Een contourlijn staat ook bekend als een isaritme, isoline of isopleth en het is een contourlijn op een kaart die een denkbeeldige lijn op het landoppervlak weergeeft. Een hoogtelijn is altijd een functie van twee variabelen en wordt afgebeeld als een curve die de punten verbindt waar de functie dezelfde waarde heeft. De gradiënt van de functie staat te allen tijde loodrecht op de contourlijnen. Als contourlijnen dicht bij elkaar worden gevonden, neemt de grootte van de gradiënt toe, wat impliceert dat de variatie wordt verhoogd. Contourlijnen kunnen recht, gekromd of een combinatie van beide lijnen op een kaart zijn en ze beschrijven een kruising van een hypothetisch of reëel oppervlak met een of meer horizontale vlakken. Er zijn verschillende soorten tegenlijnen, en ze krijgen vaak een specifieke naam die begint met 'iso', een oude Griekse term die gelijk is. De regels worden benoemd volgens de aard van de variabele die in kaart wordt gebracht, hoewel de uitdrukking 'contourlijn' in veel toepassingen wordt toegepast.
Isohyetal Lines
Een isohyet is ook bekend als isohyetale lijn en het is een lijn op een kaart die punten met dezelfde hoeveelheden neerslag in een bepaalde periode of voor een bepaalde storm verbindt. De methode die wordt gebruikt om de gemiddelde regenval over een bepaald gebied te schatten, wordt een isohyetaalmethode genoemd. De methode wordt gebruikt bij het tekenen van lijnen met gelijke neerslag op een kaart. Bovendien gebruikt een isohyetale methode topografische gegevens samen met andere gegevens om tot authentieke schattingen te komen. De methode maakt het mogelijk neerslagwaarden te plotten op een juiste basiskaart op hun respectievelijke stations. Isohyets worden vervolgens getekend om een isohyetale kaart te maken. Isohyetal-lijnen zijn hoofdzakelijk gebaseerd op interpolatie tussen stations voor regenmeters. Wanneer isohyets worden gemaakt, wordt verondersteld dat neerslag tussen twee verschillende stations lineair verschilt tenzij er een snelle of korte verandering in de topografie is die het tegengestelde aangeeft.
Geschiedenis
De meteorologen van de 17e eeuw kregen nieuwe instrumenten te zien als resultaat van de wetenschappelijke renaissance in die tijd. Instrumenten zoals thermometers en barometers bouwden snel enorme weergegevens en er waren geen bekende methoden om saillante conclusies te trekken uit de enorme hoeveelheid gegevens. Aanvankelijk werden de gegevens getabelleerd om enkele conclusies te kunnen trekken. Er waren echter enkele beperkingen en in de loop van de tijd waren er pogingen om gegevens picturaal weer te geven door de informatie in de getallen om te vormen tot een of andere vorm van een diagram om een patroon weer te geven. Het concept van het creëren van lijnen die punten van gelijke waarde verbinden, werd ontdekt. Een isobad, de lijn die punten van gelijke of constante diepte met elkaar verbindt, was de oudste vorm van een contourlijn op een kaart uit 1584. Later gebruikte Edmund Halley, een Engelse meteoroloog, contourlijnen op een kaart om magnetische variaties in 1701 te tonen. In 1727 trok de Nederlandse ingenieur Nicholas Cruquius de rivierbedding van de Merwede met isobaden in 1-baan. Tegen het jaar 1843 was de Ordnance-enquête al begonnen met het vastleggen van contourlijnen in Ierland en Groot-Brittannië; contourlijnen werden al in Europese landen gebruikt. Isobaden werden echter nooit regelmatig gebruikt in nautische kaarten tot het jaar 1834 toen Rusland ze gebruikte en die van Groot-Brittannië in het jaar 1838. Uiteindelijk, toen contourlijnen populairder werden, verspreidde het idee zich en begon meteoroloog ze te ontwikkelen voor andere toepassingen. De nieuwste contourlijnen die moeten worden gemaakt, zijn de contouren van geluidsvervuiling en luchtkwaliteit. De twee nieuwe contourlijnen verschenen voor het eerst in de VS rond 1970, voornamelijk als gevolg van de behoefte van de nationale wetgever aan de ruimtelijke afbakening van deze parameters.
Tekening en etikettering van contourlijnen
De meest voorkomende isolijnen worden meestal in een duidelijk beeld getekend of eenvoudigweg als een waarnemer die in de ruimte is, het oppervlak van de aarde zou bekijken; ze zijn getekend in kaartvorm. Niettemin worden sommige parameters weergegeven in profielweergave, waardoor een verticaal profiel wordt weergegeven, zoals geluidsniveaus of concentratie van luchtverontreinigende stoffen. Het labelen van contourlijnen is een belangrijk onderdeel van hoogtekaarten; Dit komt omdat een goed gelabelde contourkaart de lezer helpt de vorm van het terrein iets sneller te vertalen.
