Het Verenigd Koninkrijk, of Groot-Brittannië, is te vinden in West-Europa. Het VK bestaat uit het eiland Groot-Brittannië, Ierland en andere kleinere eilanden. UK is een constitutionele monarchie met koningin Elizabeth II als de zittende monarch. Het Verenigd Koninkrijk bestaat uit vier landen, waaronder Engeland, Schotland, Wales en Noord-Ierland, waarvan de laatste drie een gedecentraliseerde administratie hebben. Het VK heeft verschillende nationale symbolen waarvan sommige uniek zijn voor de samenstellende landen. Enkele van de gemeenschappelijke nationale symbolen zijn de nationale vlag, nationale personificatie bekend als Britannia, nationale dieren (Bulldog en Lion), Royal Court of Arms van het Verenigd Koninkrijk, nationaal motto, en het volkslied.
De vlag van het Verenigd Koninkrijk
De nationale vlag van het Verenigd Koninkrijk wordt de Union Jack of de Union Flag genoemd. De vlag heeft een status in sommige landen van het Gemenebest, zoals Canada, waar het door de parlementaire resolutie als een officiële vlag wordt beschouwd. De vlag wordt ook gebruikt in sommige van de kleinere overzeese gebieden in het Verenigd Koninkrijk als de officiële vlag. De Union Jack verschijnt ook in vlaggen van sommige naties en territoria die onder de heerschappij van de Britten stonden. Het huidige ontwerp van de vlag dateert van 1801 tijdens het Koninklijk Besluit na de unie van Engeland en Ierland. De vlag is gemaakt met de aspecten van drie oudere nationale vlaggen; St George's Rode Kruis van het koninkrijk van Engeland, St Andrew's witte Saltire van Schotland, en St. Patrick's rode Saltire van de Irelands. De oorsprong van de vlag van Groot-Brittannië dateert uit 1606 toen James VI Engeland en Schotland verenigde.
Oorsprong en gebruik van de term "Union Jack"
Union Jack en Union Flag worden door elkaar gebruikt om te verwijzen naar de vlag van het VK. Beide termen zijn historisch correct in de beschrijving van de nationale vlag van het VK. Engeland en Schotland bleven onafhankelijke koninkrijken in de 17 eeuw tot aan het overlijden van Koningin Elizabeth I van Engeland in 1603. Omdat ze kinderloos stierf en ongetrouwd was, werd de kroon gegeven aan James VI, haar neef en de koning van Schotland. In 1606 bestelde koning James VI de oprichting van een vlag die de kruisen van zowel St George als St. Andrew droeg. De resulterende vlag was de Union Flag of Union Jack with Jack als de korte vorm van Jacobus, een Latijns woord voor James. Toen de eerste vlag werd opgericht, werd deze gewoon de Britse vlag genoemd.
Er werd geen unieke naam aan gegeven tijdens de koninklijke proclamatie. Het woord Jack werd vóór de 17e eeuw gebruikt als een beschrijving voor de maritieme boogvlag. Door 1620s werd een kleine vakbondsvlag ingevlogen in de positie van de maritieme boog. Bij 1674 werd de vlag Union Jack genoemd, die uiteindelijk de officiële naam werd. In 1801 riep King George de nieuwe vlag uit als Union Flag. De Koninklijke Marine, die tegelijkertijd krachtig was, liet ook de naam Union Jack aan de vlag doorgeven. Het marineschip werd gewoonlijk gebruikt door het VK en zijn koloniën met het Britse schip met behulp van het krikpersoneel of de paal voor de vlag en was bevestigd aan de boeg van het schip. Winston Churchill, die de eerste minister van het Verenigd Koninkrijk was van 1940 tot 1945, verwees ook naar de vlag als Union Jack.
Geschiedenis van de vlag
Toen James VI het bewind in de Koninkrijken van Engeland en Ierland overnam in 1603 en de kronen verenigde, vroeg hij om de oprichting van een nieuwe vlag als vertegenwoordiging voor de koninklijke vakbond. In april 12, 1606, werd een nieuwe vlag opgericht met de vlag van Kingdom of England, en die van Schotland samen om de vlag van het VK en de allereerste unievlag te creëren. De koninklijke vlag was alleen bedoeld voor civiel en militair schip van beide koninkrijken op zee, terwijl de landstrijdkrachten hun respectieve vlaggen moesten blijven gebruiken. In 1634 werd de vlag alleen door koning Karel I op koninklijke schepen gebruikt. de vlag werd regelmatig verkregen in het Koninkrijk van Groot-Brittannië na de Handelingen van de Unie in 1707. De vlag werd uiteindelijk overgenomen door de legers die op het land opereerden, hoewel de blauwtint die op het veld werd gebruikt, leek op die van de vlag van Schotland. De huidige vlag heeft een donker navy blauw dat zijn oorsprong vindt in het Blue Squadron van de Royal Navy. De dunne witte streep die de rode kruisen van de blauwe velden scheidt, is in overeenstemming met de voorschriften van de tinctuurregel, waarbij sommige kleuren zoals rood en blauw gescheiden van elkaar moeten zijn. Wales werd niet herkend in de vlag omdat het deel uitmaakte van Engeland sinds 1282. Het koninkrijk van Ierland was ook niet vertegenwoordigd in de originele versie van de vlag met de vlag van het protectoraat tussen 1658 en 1660 die met de armen van Ierland was gewapend.
De status van Union Jack
De vlag wordt op oorlogsschepen en onderzeeërs gemonteerd in opdracht van de Koninklijke Marine en ook op luchtmachtschepen. De vlag wordt gedragen aan de top van een schip als een indicatie van de aanwezigheid van een admiraal van de vloot. Geen wet die door de wet wordt erkend, maakt de Union Jack tot de nationale vlag van het koninkrijk, maar deze is door precedenten tot één van de volgende opgewaardeerd. Het gebruik van de vlag van de Unie op het land door de burgers is toegestaan, maar het gebruik op zee is beperkt gebleven tot alleen het leger. Volgens Lord Lyon is de Union Jack de juiste vlag voor de mensen en de rechtspersonen van het VK. In Australië werd de vlag van de Unie door de Flag Act van 1953 systematisch vervangen door de huidige nationale vlag. Union Jack is opgericht door vier voormalige Britse koloniën als onderdeel van hun nationale vlaggen. Deze kolonies omvatten Nieuw-Zeeland, Australië, Fiji en Tuvalu. De vlag werd ook gebruikt door de VS in zijn eerste vlag. Er zijn aangewezen dagen waarop de vlag van de Unie moet worden gevlogen op gebouwen in heel het VK. Ook zijn er dagen dat de vlag alleen op specifieke plaatsen wordt gevlogen.
