Om Zeedieren Te Redden, Vermijd Het Eten Van Deze Vis

Rond 71% van het aardoppervlak is bedekt met water en 97% daarvan is zout water, zoals dat wordt aangetroffen in oceanen en zeeën. Deze watermassa's zijn gevuld met een groot deel van het leven op aarde, dat alles omvat, van planten tot zoogdieren en vissen tot kleine organismen. Mensen zijn om verschillende redenen afhankelijk van dit zeeleven, maar vooral als voedselbron. Om deze reden is het leven in zee in gevaar. De wereldwijde vraag naar schaal- en schelpdieren heeft geleid tot overbevissing, waardoor de viskwekerijen bijna zijn uitgeput. Meer dan 85% van de wereldwijde vispopulatie is overgeëxploiteerd, uitgeput of hersteld. Wetenschappers zijn van mening dat in slechts 30 jaren visgerechten verdwenen kunnen zijn. De visserij heeft in zeer korte tijd de eetbare vissoorten met 29% verminderd en dat getal houdt zelfs geen rekening met de talloze andere zeedieren die tijdens het proces verloren zijn gegaan (koraal, schildpadden, haaien, zeevogels en dolfijnen). Ondanks het risico voor het leven in zee, blijft er vraag naar schaal- en schelpdieren. Zelfs soorten die worden bedreigd, kwetsbaar of bedreigd, worden nog steeds gevangen en geconsumeerd. Dit artikel gaat in op de vraag waarom bepaalde zeedieren in gevaar zijn.

Wat doen mensen die mariene soorten bedreigen?

Omdat de kustvisserij overbevist en snel uitgeput is, zijn vissersboten naar diepere wateren vertrokken om vis te zoeken. Niet-duurzame eisen blijven zich verspreiden en sommige vissen lopen een ernstig risico van uitsterving. Een lijst met de meest kwetsbare zeedieren vindt u hieronder. De reden voor hun bedreigde status is te wijten aan een aantal factoren. Een van deze oorzaken is dat de visserijsector eenvoudigweg de soort van de grootste marktvraag vangt, inclusief kwetsbare soorten, zonder rekening te houden met het vermogen van het dier om te herstellen van het verlies voor zijn bevolking. Het management kiest ervoor om geen wetenschappelijk advies te geven over vangstbeperkingen en in plaats daarvan stellen ze hun quota op veel hogere, niet-duurzame niveaus. Deze praktijk heeft een uiterst negatief effect gehad op de Atlantische kabeljauw en tonijnsoorten.

overbevissing

Wanneer het management ervoor kiest om de door de wetenschappelijke gemeenschap gestelde limieten niet te volgen, resulteert dit in overbevissing. Overbevissing treedt op wanneer er meer vis wordt gevangen dan kan worden vervangen via natuurlijke voortplanting. De gevolgen hiervan zijn verreikend, niet alleen vermindert het de biodiversiteit, maar treft ook populaties die afhankelijk zijn van zelfvoorzieningsvisserij om te overleven. Tonijn soorten worden onevenredig getroffen door deze praktijk, met name de Atlantische blauwvintonijn die nu in gevaar is. Overbevissing heeft bijgedragen tot de bedreigde status van elke soort in de onderstaande lijst.

Niet-selectieve visserij en bycatch

Net als overbevissing is het gebruik van niet-selectieve visserijmethoden. De wortel achter deze twee praktijken is het streven naar kwantiteit. Bij niet-selectieve visserij hanteren vissers een soort van free-for-all-aanpak waarbij zoveel mogelijk vissen worden gevangen. Ongewenste vissen geoogst als bijvangst worden dan terug de zee in gegooid nadat ze dood gaan of al dood zijn. Dit type visserij heeft geen oog voor duurzaamheid en doodt vaak onrijpe vissen, waardoor ze niet kunnen fokken en de populatiegrootte kan toenemen.

Destructieve visserijmethoden

Destructieve visserijmethoden zijn een andere oorzaak voor verminderde mariene biodiversiteit. In de 1980's begon de visserijindustrie rockhoppertrawls te gebruiken waarmee vissers in rotsachtige streken en ecosystemen van koraalriffen terecht konden komen die voorheen werden vermeden. Deze machines slepen langs de bewegende bodem van de oceaanbodem en vernietigen koraal. Trawlvisserij op de bodem kan worden vergeleken met ontbossing, omdat het koraal, beschutting en voedselbronnen voor veel mariene soorten verwijdert. Vissen met cyanide is een andere destructieve praktijk die vissers in staat stelt vissen te bedwelmen zonder ze te doden om in veel restaurants aan de vraag naar levende vis te voldoen. Voor elke gevangen vis is 1 vierkante meter koraal verloren. Dynamietvisserij is vergelijkbaar, hoewel het de vissen bij contact doodt en dan naar de oppervlakte drijven en de vissers ze in netten verzamelen. Meer dan alleen de gewenste vis wordt gedood door deze techniek te gebruiken. Een andere indirecte destructieve praktijk doet zich voor wanneer vistuig verloren gaat op zee. Hoewel ze niet langer worden gebruikt, blijven de netten, haken en vallen het leven van de zee vangen, zoals schildpadden, dolfijnen, walvissen en een verscheidenheid aan vissen. Destructieve visserij is van invloed op alle soorten op de onderstaande lijst met uitzondering van zalm, marlijn en aal.

Piraten Vissen

Piraatvissen komt ook voor. Piratenvissers hebben geen respect voor de visserijwetgeving en vangen vaak illegale vis of een operatie in no-fish-zones. Hun vangsten gaan niet gerapporteerd en ongereguleerd, wat een groot probleem vormt voor duurzaamheidspogingen. Vissen uit de lijst die hier het meest onder te lijden hebben zijn haaien, vleten, roggen en tonijn.

Wees een consciëntieuze consument

Je kunt betrokken raken bij het gevecht om het leven in zee te behouden. De simpele daad van inkoop is precies wat de visserij-industrie beweegt om door te gaan met haar praktijken. Dus, kies verstandig. Schaf zeevruchten aan die zijn gevangen door kleine, lokale visserijen. Zoek naar alternatieven voor de soorten op deze lijst, kies waar mogelijk lijngevangen vis om de bovengenoemde niet-duurzame praktijken te vermijden. Koop biologisch vanwege de hoge milieunormen die voor het label zijn vereist. Probeer vermeerderde vis te vermijden, omdat er 3 ton wildvangvissen nodig is om 1 ton gekweekte vissen te produceren. Blijf bij plantenetende vissen zoals tilapia, omdat hun verlies niet zozeer de voedselketen aantast als het verlies van roofdiersoorten. Onthoud vooral dat kopen macht is.

Overbeviste vislijst