Wat is de Afrikaanse Unie?
De Afrikaanse Unie (AU) is een politieke en administratieve organisatie, opgericht in 2002. Het bestaat uit 54-landen in Afrika met zijn belangrijkste administratieve hoofdstad in Addis Ababa, Ethiopië. Het hoofdkantoor is gevestigd in het conferentiecentrum en het kantorencomplex van de AU. Dit gebouw heeft 20-vloeren en een plenaire zaal met 2,500-zitplaatsen.
De AU heeft verschillende doelstellingen, waarvan de belangrijkste erin bestaat de eenheid tussen Afrikaanse landen en burgers te bevorderen en te bevorderen. Daarnaast streeft deze organisatie ernaar de onafhankelijkheid van haar leden te behouden, vrede en veiligheid te bevorderen, mensenrechten te beschermen en duurzame ontwikkeling economisch en sociaal te bevorderen.
Geschiedenis van de Afrikaanse Unie
De AU was afkomstig van de Unie van Afrikaanse Staten van de 1960's, de Organisatie voor Afrikaanse Eenheid (OAU) van 1963, en de Afrikaanse Economische Gemeenschap van 1981. Kritiek op de effectiviteit van deze organisaties leidde tot discussies in de 1990's tussen het staatshoofd van Libië en de staatshoofden en regeringsleiders van de OAE. In september van 1999 creëerden de functionarissen de Sirte-verklaring, waarin de behoefte aan de Afrikaanse Unie werd vastgelegd.
Met de noodzaak vastgesteld, namen verschillende regeringen deel aan topontmoetingen om de Constitutive Act (in 2000) en het implementatieplan voor de AU (in 2001) te definiëren. De eerste sessie vond plaats op 9 in juli, 2002 en onder leiding van Thabo Mbeki, de eerste voorzitter van Zuid-Afrika. Sindsdien hebben er in verschillende landen sessies plaatsgevonden.
Organisatie van de Afrikaanse Unie
De AU is verdeeld in verschillende organen. De Assemblee van de Afrikaanse Unie is de machtigste tak van de organisatie en bestaat uit de regeringsleiders van de lidstaten. De vergadering komt eenmaal per jaar bijeen om te stemmen over wetgeving. Elke beslissing moet met ten minste tweederde worden genomen.
Bovendien heeft deze organisatie een representatieve tak - het Pan-Afrikaanse parlement. Haar 265-parlementaire vertegenwoordigers worden gekozen door de nationale AU-hoofdstukken. Het bevindt zich in de stad Midrand in Zuid-Afrika en dient ter bevordering van democratische deelname aan de werking van de AU.
De Uitvoerende Raad, samengesteld uit ministers van Buitenlandse Zaken, die materiaal voorbereiden om de Vergadering ter bespreking en goedkeuring voor te leggen. Deze raad neemt beslissingen over voedsel, landbouw, buitenlandse handel, communicatie en sociale zekerheid.
Het Hof van Justitie van de Afrikaanse Unie heeft sinds 2009 een besluit genomen over conflicten rondom AU-verdragen. Dit Hof zal spoedig worden vervangen door het Afrikaanse Hof van Justitie en Mensenrechten, dat zal fungeren als een fusie tussen het Hof van Justitie en het Hof voor de Rechten van Mens en Mensen.
De Peace and Security Council werd in 2004 opgericht als een snel antwoord op conflict- en crisissituaties in heel Afrika. Deze raad is ook verantwoordelijk voor het voorkomen en oplossen van conflicten als die zich voordoen. Daarnaast is het belast met het oplossen van conflicten en het begeleiden van vredesopbouw na een conflict. De Assemblee kiest haar 15-lid op basis van regionale organisatie.
Andere takken van de AU zijn: de Economische, Sociale en Culturele Raad; het Comité van permanente vertegenwoordigers; de Afrikaanse Commissie voor mensenrechten en de rechten van de mens, en het nieuwe partnerschap voor de ontwikkeling van Afrika.
Uitdagingen voor de Afrikaanse Unie
De Afrikaanse Unie moet een aantal obstakels het hoofd bieden om haar doelen te bereiken. Deze kwesties omvatten: de aanwezigheid van autoritaire regimes, het voortduren van burgeroorlogen, extreme omstandigheden van slechte gezondheid en armoede, de noodzaak om de economie te verbeteren en een gebrek aan duurzame ontwikkeling en milieubeleid.
Wat de gezondheid betreft, worden Afrikaanse landen geconfronteerd met zowel malaria als HIV / AIDS-epidemieën. In Afrika ten zuiden van de Sahara zijn zelfs de hoogste hiv-percentages te vinden, waar dan ook ter wereld, waarbij jaarlijks miljoenen sterven. In verschillende landen wordt geschat dat ten minste 20% van de seksueel actieve bevolking is geïnfecteerd. Hier reduceert deze diagnose de levensverwachting van zijn vervoerders met 6.5-jaren. Naast een tragedie en verlies voor de individuen en hun families, zal dit ook een negatief effect hebben op de BBP-groei voor de AU. Dit geldt met name in Zuid-Afrika, dat 30% van de gehele AU-economie vertegenwoordigt.
Toen de ex-Amerikaanse president Barack Obama op 29 in juli sprak, 2015, behandelde hij verschillende uitdagingen voor de vooruitgang van de AU, waaronder een gebrek aan democratie en niet-coöperatieve leiders. Dit is te zien in Libië, dat werd aangericht door een burgeroorlog in 2011. Daarnaast heeft de AU gewerkt aan het herstel van de vrede in verschillende regionale conflictzones. Deze gebieden omvatten: Darfur in Soedan, waar de AU 7,000-vredestroepen naar 2005 stuurde; Somalië, waar de AU heeft gewerkt om een overgangsregering in te stellen na een periode van rond de 20-jaren zonder een functionerende overheid; en Anjouan in de Comoren, waar de AU politieke onrust stopte en een invasie begon om onafhankelijk te worden van de Comoren.
Toekomstplannen van de Afrikaanse Unie
Naast de eerder genoemde uitdagingen heeft de Afrikaanse Unie ook enkele zeer complexe doelen voor de toekomst uiteengezet. Een daarvan is de oprichting van een Verenigde Staten van Afrika of een Unie-regering. Deze organisatie heeft al enkele voorstellen opgesteld voor het vormen van een Unie-regering, hoewel sommige lidstaten het niet eens zijn over de exacte aanpak. Enkele van de toekomstige stappen die moeten worden gezet, zijn onder meer een verhoogde urgentie achter het consolideren van economische en politieke acties van Afrikaanse landen en een audit van de takken van de AU om de organisatie te versterken en dichter bij een EU-regering van Afrika te komen.
Als onderdeel van het streven naar een meer verenigd front in Afrika heeft de AU ook andere toekomstige doelen voor haar lidstaten vastgesteld. Om de handel te verbeteren en de import- en exportindustrieën te vergroten, heeft de AU-vergadering de missie uiteengezet om een vrijhandelszone op te zetten in haar lidstaten. Om de transitie van een vrijhandelszone te vergemakkelijken, is de AU ook van plan een douane-unie en een interne markt te creëren. Een van de complicaties van een verenigde markt in Afrika is dat elk land een andere valuta gebruikt. Daartoe heeft de AU ook de wens geïdentificeerd om een gemeenschappelijke valuta en een centrale bank te creëren. Dit idee werd voorgesteld in de Afrikaanse Monetaire Unie, die van 2023 en 2028 een gemeenschappelijke valuta wil hebben. Het plan zal vergelijkbaar zijn met de Europese Unie.
