Evenementen die voorafgaan aan de burgeroorlog in Sierra Leone
Hoewel de burgeroorlog in Sierra Leone officieel niet begon tot 1991, vonden er in de decennia voorafgaand aan de 90 verschillende gebeurtenissen plaats die uiteindelijk het land in gewelddadige conflicten duwden. Sierra Leone werd onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk in 1961 en de daaropvolgende jaren werden gekenmerkt door corruptie, inefficiëntie en over het algemeen falen van de overheid. Openbare verkiezingen waren gewelddadig en onveilig en het onderwijssysteem begon uiteen te vallen.
De situatie werd nog ingewikkelder toen Siaka Stevens, de derde premier, aantrad in 1968. Hij diende voor 17-jaren en creëerde tijdens zijn periode een eenpartijstelsel dat leidde tot de verdere ontmanteling van openbare administratieve kantoren en extreme niveaus van corruptie. In 1985 bleek de vierde premier, Joseph Momoh, een en dezelfde te zijn. Onder zijn hoede leed Sierra Leone een absolute economische crisis. Overheidsfunctionarissen bleven onbetaald en als vergelding plunderden en vernietigden veel overheidseigendommen en kantoren. Dit omvatte onderwijsschoolleerkrachten die leidden tot de volledige ineenstorting van het publieke onderwijssysteem. 1991 was Sierra Leone een van de armste landen ter wereld en zijn burgers waren ontevreden over hun levensomstandigheden.
Het conflict begint
Met zoveel mensen die het zat waren en het land in een wanhopige situatie, begon zich een rebellengroep te vormen. Deze groep, het Revolutionaire Verenigde Front (RUF), veroverde de aandacht van veel mensen met hun berichten over rebellie. De RUF verenigde zich met de Liberiaanse rebellengroep, het Nationale Patriottische Front van Liberia (NPFL), en in maart 23, 1991, probeerden de twee een staatsgreep op de regering van Momoh. RUF was in staat om de controle te krijgen over grote delen van Zuid- en Oost-land. Het leger van Sierra Leone reageerde met hun eigen staatsgreep in april van 1992. Vechten tussen het leger en het RUF duurde voort tot 1995 toen de regering een particulier militair bedrijf inhuurt om RUF te bestrijden en door 1996, RUF klaar was om het Abidjan-vredesakkoord te ondertekenen. Voordat de vrede werd ingesteld, trokken de privé-strijdkrachten zich terug en bleef RUF vechten.
Vervolg conflict en politieke instabiliteit
De regering werd opnieuw omvergeworpen in 1997 door een groep militaire officieren, die de controle overnamen en naar zichzelf en hun regering verwezen als de revolutionaire raad van strijdkrachten (AFRC). De AFRC en RUF verenigden hun strijd en beweerden dat de oorlog was geëindigd. Geweld in de vorm van diefstal, fysieke aanval en verkrachting nam het hele land over. Het jaar daarop namen de strijdkrachten van de Economische Gemeenschap van West-Afrikaanse Staten de controle over de westelijke regio van Sierra Leone over. De verenigde RUF- en AFRC-troepen werden tegen januari van 1999 in een klein gebied in het noorden van het land geduwd.
Einde van de oorlog
RUF en de regering van Sierra Leone ondertekenden het Lome Peace Accord op maart 27, 1999. De commandant van RUF, Foday Sankoh, nam de positie van vicepresident van het land aan en kreeg als onderdeel van de onderhandelingen controle over de nationale diamantmijnen. Ontwapening van de rebellenkrachten verliep niet zoals gepland en ze kregen weer kracht in mei van 2000. De vredesmacht van de VN verloor de controle en het VK besloot om mee te doen. Het Verenigd Koninkrijk versloeg RUF met steun van de luchtmacht in Guinee en uiteindelijk werd vrede verklaard in januari 18, 2002.
Oorlogsmisdaden en mensenrechtenschendingen
Na 11, jaren van burgeroorlog, werden meer dan 120,000-mensen gedood en miljoenen meer ontvluchtten het land als reactie op het geweld en de onveiligheid. Over 5,000 werden kinderen gerekruteerd als kindsoldaten, gedrogeerd en gedwongen om deel te nemen aan misdaden tegen de menselijkheid. Deze kinderen werden gerekruteerd onder bedreiging van geweld tegen hun families. Jonge meisjes werden gebruikt als huis- en seksslaven. Na training en indoctrinatie moesten kindsoldaten vaak gewelddadige razzia's tegen hun eigen dorpen uitvoeren om hun loyaliteit aan de beweging te bewijzen. RUF-troepen voerden ook massale amputaties uit van de armen, benen, oren en lippen van burgers, waardoor tienduizenden mensen verminkten.
De natuurlijke bronnenvloek
Een bronnenvloek doet zich voor wanneer een land rijk aan natuurlijke hulpbronnen niet de verwachte sociale en economische ontwikkeling kent. Doorgaans bevorderen natuurlijke hulpbronnen de economische groei. In sommige gevallen ondervindt een land in plaats daarvan negatieve sociale, economische en politieke resultaten. Sierra Leone is een van de verschillende Afrikaanse landen ten zuiden van de Sahara waar de aanwezigheid van natuurlijke hulpbronnen heeft geleid tot politieke beroering, gewelddadige conflicten en extreme onderontwikkeling. De meest voorkomende natuurlijke hulpbron in Sierra Leone is de diamant.
Blood Diamonds: The Fuel Behind The Conflict
Het belangrijkste doel van de RUF- en AFRC-campagne was om de diamantmijnen van het land over te nemen. De diamantmijnen zijn sinds de 1930's de bron van corruptie en persoonlijk gewin van het overheidspersoneel. Het diamantbedrijf DeBeers financierde ooit de mijnbouwinspanningen in Sierra Leone en zorgde voor een legale exporttrajectroute voor de waardevolle edelstenen. Ze stopten hun betrokkenheid bij 1984, waardoor de overheid omzet verliest. Bij wijlen 1980's werden de diamanten door particulieren illegaal verhandeld en verkocht. Pogingen van de regering van Sierra Leone om deze corruptie te stoppen, waren niet succesvol.
Bloeddiamanten werden de brandstof voor de branden van de burgeroorlog. Bloeddiamanten zijn diamanten die in een conflictgebied zijn gedolven en met winst worden verkocht om oorlogsinspanningen te financieren. Alluviale diamanten zijn gemakkelijk te vinden in rivierbeddingen en langs rivieroevers en kunnen worden verkregen met eenvoudige gereedschappen. Het winnen van alluviale diamanten omvat het graven met handen of schoppen en zeven de modder en het grind met zeven en rivierwater. Een mijnwerker kan op deze manier elke dag meerdere diam karpers extraheren.
De RUF-rebellen profiteerden van de gemakkelijk toegankelijke alluviale diamanten en het gebrek aan overheidsregels rondom de industrie. Met deze combinatie konden leden van RUF bloeddiamanten verkopen om wapens te verkrijgen. Burgers die in diamantzones woonden, werden met geweld uit hun huizen verwijderd, zodat het RUF de mijnen kon handhaven. Veel van de bloeddiamanten uit Sierra Leone werden verhandeld aan de Liberiaanse president, Charles G. Taylor, in ruil voor wapens en militaire training van de AFRC.
Er is geargumenteerd dat het controleren van de diamantmijnen, in plaats van de corrupte regering omver te werpen, de echte reden was achter de tien jaar durende oorlog. Of dit waar is zal waarschijnlijk een raadsel blijven. Wat wel zeker is, is dat de rebellengroepen geen macht hadden kunnen krijgen zonder toegang tot de bloeddiamanten.
