Wat is een Gharial?
De gaviaal is een krokodillensoort die afkomstig is uit het Indiase subcontinent, waar hij de voorkeur geeft aan open waterhabitats. Het is ook bekend als de visetende krokodil, Indische gaviaal en krokodil met lange neus. Deze soort kan worden onderscheiden van andere krokodillen door zijn lange, dunne neus die een bolvormig punt heeft. Het heeft een gemiddelde lengte tussen 11 en 15-voet en een gemiddeld gewicht tussen 350 en 550-ponden, hoewel er exemplaren zijn opgenomen in veel grotere maten. Dit reptiel brengt het grootste deel van zijn tijd door in het water en kan niet gemakkelijk over land lopen, zoals andere krokodillen doen, en beweegt in plaats daarvan met een glijdende actie. Het dieet bestaat bijna uitsluitend uit vis, hoewel de gaviaal ook insecten of kikkers kan consumeren. De unieke vorm van de neus helpt de gaviale waterbestendigheid te bestrijden, waardoor het zijn voedselbron kan vangen. Tijdens het fokken nestelt deze soort zich in de zandbanken van grote, langzaam bewegende rivieren.
Conserveringsstatus
De gharial was ooit te vinden in alle grote riviersystemen en waterwegen op het Indiase subcontinent, van de Irrawaddy-rivier in Myanmar tot de Indus in Pakistan en het Ganges-bekken ertussenin. Aan het einde van de 19e eeuw meldden onderzoekers grote groepen van gharial te zien langs 6,835 mijlen van rivieren over een totale oppervlakte van 7,722 vierkante mijlen. Wetenschappers waren van mening dat de populatiegrootte van deze soort op dit moment ergens tussen 5,000 en 10,000 ligt.
Tegenwoordig woont de gharial echter slechts 2% van zijn historisch bereik in grotendeels gefragmenteerde subpopulaties. Het is niet meer te vinden in verschillende rivieren, zoals de Brahmaputra-rivier, de Indus-rivier en de Irrawaddy-rivier. De populatiegrootte wordt momenteel geregistreerd als alleen rond 182 in het wild. Dit getal vertegenwoordigt een populatieverval van 96 naar 98% tussen 1946 en 2006. Bovendien wordt verwacht dat dit verlies van de gaviale populatie zal voortgaan met een snelheid van 25% over de volgende generatie. Deze factoren hebben de IUCN ertoe aangezet om de staat van instandhouding van de gaviaal als ernstig bedreigd op de rode lijst te vermelden.
Bedreigingen
Deze soort wordt geconfronteerd met een aantal bedreigingen, waaronder stropen, vissen, landbouw en vernietiging van habitats.
Gharial stroperij was eens een veel groter probleem dan het nu is. Eerder werd deze soort gewaardeerd om zijn huid, die werd gebruikt om lederen producten te maken. Bovendien werd de gaviaal gedood, bewaard en op displays gemonteerd als een trofee. Hoewel deze praktijk is afgenomen, wordt deze soort nog steeds gewaardeerd in de traditionele geneeskunde. Veel lokale gemeenschappen in Nepal, en in mindere mate India, geloven dat de knobbelige neus, penis en vetweefsel van de gaviale geneeskrachtige eigenschappen aanwezig zijn. Veel andere gemeenschappen blijven op zoek naar de eitjes van ganzen als een delicatesse. Tussen 2001 en 2005 waren bijna alle gnaiernesten langs de Girwa-rivier verstoord en werden de eieren voor menselijke consumptie ingenomen.
De visserijsector vormt ook een bedreiging voor de overblijvende ghariale bevolking. Om een groot aantal vissen te vangen, gooide mensen kieuwnetten in het water. Deze netten zijn dodelijk voor de gaviale en als ze eenmaal zijn gepakt, kan het reptiel niet naar de lucht komen.
Verzorging landbouw en vee grazen verstoren de zandbanken die door gaviaal worden gebruikt voor het koesteren en fokken. Tijdens het droge seizoen, wat overeenkomt met het seizoen van de ghariale paartijd, verplaatsen lokale boeren hun gewassen en vee dichter bij de rand van de rivier om de toegang tot water te vergroten. Deze beweging maakt inbreuk op het ghariale territorium en beschadigt hun nesten.
Deze soort is ook blootgesteld aan aanzienlijke vernietiging en verlies van habitats. Naarmate de menselijke bevolking blijft groeien en de ontwikkelingsinspanningen binnen deze landen toenemen, worden de ghariale habitats steeds meer gefragmenteerd en gewijzigd. Dammen vormen een aanzienlijke bedreiging door waterwegen te blokkeren, waardoor de gaviale populaties verder gescheiden blijven en in steeds afnemende habitatgebieden. Zoals eerder vermeld, is deze soort niet in staat om lange afstanden over land te lopen op zoek naar water, net als andere krokodillen.
Gharials in the Wild
Zoals eerder vermeld, is het geregistreerde aantal volwassen gaviaal leven in het wild slechts 182. Deze individuen bewonen 8 afzonderlijke en gefragmenteerde habitats in Nepal en India. Bovendien zijn onderzoekers van mening dat ongeveer 14% van deze populatie ten onrechte niet-volwassen mannetjes omvat, waardoor de werkelijke volwassen populatieomvang zou dalen naar 157. Dit aantal wordt geschat door ghariale nestlocaties te tellen, wat een nauwkeurigere telling van de volwassen populatieomvang oplevert.
De overgebleven gharial van India is te vinden in de waterwegen van verschillende beschermde gebieden, waaronder de: Katarniaghat Wildlife Sanctuary, Son River Sanctuary, National Chambal Sanctuary, Corbett Tiger Reserve en Satkosia Gorge Sanctuary. In het Corbett Tiger Reserve hebben onderzoekers in 100 een populatie van rond 2008 opgenomen, hoewel veel van deze sindsdien verloren zijn gegaan. Gharial gevonden in de biosfeer van het regenwoud in de Satkosia Gorge Sanctuary zijn geen actieve fokkers. Men gelooft dat de grootste actief broedende populatie de Chambal-rivier bewoont in het National Chambal Sanctuary. In 2006 telden onderzoekers hier een totaal van 68-nesten. De op een na grootste broedpopulatie is te vinden in het Katarniaghat Wildlife Sanctuary, waar 20-nesten in hetzelfde jaar werden geïdentificeerd.
De totale volwassen gharial bevolking in Nepal is rond 35 en 6 nesten zijn hier opgenomen in 2006. Subpopulaties zijn te vinden in de rivieren Karnali-Babai en Narayani-Rapti in Nepal, respectievelijk in het Bardia National Park en het Chitwan National Park. Van het gaviaal leven in de rivieren Karnali-Babai en Kosi wordt aangenomen dat het niet-reproducerend is.
Gharials in gevangenschap
Gharials worden ook over de hele wereld in gevangenschap gehouden in dierentuinen, biologische parken en heiligdommen. Deze centra zijn te vinden in India, Nepal, de VS, Europa, Singapore, Sri Lanka en Pakistan. Zowel het Gharial Breeding Center in Nepal en het National Chambal Sanctuary in India hebben actieve fokprogramma's voor gevangenen. Zodra deze gaviale reikwijdte tussen 2 en 3 jaar oud zijn, worden ze ofwel naar andere zoölogische parken gestuurd of in het wild vrijgegeven. Tot op heden zijn in gevangenschap gefokte gavials die in het wild zijn vrijgelaten, niet succesvol gereïntegreerd. Helaas werden er geen gegevens verzameld over deze in gevangenschap gefokte populaties en er is eigenlijk weinig bekend over het gedrag en de aanpassingsprocessen van vrijgemaakte gavials.
