Geologische classificatie
Slib bevindt zich ergens tussen de afmeting van zand en klei en is een belangrijk onderdeel van de sedimentaire dynamiek van rivieren. Slib komt in verschillende vormen. Het kan worden gevonden in de bodem onder water of als sediment gesuspendeerd in rivierwater. Slib is geologisch geclassificeerd op basis van de korrelgrootte en textuur die door een zeef gaan. Brieven worden toegewezen aan de grondkorrel, of het nu gaat om grind, zand, slib, klei of organisch. Vervolgens wordt verder afgebakend of het monster slecht gesorteerd is, goed gegradeerd, een hoge plasticiteit heeft of een lage plasticiteit heeft. De samenstelling van het monster wordt bepaald door ze door zeven van verschillende grootte te leiden en het resultaat wordt geclassificeerd met de combinatie van letters die eraan is toegewezen op basis van zijn fysiochemische kenmerken.
Chemische samenstelling
Slib is een aggregatie die voornamelijk afkomstig is van veldspaat en kwarts, hoewel sommige andere mineralen ook deel kunnen uitmaken van de samenstelling ervan. De erosie van deze bronmineralen door ijs en water begint de transformatie die uiteindelijk deze gebroken mineralen omzet in slib die niet meer dan .002 inches breed zijn. Slib, zand, klei en grind vermengen zich allemaal om aarde te vormen. Slib wordt ook bepaald door het blote oog en raakt aan door het gladde, niet kleverige gevoel als het nat is, in tegenstelling tot klei, zand of grind. Het heeft een meelachtige consistentie als het droog is. Slib wordt meer gevonden in semi-droge omgevingen dan waar dan ook.
Rol in de landbouw
In droge toestand is slib een fijne poederachtige substantie die veel op stof lijkt. Het wordt gemakkelijk door de wind in de lucht gedragen en kan vele kilometers verderop worden vervoerd. Dit maakt slib onproductief land in vruchtbaar land om te zetten als het wordt gestort. Dit lijkt op woestijnstof dat zich nestelt in oceaanwater en rivieren die onderdeel worden van het ecosysteem. Deze actie verrijkt de wateren en landbouwgronden, net als de oude jaarlijkse overstromingen van de Nijl en de deltagebieden van de Mississippi-rivier in de Verenigde Staten die op hun beurt de rijke oogsten van gewassen ondersteunden. "Slibstenen" kunnen ook worden geproduceerd door het samenpersen van slibafzettingen. Slibstenen hebben vanwege hun geringe gewicht bouw- en tuingebruik. Het wordt ook gebruikt voor het maken van mortel en natuurlijk cement, evenals in bodemverbeteraars.
Schadelijke gevolgen van Silt
Siltatie treedt op als gevolg van menselijke activiteiten die leiden tot fijne uitspoeling van grond naar nabijgelegen rivieren. Dit resulteert in een onnatuurlijk grote opeenhoping van slib dat in dat specifieke gebied van die rivier blijft. Door regenstormen kan deze bodem ook in andere waterbronnen terechtkomen. Gevoelig zeeleven en zoetwatervissen kunnen worden aangetast door gesuspendeerd slib in hun oorspronkelijke wateren. Bentisch organismen zoals koraal, oesters, garnalen en mosselen worden vooral aangetast door slib, omdat ze filtervoeders zijn die letterlijk "verstikt" kunnen raken door met slib beladen water. Waterwegen en irrigatiekanalen kunnen ook aangetast raken door slibophopingen. Andere schadelijke effecten van siltatie zijn de gezondheidsproblemen van de mens, het verlies van wetlands, wijzigingen aan de kustlijn en veranderingen in patronen van vismigratie.
Hoe menselijke praktijken natuurlijke sedimentatie beïnvloeden
Menselijke activiteiten dragen allemaal bij aan de verrijking van natuurlijke sedimentatie en veroorzaken sedimentdeficiëntie in rivieren, meren en oceanen. Sommige bronnen van verhoogde sedimentatie worden veroorzaakt door bouwactiviteiten die het ruimen van land, rivierbaggeren, offshore dumping en klimaatverandering vereisen. Deze activiteiten dragen allemaal bij aan de vervuiling en afbraak van aquatische hulpbronnen. Aan de andere kant kan beheersing van sedimentatie worden bereikt door verbeterde landgebruikspraktijken zoals gemodificeerde teelt, terrassen, weinig grondbewerkende landbouw, het creëren van bufferzones en behoud van wetland. Sedimentatie is een cruciaal onderdeel van het leven in een aquatisch ecosysteem, maar sedimentatie kan ook het aquatische ecosysteem beschadigen. Zelfs de Verenigde Naties hebben onlangs het belang erkend van sedimentstromen in aquatische ecosystemen.
