de formele tong voor communicatie of enige taal. De dialecten behoren tegenwoordig tot de meest gesproken talen ter wereld en ongeveer 3 miljard sprekers gebruiken het wereldwijd.
Oorsprong
De Indo Europese talenfamilie bestaat uit het Engels en een groot aantal andere Europese dialecten. Het omvat ook Perzische en Hindi dialecten. Er zijn tegenstrijdige theorieën over hoe de taal tot stand kwam, maar uit onderzoek blijkt dat het voor het eerst werd gesproken door mensen uit de gemeenschap die leefden van 4500 tot 2500BC. De taal stond toen bekend als Proto-Indo-Europees of PIE. Interessant genoeg is er geen geschreven tekst gevonden en is het geluid van het oorspronkelijke dialect ook niet bekend.
Indo Europees dialect
De meest herkenbare Europese Indo-talen zijn Keltisch, Armeens, Germaans, Cursief, Baltisch, Slavisch, Albanees, Grieks of Grieks en Indo-Iraans. De taal wordt prominent in Europa gesproken, behalve in landen als Hongarije, Finland, Estland, Turkije, Georgië en Azerbeidzjan. Het is ook aanwezig in delen van het Midden-Oosten, zoals Iran en Afghanistan, en ook Azië in landen als India, Pakistan, Bangladesh en Sri Lanka. Indo Europese talen zijn ook aanwezig in het Amerikaanse continent, Oceanië en Afrika ten zuiden van de Sahara.
Classificatie
Linguïsten zeggen dat de taal voor het eerst werd gesproken in Eurazië en zich over een periode van 6,000 jaren naar de hele wereld verspreidde. Indo-Europees is in de geschiedenis geplaatst in de periode voorafgaand aan de uitvinding van de landbouw, omdat sommige van zijn oude woorden verband houden met landbouwactiviteiten. Het is verder onderverdeeld in negen subgroepen met Indo-Iraanse talen, Armeens, Grieks of Helleense, Albanese, Italo-Keltische talen, Balto-Salvic talen, Germaanse talen, Tocharian en Anatolisch. Bernard Sergent heeft de classificatie van de taal in 2005 bijgewerkt in een poging om andere classificaties die voor hem werden uitgevoerd te ondersteunen. Sergent heeft de taal onderverdeeld in vijf brede subklassen als Northwest-groep, Zuidoost-groep, Anatolisch, Indo-Europees met onbepaalde status en hypothetisch Indo-Europese talen.
Evolutie van de Indo-Europese taal
Onderzoek toont aan dat er een gemeenschappelijke oorsprong bestaat voor talen die een groot taalkundig en geografisch bereik in de wereld bestrijken. Talen zoals Frans, Grieks, Hindi en Perzisch hebben veel overeenkomsten die suggereren dat ze aan elkaar gerelateerd zijn. Men vermoedt dat vroege Proto-Indo-Europeanen hun voorouderlijk land in 3000 BC hebben verlaten en naar verschillende richtingen zijn gemigreerd. De eerste goed gedocumenteerde Indo-Europese taal was de Hettitische taal die in Anatolië werd gesproken en het volk het Hettitische rijk bezette. Andere armen van Indo-Europees spreiden zich in de loop van de jaren verder naar buiten, zoals Balto-Salvic-sprekers die zich in de Baltische en Oost-Europese regio vestigden; Griekse sprekers hadden betrekking op Griekenland en de taal was verder onderverdeeld in Keltische, Italische en Germaanse talen.
Huidige distributie
Sommige talen zijn momenteel uitgestorven, zoals de Tocharische taal die werd gesproken door mensen die zich in China vestigden. Indo-Europees is wijd verspreid over de wereld, waar het in India wordt gesproken als Sanskriet en in Iran als Perzisch. Indo Europese taal heeft de meest moedertaalsprekers over de hele wereld met prominente talen zoals Engels, Spaans, Frans en Russisch.
