Omschrijving
Het onderzoek van de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche naar zelfmotivatie heeft bijgedragen tot het vaststellen van de theorie dat mensen zeer zelfinteresse hebben en de overgrote meerderheid van hun acties wordt gemotiveerd door persoonlijk voordeel of de bescherming van de eigen waarden. Als we onszelf beschouwen als evolutionair ontwikkelde wezens, moet de mensheid het relatiemodel laten zien dat niet in staat is tot dieren, terwijl de dieren altruïstische handelingen doen sinds onheuglijke tijden. Om de verwarring op te helderen, komt de Engelse natuurkenner Charles Darwin ons te hulp. Eens merkte hij op dat de sympathie en het vermogen om te handelen in het belang van andere leden van de samenleving een belangrijk onderdeel is van de sociale instincten van mensen. De hedendaagse methoden van hersenonderzoek hielpen de bewering van Darwin te bevestigen. Diagrammen gaven aan dat momenten van onbaatzuchtig gedrag bij mensen dezelfde delen van de hersenen activeren die aan de top staan van hun prestaties als we plezier krijgen (zoals een oprecht gesprek aangaan of ijs hebben). Waarom is altruïsme dan geen wondermiddel of de beste vervanging voor andere genoegens geworden? Net als in andere evolutionaire processen, vereist altruïsme actie en dringt aan op uitbreiding van het potentieel op precies dezelfde manier waarop we spieren opbouwen door dagelijks te oefenen.
Als een biologisch principe dat samenhangt met de voortzetting van onze eigen soort, blijft het vermogen van zelfloze zorg voor het welzijn van anderen op het genetische niveau. Er zijn niet zoveel situaties in de buurt als je in het vuur moet springen om een man te redden, of de weg naar een crimineel te blokkeren, het kind bedreigend. In de meeste gevallen dicteert ons leefgebied dergelijk gedrag niet. Als een crisis onze dagelijkse routine niet overtuigt, hebben we de neiging andere genen te voeden met een "all the best for me" mentaliteit. Studies in landen met een regressieve levensstandaard hebben aangetoond dat de bevolking veel meer geneigd is om elkaar te helpen, zelfs als de persoon die werd bijgestaan een beetje rijker was dan degene die hem had geholpen. In de VS zijn mensen die in fabrieken en ondernemingen met een continu transportsysteem werken het meest genereuze niveau van de samenleving in vergelijking met werknemers van andere beroepen en industrieën.
De levensomstandigheden, waar zo nu en dan de behoefte groot dreigt te worden, gebruiken om een voorbeeld van zelfgave te tonen en zijn het meest gunstig voor de ontwikkeling van altruïsme. Waarnemingen in verschillende tijden en plaatsen wezen erop dat deze psychologische kwaliteit vergelijkbaar is voor mensen van verschillende nationaliteiten. Ondanks de variaties in de bewoording, heeft het een karakteristiek die de breedte van het hart laat zien. Kinderen die nog niet hebben geleerd om te spreken, onthullen deze kwaliteit terwijl ze een snoepje of een speeltje geven aan een ander kind, of aan een volwassene met wie ze geen relaties hebben. In de latere jaren van de ontwikkeling van een kind begint de intellectuele geest te domineren en in zijn prioriteitenlijst is de breedtegraad van het hart nergens te vinden. Eens te meer wint het altruïsme terug posities wanneer een persoon de ouderdom nadert. Ouderen zijn meer geneigd om altruïstisch te zijn en om donaties van grotere waarde te geven dan die van jongeren met hetzelfde inkomensniveau. Wat vrouwen betreft, vergeleken zij met mannen eerder het hart, en het grootste aantal altruïsten bevindt zich in hun midden.
Voorbeelden van menselijk altruïsme
Ouderen, kinderen en vrouwen zijn de segmenten van de samenleving die het meest geassocieerd worden met altruïsme, dankzij over het algemeen aangeboren en goed gemanifesteerde persoonlijke kenmerken. Hoewel, de andere categorieën altruïsten zijn ook niet ongewoon. Het is genoeg om een paar keer te observeren dat wanneer je een geschenk aanbiedt, je de vreugde veel groter vindt dan wanneer je een geschenk van een andere persoon neemt. Naast materiële dingen, streeft men ernaar om anderen zijn zorg en bezorgdheid te bieden, een hulp om het probleem aan te pakken, zelfs in schade aan zijn eigen voordeel. Op deze manier, "verworven altruïsme ontwikkelt", dat wil zeggen met andere woorden, betekent een vooruitgang naar een hoger type personage dat wordt opgevoed, in welk persoonlijk geluk de persoon zal afhangen van hoeveel vreugde je aan anderen hebt gegeven. Door de vrijgevigheid van deze soort kan iemand de goede kant van andere mensen zien en dankbaar worden dat hij de mogelijkheid heeft om hen van dienst te zijn. Altruïstische mensen hebben de neiging om te verschijnen op plaatsen met een hoge vraag naar hun vaardigheden. De man die uit alcohol- of drugsverslaving komt, heeft een sterke neiging om anderen te inspireren zijn voorbeeld te volgen. Dit helpt de vrijwilliger om afstand te nemen van zijn verslaving uit het verleden.
Wederzijdse voordelen
Een aanzienlijk aantal altruïstische mensen vinden middelen om in ziekenhuizen nuttig te zijn, vooral in kinderunits, waar ze de kans krijgen om jonge burgers te verrassen met komische uitvoeringen, gezamenlijke creatieve workshops of geschenken. Kinderen of volwassenen, die tijdelijk hun vaardigheden hebben verloren en niet in staat zijn om vrij rond te lopen, zullen vaak zoveel opluchting voelen van een uitstorting van de aandacht en zorg die op precies dezelfde manier komt als degenen die hen vreugde aanboden. Dit is een wederzijdse uitkering en vaak, nadat hij volledig hersteld is, wordt een voormalig patiënt zelf vrijwilliger of krijgt hij een grotere ontvankelijkheid om in onbaatzuchtige daden te volharden. De belangrijkste infrastructurele ziekenhuizen in ontwikkelde landen worden normaal gesproken voorzien van alle noodzakelijke medicijnen en apparatuur, maar wat altijd een ontbrekende schakel is, zijn die leuke en enthousiaste jongens die klaar zijn om vreugde te geven, niets terug vragen en aanmoediging geven voor snel herstel.
Seculiere en religieuze perspectieven
De meeste religies prediken mededogen voor de naaste en inspireren het aanbieden van welzijn aan een andere kerel in de gemeenschap op een manier dat het niet minder is dan de man wenst voor zichzelf. Dit wordt uitgelegd dat de andere persoon een gelijke vertegenwoordiger van de Allerhoogste is, en hetzelfde kind voor de Schepper als de gelovige zelf. Door te helpen rond gelovige dient de schepper belichaamd in de mensheid. In navolging van dit pad, verhoogt gelovige de altruïstische kwaliteiten en kan veel verder gaan in deze aanschaf dan degene die altruïstisch van tijd tot tijd handelt. Maar altruïsme is niet beperkt tot welke religie dan ook, en door zijn aard is het meer een manifestatie van hartkwaliteiten. Als een persoon ziet dat zijn geluk kan worden vermenigvuldigd met hoeveel hij heeft uitgegeven, dan is het waarschijnlijk dat zo iemand de waarde van verrijking of persoonlijk voordeel zal negeren. Hoewel deze benadering van materiaal enige gelijkenis vertoont met de theologie, is er geen direct verband.
Altruïsme in de biologie
Als we altruïsme beschouwen als een gedragsmodel van zowel mens als dier, is één verschil nog steeds duidelijk. Bij het moduleren van de biologische gemeenschap is een voorbeeld van altruïsme wanneer een individuele prestatie niet leidt tot zijn persoonlijk voordeel, maar eerder welzijn brengt aan alle andere leden van een bepaalde gemeenschap. In het voorbeeld van de eenvoudigste micro-organismen wordt het beschermingsmechanisme alert met het verschijnen van een virus en begint een gezond deeltje te fungeren als een bescherming voor het gehele organisme. Het deeltje sterft steevast af en daarmee wordt de term bevordering van infectie uitgesteld. Sommige soorten knaagdieren worden ook bij dergelijk gedrag waargenomen. Het zien van een roofdier dat zich klaarmaakt om één lid van de familie van knaagdieren aan te vallen, begint harde geluiden te maken en leidt het roofdier af. Tegelijkertijd krijgen de resterende kameraden van het gezin de tijd om zich te verstoppen. Het is bekend dat een van de soorten van de stokstaartjes, levend in holen, als een soort hun bestaan veel langer heeft volgehouden in vergelijking met soortgelijke in de groep zoogdieren. De grijze muis, niet zo vaak gezien in de altruïstische neigingen, heeft echter een superieure levensduur. Als de dieren geneigd zijn tot zelfopoffering alleen bij het naderen van gevaar, zullen mensen niet noodzakelijkerwijs een kritieke situatie veroorzaken om hun vrijgevigheid te manifesteren.
De volgelingen van altruïsme, hoe divers deze multinationale gemeenschap ook mag lijken, delen het besef dat altruïstische persoon door te helpen zichzelf een stap hoger zet dan degene die hij heeft geholpen. Het uiterlijk van een superioriteitsgevoel steelt geluk, dus altruïsten kiezen vaak de term 'dienen' in plaats van 'hulp'. Mensen hebben altijd de neiging het geluksniveau te verhogen, zoveel omdat ze weten dat ze het bewust kunnen doen. Het is niet nodig om naar een crisis te zoeken, wanneer de kwestie van leven en dood voor de deur staat. Elk jaar worden vrijwilligers toegevoegd aan hun gelederen, veel nieuwe leden beginnen met het motto van "beter doen voor niets dan om voor niets te zitten", maar hebben gewerkt in de vluchtelingenkampen, in dienst van redding zwerfdieren, of in de afdeling van hulp aan nationale minderheden, veel vrijwilligers krijgen een frisse smaak van dit vaartuig en zijn bewust op zoek naar een nieuw gebied, waar ze hun vaardigheden van dienstbaarheid kunnen toepassen.
