Minder dan 100 mijlen van Port Sudan, biedt het gebied een toevluchtsoord voor doejongs en andere mariene soorten. De geïsoleerde eilanden, bijna onaangetast door menselijke activiteiten, hebben hun integriteit en authenticiteit behouden als een van de meest natuurlijke bewaarde eilanden in de Rode Zee. De biodiversiteit floreert op de ontwikkelde biosystemen van mangrovemoerassen, lagunes, baaien en rotsstranden en bergketens. De afgelegen ligging van de site maakt het ook moeilijk voor het toerisme en andere ontwikkelingen om plaats te vinden. Dit gebrek aan beschermende maatregelen plaatst het ecosysteem en het mariene leven van het gebied in een gevaarlijke positie van overexploitatie door mensen in de haaien- of huisdierenhandel.
5. Beschrijving -
De Dungonab-baai en het Mukkawar-eiland liggen 25km ten noorden van Port Sudan. De Kaap van Abushagara is een grote lagune die zich uitstrekt over meer dan vijftig mijl. Inhammen, rotsen en zanderige baaien met mangrovemoerassen karakteriseren de eilanden. Het ervaart dagelijks hoogtij, winden en stromingen die op magische wijze de eilanden en stranden veranderen. Kleine witte zandheuvels verschijnen en verdwijnen en verschijnen weer. Het eiland Mesharifa vormt het grootste huis voor de mantaroggen. Het ecosysteem bevindt zich aan het meest zuidelijke einde van de uitgestrekte lagune. Aan de noordkant van deze site ligt een eenzame planeet van turkoois water, kuddes en vluchten van vogels, en eenzaamheid. De hele kustlijn is een reeks bergen die steeds veranderen, afhankelijk van het licht. De site biedt de beste zonsondergangen. De Dugongs grazen in de baai. Tijdens de winters migreren de mantaroggen naar de noordelijke delen. Afgezien van bergen, zijn er ook veel kleine eilanden omgeven door struiken of parels van prachtig wit zand, omspoeld door blauwe, groene en turkooizen wateren. De mangrovemoerassen hebben een aantal baaien die kleuren mengen en geven het nationale park een mengeling van modder en wit zand.
4. Geschiedenis-
De Rode Zee heeft een van de beste koraalriffen ter wereld. De hele Soedanese kust maakt deel uit van het centrale deel van de Rode Zee. Het gebied biedt optimale omstandigheden voor de vorming en groei van koralen en herbergt zo het meest uiteenlopende riforganisme. Daarom liggen Dungonab Bay en Mukkawar Island in het centrum van het meest uiteenlopende mariene ecosysteem ter wereld. De riffen van de sites hebben ook een over het algemeen uitstekende conditie, omdat het gebied vrijwel onaangetast is door menselijke activiteiten en een hoge soortenrijkdom en een groot aantal vlaggenschip bio-leven hebben. De site heeft geen directe inwonerspopulatie dankzij de afgelegen ligging, de geografische ligging is geen belangrijke visgrond. Sinds de vroege 1980's hebben de eilanden de aandacht van de wereld voor de biodiversiteit getrokken, maar het werd pas internationaal erkend toen 2004 de status van werelderfgoed kreeg.
3. Rol in de economie van Sudan -
De haaienmarkt is een lucratieve onderneming. Haaien vissen in het gebied heeft de aandacht getrokken van buitenstaanders die de zeldzame, maar niettemin waardevolle zeedieren oogsten. De site is ook een centrum van aandacht van de natuurbeschermers en natuurbeschermers over de hele wereld. De site heeft ook de aandacht getrokken van de niet-gegradueerde wetenschappelijke onderzoekers van de Universiteit van de Rode Zee die naar het land zijn gekomen om een hogere opleiding te volgen en zo Soedan te openen voor moderne laboratoria en geavanceerd onderzoek. Hoewel het toerisme minimaal is, zijn de nationale parken nog steeds een chip in de economie van Soedan met de weinige mensen die van de natuur houden en nieuwe locaties verkennen. Soedan heeft ook internationale erkenning gekregen voor het herbergen van een van de meest natuurlijke ecosystemen voor walvishaaien en de bedreigde schildpadensoort. Binnenkort zou die aandacht ervoor kunnen zorgen dat meer wetenschappers en onderzoeksinstellingen de economie een impuls geven met betrekking tot buitenlandse investeringen. Er zijn twee dorpen op de site; Mohammed Qol en de Dungonab-dorpen. Het gebied herbergt deze gemeenschappen die vissen en leven van de biodiversiteit van de regio.
2. Habitat en biodiversiteit -
Het gebied bestaat uit het zeer gevarieerde ecosysteem van koraalriffen, zeegrasvelden, mangrove, stranden en eilandjes. Populaties van zeevogels, vissen, zeezoogdieren, haaien, schildpadden, mantaroggen, het nationale park biedt kritieke broedgebieden voor watervogels en zeeschildpadden. Ook hier nestelen verschillende groepen mantarstralen die uniek zijn voor de oostkust van de Indische Oceaan. Zeldzame soorten walvishaaien en baleinwalvissen, Rorchals, leven hier ook. De Rorchals worden ook gezien in de noordelijke delen van Abushagara en ten zuiden van het eiland Mukkawar. De mangrovemoerassen bieden ook leefgebieden voor reigers. De karetschildpadden komen veel voor in het noordelijke uiteinde van Dungonab Bay, en groene schildpadden gedijen in bijna elke sector. De Hammerhead-haaien bezetten de gebieden rond het Sanganeb-atol, Shaab Rumi en de riffen van de baai van Dungonab. Aan de westelijke kant van het eiland Mukkawar heb je een klein aantal kleine rifhaaien. De mangrovebossen bezetten het zuidelijke einde van het Dungonab-schiereiland, het eiland Mukkawar en het vasteland Mersa Inkefal.
1. Milieustreigingen en instandhoudingsinspanningen -
Het gebied is niet verontreinigd. Gecontroleerde visvangst en het voorstellen van visreserves of seizoensregelingen behoren echter tot de verschillende initiatieven die zijn voorgesteld om het gebied te beschermen. Het grootste probleem van het ecosysteem is dat de verhoogde instandhoudings- en beschermingsstrategieën alleen op papier en in voorbereidende studies bestaan. Geen van de initiatieven is geïmplementeerd. De belangrijkste bedreiging voor het gebied is het vissen op haaien. Haaienvinnen zijn al lang in trek en hun verkoop is illegaal, maar is lucratief. Vissen wordt een probleem, omdat er op zee geen regelgeving of controle op de visserij bestaat. Tot toekomstige bedreigingen voor het gebied behoren ook verstoringen van de mens, uitbuiting, de introductie van invasieve soorten en vernietiging van habitats. De immense isolatie van het pand maakt bescherming moeilijk. De stad wordt geconfronteerd met een beperkte ontwikkeling van het toerisme, uitdagende vliegverbindingen en een gebrek aan duiken of wooneenheden. Momenteel behouden de voorschriften van het wildbeheer en de visserij de Dungonab-baai. Als deze instandhoudingsstrategieën niet worden opgevolgd, kan de baai de negatieve gevolgen ondervinden die worden beïnvloed door de twee dorpen aan de kust.
