Provincies En Bestuurlijke Afdelingen Van China

de Volksrepubliek China

China is het grootste land van Azië en heeft ook de grootste bevolking ter wereld (1.35 miljard mensen). De hoofdtaal is Mandarijn en de belangrijkste religies zijn het boeddhisme, het christendom, het taoïsme en de islam. De ingewikkelde cultuur heeft wortels die teruggaan tot ongeveer 4,000-jaren en is verantwoordelijk voor vele moderne uitvindingen, waaronder de drukpers en buskruit. In 1949 werd het land de Volksrepubliek China toen de communistische partij de nationalistische Kuomintang versloeg. Het land is onderverdeeld in 23-provincies, 5-autonome regio's, 4-gemeenten en 2-speciale administratieve regio's. Dit artikel zal die afdelingen bekijken.

Provincies

Na de centrale regering vormen provincies het eerste niveau van politieke verdeeldheid. Hoewel deze provincies en hun leiders onder bevel van de centrale overheid werken, oefenen zij aanzienlijke autonomie uit ten aanzien van economisch beleid. De Chinese provincies zijn Anhui, Fujian, Gansu, Guangdong, Guizhou, Hainan, Hebei, Heilongjiang, Henan, Hubei, Hunan, Jiangsu, Jiangxi, Jilin, Liaoning, Qinghai, Shaanxi, Shandong, Shanxi, Sichuan, Yunnan en Zhejiang. De grenzen van de meerderheid van deze provincies werden bepaald onder oude dynastieën. Deze beslissingen waren gebaseerd op culturele en geografische afdelingen. Tegenwoordig worden provincies bestuurd door een provinciaal comité dat verder wordt geleid door een secretaris die de eerste is die de leiding heeft over de provincie.

Gemeenten

Gemeenten zijn grotere stadsdivisies. Ze werken echter niet onder provinciaal bestuur. Gemeenten worden beschouwd als het eerste bestuursniveau na de centrale overheid, gelijk aan hun tegenhangers in de provincie. Dit is het hoogste niveau van classificatie voor een stad. De steden die hier zijn opgenomen zijn Beijing, Chongqing, Shanghai en Tianjin. Deze omvatten het hoofdstedelijk gebied en de omliggende landelijke gebieden. Hier heeft de burgemeester de hoogste rang. Deze functionaris dient ook op het Nationale Volkscongres (het wetgevende lichaam) en als plaatsvervangend secretaris van de Communistische Partij.

Autonome regio's

Een ander lid van het eerste bestuursniveau na de Centrale of federale overheid is de autonome regio. Deze regio's zijn meestal gebaseerd op culturele aanwezigheid en hebben een hogere populatie van een bepaalde etnische groep dan in andere delen van China. Deze regio's lijken op provincies omdat ze een eigen bestuursorgaan hebben, hoewel autonome regio's meer wettelijke rechten hebben. De autonome regio's van China zijn Guangxi, Inner Mongolia, Ningxia, Tibet en Xinjiang.

Speciale administratieve regio's

Anders dan andere afdelingen op het eerste niveau, bestaan ​​de speciale administratieve regio's uit afzonderlijke Chinese territoria. Deze regio's vallen onder de heerschappij van de centrale overheid, maar bevinden zich niet op het Chinese vasteland. Ze oefenen een vollediger niveau van autonomie uit met hun eigen regeringen, meerpartijenwetgeving, valuta, immigratiebeleid en juridische systemen (om er maar een paar te noemen). Dit wordt het One China, Two Systems-principe genoemd. De twee speciale administratieve regio's zijn Hong Kong en Macau.

Betwiste claims met betrekking tot Taiwan

Taiwan heeft een interessante achtergrond binnen de divisies van China en, zoals Hong Kong en Macau, bood China het een positie als een speciale administratieve regio in 1981. De overtuiging is dat verenigende Taiwan (wiens echte naam de Republiek China is) met China (of de Volksrepubliek China) de Volksrepubliek China de enige vertegenwoordiger van China zou laten zijn. Deze verwarring begon in 1949 na de Chinese burgeroorlog. Deze oorlog, zoals gezegd, was tussen Kuomintang (de stichter van de Republiek China) en de communisten (nu de Volksrepubliek China). Sindsdien hebben twee China's bestaan.

China verwijst naar Taiwan als "Taiwan, China" en doet dat om aan te tonen dat Taiwan volgens hen onder de heerschappij van China valt. Het is Taiwan verboden om zijn officiële naam, de Republiek China, te gebruiken en gebruikt daarom vaak de naam "Chinees Taipei". De Taiwanese regering en de mensen zijn het hier echter niet mee eens. De Taiwanezen zijn van mening dat het label "Taiwan, China" aanstootgevend is en dat het de soevereiniteit van de Republiek China wegneemt. Zij zijn voorstanders van een onafhankelijk Taiwan. Anderen in Taiwan ondersteunen deze bewering en hopen op een dag de hereniging van Taiwan met China te zien.

Provincies en bestuurlijke afdelingen van China