De meest geaccepteerde definitie van een ontwikkelingsland is er een die een lage industrialisatiegraad kent en slecht scoort op de Human Development Index (HDI). Een lage HDI-score betekent dat de inwoners van een bepaald land een lagere levensverwachting hebben, een lager opleidingsniveau, een lager inkomen per hoofd van de bevolking en een hogere vruchtbaarheidscijfers dan in andere landen. De meeste landen in Afrika, Centraal-Europa, Oost-Europa, Azië, Zuid-Amerika en Midden-Amerika worden over het algemeen beschouwd als zich ontwikkelend.
Ontwikkeling meten
Zoals eerder vermeld, zijn er verschillende indicatoren die helpen het niveau van ontwikkeling in een bepaald land te meten. Het Internationaal Monetair Fonds meet de ontwikkeling door rekening te houden met het inkomen per hoofd van de bevolking, de diversificatie van de export en betrokkenheid bij de wereldwijde financiële markt. Het idee achter exportdiversificatie is dat hoe meer gediversifieerd de goederen het land uitgaan, hoe minder risico de economie heeft om een crisis te doorstaan als een van die goederen waarde of vraag verliest. Andere organisaties, zoals de Wereldbank, definiëren een land dat zich ontwikkelt als het jaarlijkse inkomen per hoofd van de bevolking lager is dan $ 12,275.
De mate van ontwikkeling is consequent gekoppeld aan industrialisatie en levensstandaard, met lage inkomensniveaus en hoge bevolkingsgroeisnelheden die sleutelfactoren spelen. Om ontwikkeling aan te pakken en aan te moedigen, bestaan er verschillende academische theorieën. Sommige theorieën suggereren dat investeren in menselijke ontwikkeling zou leiden tot meer productiviteit en op zijn beurt tot een verbeterende economie. Anderen beweren dat investeren in banen en infrastructuur een directere impact zou hebben en zou resulteren in verbeterde levenskwaliteiten.
Stadia van ontwikkeling
Binnen de opkomende economieën zijn er specifieke niveaus die helpen bepalen waar een land op het ontwikkelingsbereik staat. De meest voorkomende van deze classificaties zijn nieuw geïndustrialiseerde landen (NIC), opkomende markten, frontiermarkten en minst ontwikkelde landen.
A nieuw geïndustrialiseerd land heeft nog niet de "ontwikkelde" status bereikt, maar gaat sneller vooruit dan zijn minder ontwikkelde tegenhangers. Dit gebeurt meestal als gevolg van het overschakelen van een landbouweconomie naar een maakeconomie. Zuid-Afrika, Brazilië en China worden alle beschouwd als NIC's. Een opkomende markt is een andere term voor dit type ontwikkeling.
De term grensmarkt wordt gebruikt om een land te beschrijven dat nog niet de nieuwe industriële of opkomende marktstatus heeft bereikt. Dit zijn kleinere markten die nog steeds waardig worden geacht om te investeren in een hoog rendement over een lange periode. Sommige landen op deze lijst zijn Vietnam, Argentinië en Bulgarije.
Minst ontwikkelde landen zijn die met de laagste niveaus van sociaaleconomische ontwikkeling. Ze worden gekenmerkt door hoge niveaus van armoede en economische kwetsbaarheid. Plaatsen zoals Angola, Sierra Leone, Afghanistan, Nepal en Haïti worden beschouwd als 'minst ontwikkelde' landen.
Gemeenschappelijke uitdagingen in ontwikkelingslanden
Net zoals ontwikkelingslanden verschillende gemeenschappelijke indicatoren van ontwikkeling delen, delen ze ook veel van dezelfde uitdagingen met hun ontwikkeling. Sommige van deze uitdagingen omvatten gezondheidsproblemen. Ontwikkelingslanden zijn meer geneigd om exponentieel hoge bevolkingsgroei te ervaren in stedelijke gebieden, weinig of geen toegang tot veilig drinkwater, hoge gevallen van niet-overdraagbare ziekten zoals diabetes en hoge bloeddruk, en gezondheidsrisico's voor het milieu, zoals luchtvervuiling.
Kritiek op de term
Hoewel het spreken over ontwikkelde en ontwikkelingslanden een veel gebruikte praktijk is, wordt het ook op grote schaal bekritiseerd. Veel mensen geloven dat de term staat voor minderwaardigheid en een gevoel van "niet goed genoeg". De term gebruikt de westerse wereld als maatstaf en gaat er ten onrechte van uit dat alle landen en hun burgers de wens hebben om de westerse levensstijl na te bootsen. Sommige critici hebben gesuggereerd dat een beter alternatief terminologie zou zijn die zich richt op het geluk van de inwoners van een land in plaats van hun niveau van rijkdom, zoals 'bruto nationaal geluk'.
