Fysieke beschrijving
The Great Horned Owl (wetenschappelijke naam Bubo virginianus) is een aanzienlijke uil, inheems in een groot deel van de Nieuwe Wereld, inclusief Midden-, Noord- en Zuid-Amerika. Het wordt vaak de hoot owl genoemd vanwege zijn vocalisaties, oftewel de tijgeruil vanwege zijn veelkleurige verenkleed, meestal samengesteld uit verschillende tinten bruine en witte aftekeningen en patches. Deze vogels zijn gemakkelijk te onderscheiden door hun "plumicorns", die plukken van verlengde veren zijn die op de toppen van hun hoofd worden gevonden, evenals hun doordringende gele ogen en gevederde benen en voeten. De gemiddelde Great Horned Owl kan tot 3 pond wegen met spanwijdte tot 48 inch. Ze worden beschouwd als de zwaarste uilen in Zuid- en Midden-Amerika, ondanks grote verschillen in gewicht en lengte.
Dieet
De Grote Gehoornde Uil is van nature nachtdieren, wat betekent dat ze 's avonds en' s avonds de voorkeur geven aan eten terwijl de meeste andere dieren rusten. Ze zijn goed toegerust voor de taak, met twee van de scherpste ogen in de vogelklasse (Aves) die hen helpen hun eten op nul te zetten in het donker. Hun dieet bestaat uit een breed scala aan dieren, waaronder, maar niet beperkt tot, katten, honden, knaagdieren, haviken, woesmuizen, insecten, vissen, konijnen en zelfs Amerikaanse meerkoeten (vogels die in Amerikaans moerasland leven). Ze besluipen hun prooi terwijl ze boven op de zitstokken zitten in zwaar beboste gebieden, meestal volledig verborgen door gebladerte en hoge struiken. Zodra ze vinden waar ze naar op zoek zijn, duiken ze vlug op naar de grond met hun vleugels gevouwen en hun klauwen klaar om hun doelen te pakken. Kleine dieren zoals eekhoorns, spitsmuizen en vleermuizen worden vaak volledig ingeslikt zonder te worden opgekauwd en afgebroken, waarna ongewenste lichaamsdelen zo efficiënt en snel worden uitgespuwd als ze werden opgenomen.
Habitat en bereik
De Great Horned Owls behoren tot de meest voorkomende uilen in Amerika, en behoren tot de meest bekwame en ervaren in termen van jagen en foerageren naar voedsel. Volgens de statistieken is hun bevolking de afgelopen decennia stabiel gebleven, ondanks dat ze zwaar door mensen is gejaagd. Deze vogels passen zich goed aan tegen plotselinge veranderingen in hun omgeving en zijn, omdat ze 's nachts actief zijn, niet zo gemakkelijk te herkennen waardoor ze beter bestand zijn tegen de dreiging van uitroeiing. Mogelijke redenen voor de daling van hun aantal zijn pesticidenvergiftiging (vooral van die indirect verbruikt door de dieren die zij eten die zelf het eerst vergiftigd waren), vernietiging van hun natuurlijke leefgebieden en vervuiling veroorzaakt door onvoorzichtige menselijke activiteiten. Toch worden ze geclassificeerd als een soort van "minst zorg" op de IUCN Rode Lijst.
Gedrag
De Great Horned Owls zijn gedurfde en slimme jagers, die de voorkeur hebben boven op takken en twijgen te blijven zitten in dichtbevolkte gebieden zoals dikke struiken en dichte bossen. Ze zijn agressieve verdedigers van hun territoria, wat ze doen door herhaaldelijk te getoeter en klappen van hun rekeningen. Ze houden er niet van om indringers in hun midden te hebben en zullen vaak sissen en schreeuwen wanneer ze worden geconfronteerd met onbekende dieren of andere mensen.
Weergave
De Great Horned Owl is strikt monogaam van aard, wat betekent dat ze meestal paren met slechts één partner in de loop van hun leven. Vrijage begint over het algemeen ongeveer twee volledige maanden voordat de partners worden geselecteerd, wat een beslissing is van het vrouwtje door het toeteren en vouwen van haar staart. Koppelende paren blijven hun hele leven bij elkaar, hoewel ze mogelijk uit elkaar gaan drijven en meer eenzame tijd doorbrengen als hun kleintjes onafhankelijk van hun nesten kunnen leven. De selectie van broedplaatsen wordt uitgevoerd door de mannetjes. De sites worden dan goedgekeurd door de vrouwtjes, zolang ze zich bevinden in gemakkelijk toegankelijke gebieden die breed genoeg zijn om hun grote maten te herbergen.
