De Cubaanse rakettencrisis was een confrontatie tussen de VS en de USSR over de inzet van ballistische raketten in Cuba en de inzet van ballistische raketten in Turkije en Italië. De crisis, ook wel de Oktobercrisis van 1962 of de Caraïbische crisis genoemd, was een van de kortste momenten tijdens de Koude Oorlog toen de twee machten bijna bezig waren met een grootschalige nucleaire oorlog. Terwijl beide partijen hun burgers voorbereidden op de dag des oordeels, escaleerde geheime miscommunicatie het conflict, maar uiteindelijk beëindigden succesvolle diplomatieke overeenkomsten de crisis. De evenementen vonden plaats van oktober 16 tot oktober 28, 1962.
Oorzaken van de crisis
in 1961, President Kennedy's administratie ondernam de Bay of Pigs Invasion op Cuba waarbij verschillende door de CIA gesponsorde Amerikaanse militairen en contrarevolutionaire strijdkrachten betrokken waren, voornamelijk bestaande uit Cubaanse ballingen in de VS. Fidel Castro versloeg hen binnen drie dagen en om zich veilig te voelen voor mogelijke toekomstige invasies, vroeg hij de hulp van de USSR. Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov stemde in met het verzoek van Castro en de bouw van raketlanceringsfaciliteiten begon in Cuba. Voorafgaand aan deze gebeurtenissen had de USSR beloofd Cuba niet met raketten te bewapenen. Volgens de USSR stemden ze in met het verzoek van Cuba vanwege de aanwezigheid van Amerikaanse raketten in Turkije en Italië, een positie die volgens het land kwetsbaar was voor een Amerikaanse verrassingsaanval. Er waren aanvankelijke waarschuwingssignalen dat de USSR raketten naar Cuba stuurde, maar president Kennedy negeerde hen totdat een Amerikaans spionagevliegtuig foto's maakte van raketten en raketfaciliteiten op Cuba.
Crisisversnelling
In oktober adviseerden 16, 1962, Amerikaanse militaire chefs president Kennedy om een luchtaanval op raketsites te lanceren en Cuba binnen te vallen. Kennedy weigerde dit advies uit te voeren, maar kondigde in plaats daarvan aan dat de Amerikaanse marine de schepen van de USSR zou onderscheppen en Cuba zou voorzien van de wapens op internationale wateren. Dit plan was ook riskant omdat de USSR zo'n blokkade als een provocatie voor oorlog zou beschouwen. De VS noemden daarna de blokkade een "quarantaine" die het transport van basisbehoeften niet zou beïnvloeden. De USSR reageerde boos door een brief waarin de VS werd gewaarschuwd om haar vrijheid van internationale wateren en lucht niet te schenden, omdat een dergelijke overtreding een agressie zou zijn die het land zou dwingen om nucleaire raketoorlog te voeren. Wat volgde was weer een intense zesdaagse dag waarop Cuba en de USSR beweerden dat de wapens bedoeld waren voor zelfverdediging. Op 27 van oktober schoot de USSR een Amerikaans spionvliegtuig neer en op dezelfde dag liet de VS een kleine lading vallen bij een nucleaire onderzeeër uit de Sovjetunie. De lading was bedoeld om de onderzeeër te waarschuwen om naar boven te komen maar in plaats daarvan op het schip te slaan. De commandanten van het schip probeerden om opheldering te krijgen, maar ze waren te diep om effectief te communiceren met generaals aan het oppervlak. Ze dachten dat de oorlog was begonnen en ze wilden een nucleair wapen lanceren. Om een dergelijke lancering te laten plaatsvinden, moesten alle drie commandanten een unaniem besluit nemen, maar één weigerde om de lancering af te melden. Tegen die tijd was het Amerikaanse leger van DEFCON 2, dat slechts een stap verwijderd is van een complete nucleaire oorlog, bovendien hebben ze de metaforische doemscenario klok ingesteld op één minuut tot middernacht.
Geheime diplomatie
Naarmate de suprematie-veldslagen verder gingen, vonden er ook diplomatieke onderhandelingen plaats. Amerikaanse procureur-generaal Robert Kennedy ontmoette de Sovjet-ambassadeur Anatoly Dobrynin en zij waren het erover eens dat de VS hun raketten uit Italië en Turkije zouden verwijderen en ook Cuba nooit zouden binnenvallen. In ruil daarvoor stemde de USSR ermee in de VN uit te nodigen om hun terugtrekking van wapens uit Cuba te inspecteren. Op 28 van oktober kondigden de USSR hun intenties aan om raketten uit Cuba te verwijderen en een einde te maken aan de 13-dagcrisis. In eerste instantie bekritiseerden de VS en de USSR respectievelijk Robert Kennedy en Dobrynin voor onderhandelingen met de vijand, maar historici blijven hun betrokkenheid prijzen die een nucleaire oorlog heeft afgewend.
