De eerste keer dat de term 'Groene Revolutie' werd gebruikt, was in 1968, toen William Gaud, een voormalige directeur van de Amerikaanse organisatie voor internationale ontwikkeling (USAID), opmerkte dat er een revolutie plaatsvond op het gebied van landbouw. Met het kwam een groeiend en verspreid gebruik van nieuwe revolutionaire technologieën. Met ingang van de 1930s zijn er tal van initiatieven voor technologieoverdracht ontwikkeld, die wereldwijd hebben geleid tot een toename van de productie en uitvoer. Deze inspanningen hadden betrekking op de verspreiding van het gebruik van nieuwe technologieën, zoals hoogproductieve variëteiten (HYV's) van granen, kunstmest, gecontroleerde watervoorziening, mechanisatie en andere nieuwe teeltmethoden. Het leiden van deze Groene Revolutie was Norman Borlaug.
Synthetische meststoffen en bestrijdingsmiddelen
Een van de fundamentele pijlers van de Groene Revolutie was het gebruik van synthetische meststoffen en pesticiden. Dit leidde tot een verdubbeling van de productie van granen zoals maïs, tarwe en rijst in ontwikkelingslanden van 1961 tot 1985. In 1966 introduceerde het International Rice Research Institute (IRRI) van de Filipijnen een nieuwe cultivar IR8, waarvoor het gebruik van meststoffen en pesticiden vereist was, en had deze een aanzienlijk hogere productie dan traditionele variëteiten, wat resulteerde in een toename van de jaarlijkse rijstproductie in het land van 3.7 tot 7.7 miljoen ton. Voor het eerst in de 20TH eeuw werden de Filippijnen een rijstexporteur, die pas plaatsvond na overschakeling op IR8-rijst.
Verbeterde zaadvariëteiten en het gebruik van genetisch gemodificeerde organismen
Een ander kenmerk van de Groene Revolutie was het gebruik van verbeterde zaadvariëteiten en genetisch gemodificeerde organismen (GMO). Een verscheidenheid aan nieuwe cultivars van tarwe, maïs en rijst, waarnaar wordt verwezen als hoogrenderende variëteiten, of HYV's, werden geïntroduceerd. Een voorbeeld hiervan is de IR8-variëteit rijst die de Filipijnen tot een rijstexporteur heeft gemaakt. Deze HYV's werden gefokt door agronomen en bezaten een hoger potentieel voor stikstofabsorptie dan andere gewasvariëteiten. Hoewel HYV's een aanzienlijk voordeel ten opzichte van traditionele variëteiten zullen hebben wanneer adequate irrigatie, pesticiden en meststoffen beschikbaar zijn, kunnen traditionele rassen beter presteren dan deze zonder deze inputs.
Mechanisatie van grootschalige commerciële landbouw
Cruciaal in de Groene Revolutie was ook de mechanisatie van grootschalige commerciële landbouw, een proces waarbij machines werden gebruikt, waardoor de productiviteit en output per bedrijfsmedewerker aanzienlijk steeg. Zo leidde gemechaniseerd oogsten tot een toename van de katoenproductie in de twintigste eeuw. Door efficiënter gebruik te maken van arbeid, de tijdigheid van operaties te verbeteren en inputbeheer efficiënter te maken, heeft landbouwmechanisatie de productiviteit aanzienlijk verhoogd en wordt het aangeprezen als een van de grote successen van de vorige eeuw.
Grotere boerderijen, minder boerderijen
Hoewel mechanisatie en andere technologieën geïntroduceerd door de Groene Revolutie zeker revolutionair waren en de productiviteit verhoogden, hadden ze het negatieve effect dat veel mensen in de plattelandseconomie werkloos werden. Dit gebeurde toen rijkere boeren probeerden de arbeidskosten te verlagen en de productiviteit te verhogen door gebruik te maken van de nieuwe technologieën. Deze verhoogde productiviteit heeft ook geleid tot een prijsdaling, die de kleinschalige boeren heeft geschaad. De nadruk lag op grotere en minder boerderijen. Kleinschalige boeren zijn hierdoor vaak in de schulden geraakt, doordat rijkere boeren snel toegang hebben tot krediet en meer land. Deze zware economische omstandigheden leidden tot een toename van de migratie van het platteland naar de stad, waarbij kleinschalige boeren en veel werknemers in de landbouw naar steden verhuisden, terwijl de rijkere boeren hun grond verhoogden om hun productiecapaciteit te maximaliseren.
Positieve gezondheidseffecten
De toegenomen productie van voedsel mogelijk gemaakt door de Groene Revolutie heeft de honger in de wereld enigszins helpen verlichten. De Groene Revolutie verlaagde de voedselprijzen, waardoor meer mensen een gevarieerd voedingspatroon konden hebben, waardoor de voeding werd verbeterd. Er was een toename in de consumptie van groenten, fruit, plantaardige oliën en dierlijke producten in ontwikkelingslanden, vooral in Aziatische landen.
Negatieve gezondheidseffecten
Naast het verhogen van de productiviteit had het gebruik van pesticiden en chemische meststoffen in de Groene Revolutie verschillende nadelige effecten op de gezondheid, zoals een toename van de incidentie van kanker, het syndroom van "blauwe baby", hyperthyreoïdie en aangeboren handicaps. Er zijn veel gevallen geregistreerd van baby's met een laag geboortegewicht en lage cognitieve vaardigheden bij schoolgaande kinderen. Deze negatieve gezondheidseffecten werden opgemerkt in ontwikkelingslanden zoals India, waar de Groene Revolutie zwaar werd beoefend. Terwijl de ontwikkelde landen een aantal van de schadelijke insecticiden zoals de DDT verbood voor gebruik in de landbouw, richtten productiebedrijven uit deze landen fabrieken op in de ontwikkelingslanden, waar ze massaal deze giftige chemicaliën produceerden, wat de gezondheid van de lokale bevolking nadelig beïnvloedde. Verhoogde voedselproductie leidde ook tot een overschot aan voedsel en lagere prijzen, die bijdroegen aan de opkomst van obesitas en andere 'ziektes van de beschaving'.
Milieu-effecten van de groene revolutie
Een van de positieve milieueffecten van de Groene Revolutie was het redden van bossen en andere fragiele gebieden in het milieu tegen vernietiging. Dit kwam doordat de productiviteit binnen het land werd gemaximaliseerd dat boeren al gebruikten, waardoor de noodzaak om naar deze landen uit te breiden, werd geëlimineerd om de productiviteit te verhogen. Vanwege de overmatige en soms ongeschikte nadruk op het gebruik van pesticiden en meststoffen, had de Groene Revolutie echter een aantal negatieve effecten op het milieu, waaronder de vervuiling van waterwegen. Irrigatiewerkzaamheden leidden tot zoutophoping, waardoor land ongeschikt werd voor landbouw - enkele van de beste landbouwgronden waren vervuild en verlaten. Deze irrigatiepraktijken leidden ook tot een vermindering van het grondwaterpeil. De nadruk van Green Revolution op een paar hoogproductieve variëteiten van gewassen leidde tot een verlies aan biodiversiteit op boerderijen, waardoor de huidige gewassoorten kwetsbaar zijn in het geval van de ziekte.
Gevolgen voor de klimaatverandering
Nieuwe studies tonen aan dat de Groene Revolutie tot op zekere hoogte een bijdrage kan leveren aan de klimaatverandering. Bossen nemen koolstofdioxide uit de atmosfeer op tijdens het groeiseizoen en geven het af wanneer de bomen hun bladeren afschudden. Dit komt overeen met gewassen, waarbij groeiende gewassen, bijvoorbeeld maïs, koolstofdioxide uit de atmosfeer absorberen wanneer ze groeien, en deze afgeven wanneer ze verdorren, dan afsterven en ontbinden. Deze inademing en uitademing van koolstofdioxide dragen bij aan seizoensgebonden veranderingen in de wereldwijde koolstofcyclus en de nieuwe onderzoeken geven aan dat het hoge productiviteitsmerk van de landbouw dat wordt ingebracht door de Groene Revolutie, die seizoensvariaties in de mondiale koolstofcyclusbeweging in grotere extremen brengt. Vanwege de grote schaal van gewassen die sinds de Groene Revolutie zijn verbouwd, komt meer kooldioxide vrij nadat ze zijn gestorven en vergaan. Er wordt echter aangenomen dat het effect op de klimaatverandering minimaal is.
Duurzaamheid van hulpbronnen
De intensieve landbouwproductiemethoden die door de Groene Revolutie zijn geïntroduceerd, zijn in hoge mate afhankelijk van het gebruik van niet-hernieuwbare hulpbronnen, zoals mineralen die worden gebruikt in meststoffen. Machines, transport en de productie van pesticiden zijn allemaal gebaseerd op fossiele brandstoffen, die ook niet-hernieuwbare bronnen zijn. Critici wijzen erop dat wanneer olie en aardgas in de toekomst afnemen, er een grootschalige ineenstorting van de voedselproductie zal plaatsvinden die zo groot zal zijn dat hij catastrofaal is.
Prospective Outlook in the Future
Als een voortzetting van de missie van de eerste Groene Revolutie, is er de Tweede Groene Revolutie gekomen, die de laatste jaren is opgekomen met de steun van de Amerikaanse miljardair Bill Gates onder vele anderen. Hun doel is om genetische manipulatie van nieuwe gewassen en voedingsmiddelen te gebruiken die opbrengst en voeding verhogen, om de groeiende wereldbevolking duurzaam te voeden. De beweging wordt ingegeven door de vrees voor de daling van de olie- en aardgasgrootheden en de stijgende prijzen van voedselgrondstoffen. Het valt niet te ontkennen dat de Groene Revolutie een van de belangrijkste prestaties van de Twintigste Eeuw was. De groeiende wereldbevolking zou mogelijk niet duurzaam zijn gevoerd zonder de intensieve productiepraktijken geïntroduceerd door de Groene Revolutie. Het had echter zijn negatieve gevolgen voor de werkgelegenheid, de gezondheid en het milieu. Inspanningen in de XXIe eeuw om problemen als klimaatverandering, niet-duurzame bevolkingsgroei en schadelijke effecten van moderne landbouwtechnieken te bestrijden, zullen baat hebben bij een onderzoek van de Groene Revolutie.
