Fysieke beschrijving
Wallabies zijn rechtopstaande buideldier zoogdieren die meestal worden gevonden in Australië, maar ook op het eiland Nieuw-Guinea. Ze zijn ingedeeld als onderdeel van de kangoeroe-familie (Macropodidae), naast pademelons, quokkas, kangoeroes en boomkangoeroes. Buideldiertjes zijn dieren die buidels in hun buik hebben waarin ze hun jongen opgroeien, ook wel Joey's genoemd, gedurende enkele maanden na wat zou leiden tot een vroeggeboorte bij placentale zoogdieren (Eutherians). Wallabies zijn kleine tot middelgrote zoogdieren uitgerust met krachtige achterpoten en een even sterke staart. Dit laatste wordt zowel voor bescherming als voor balans gebruikt en deze staart kan even lang worden als de rest van hun lichaam. Wallabies staan bekend om hun vermogen om heel snel te stuiteren, en om te springen naar indrukwekkende hoogten, in een poging om zichzelf te beschermen tegen roofdieren, een prestatie die ze in staat zijn om groots te danken aan hun gespierde achterpoten.
Dieet
Wallabies voeden zich voornamelijk met groenten, grassen en ander plantaardig voedsel, zoals de vruchten, bladeren en wortels van struiken die in hun natuurlijke habitat voorkomen. Aanpassingen die hen in staat stellen om te overleven als herbivoren omvatten hun langwerpige gezichten en kaakstructuur, evenals hun enorme platte tanden, die in de eerste plaats zijn ontworpen om op taaie vegetatie te kauwen. In de afwezigheid van zoetwatergaten kunnen wallaby's zeewater drinken, iets dat maar heel weinig andere dieren kunnen doen. In klimaten en omgevingen waar water niet direct beschikbaar is, kunnen deze buideldieren nog steeds voldoende vocht krijgen van de vetplanten en groenten die ze eten. De gevangenen worden meestal gevoed met groenten en fruit die vaak worden aangetroffen in tuinen en boerderijen, zoals appels, zoete aardappelen, wortels en hooi.
Habitat en bereik
Wallabies zijn inheems in het continent Australië, maar ook in de afgelegen, zwaar beboste en semi-aride gebieden van Nieuw-Guinea. Geïntroduceerde populaties zijn vaak waargenomen in landen als Ierland, Hawaï, Nieuw-Zeeland en Schotland, vooral in de hogere regio's en afgelegen eilanden van de laatste. Op dit moment worden verschillende ondersoorten van Wallabies geclassificeerd als "Kwetsbaar" of "Bedreigd" door de Internationale Unie voor de Behoud van de Rode Lijst van bedreigde soorten van de natuur. Vier zijn zelfs al 'uitgestorven' vanwege de vernietiging van hun natuurlijke leefgebieden, vervuiling en onverantwoordelijke verstedelijking die deze buideldieren naar wegen, snelwegen en dichter bij de lokalen van hun roofdieren heeft gedreven, waardoor ze dichter bij de wildernis werden gedwongen honden, verwilderde katten en vossen waarop wordt gejaagd.
Gedrag
Wallabies geven de voorkeur aan voedsel en leven alleen en kunnen nauwelijks als sociaal worden beschouwd. Een uitzondering op deze algemeenheid is te zien bij de vrouwtjes van de Wallaby-soort wanneer ze de taak hebben om hun jongen in hun buidel te dragen en op te voeden vanaf hun geboorte tot de eerste paar maanden van hun leven. Van de grotere soorten Wallaby's is waargenomen dat ze overdag meestal actief zijn en de neiging hebben te verblijven in groepen of "mobs", samengesteld uit ongeveer 50-individuen. De kleinere soorten daarentegen zijn overwegend nachtdieren en hebben de neiging om bijzonder eenzame levens te leiden. Wallabies beschermen hun huizen en gebieden met hun krachtig gebouwde staarten en achterpoten en kunnen agressief gedrag vertonen wanneer ze worden bedreigd. Mannetjes vechten ook met elkaar, vooral wanneer ze gladstrijken voor vrouwen, hoewel experts hebben opgemerkt dat dergelijke gevechten zelden fataal zijn, en dat ze ook geen blijvende verwondingen toebrengen.
Weergave
Wallabies fokken in de maanden januari en februari, dat is tijdens de zomer op het zuidelijk halfrond. De draagtijd van de Wallabies duurt ongeveer 28-dagen, waarna de vrouwtjes slechts één jonge jongen baren, een "Joey" genaamd. Gedurende ongeveer twee maanden daarna zal een Joey in de buidel van zijn moeder blijven, waar het blijft groeien en ontwikkelen. In die zeldzame gevallen, wanneer een moederwallabie zwanger wordt terwijl een andere joey nog in haar buidel zit, treedt een interessant fenomeen op dat bekend staat als "embryonale diapause". Gedurende deze periode wordt de ontwikkeling van de ongeboren jongen uitgesteld tot het moment waarop de oudere Joey zijn moeders buidel heeft verlaten.
