Fysieke beschrijving
De bruine beer, of ursusarctos , is niet altijd bruin, ondanks wat de naam impliceert. Bruine beren kunnen zwart, donkerbruin, crèmekleurig of geelachtig zijn, afhankelijk van hun ondersoort en de klimatologische omstandigheden waarin ze leven. Hun pels wordt dik en lang in de winter, om de hitte op te vangen en hun lichaam te isoleren. Misschien wel het meest imposante kenmerk van deze beren is het uiterlijk van hun klauwen, die bij bruine beren soms wel een paar centimeter groot zijn. Hun gemiddelde gewicht in de lente ligt tussen 500 en 900 pond voor mannen en 250 en 450 pond voor vrouwen. Beren bereiken vaak een stahoogte van bijna 10-poten. Deze beren kunnen zo snel rennen als ongeveer 35-mijlen per uur, en ze kunnen zo oud worden als 34-jaren.
Dieet
Zoals hun enorme afmetingen bevestigen, houden bruine beren van eten en kunnen ze zo ongeveer alles eten. Ondanks hun hevige reputatie als bloeddorstige moordenaars, bestaat het leeuwendeel van hun maaltijden uit planten en schimmels, vooral bessen, grassen, bloemen, noten en paddenstoelen. Ondertussen kunnen de vleescomponenten van hun dieet bestaan uit elanden, zalm, kariboes, krabben, mosselen, herten, insecten, larven, larven en meer, een bewijs van hun veelzijdigheid en vaardigheden als jagers en vissers.
Habitat en bereik
Hoewel ze over het algemeen in Noordelijke klimaten leven, vertonen deze beren geen voorkeur voor hoogtecondities, en hun bereik bestrijkt een groter gebied van de aarde dan dat van enige andere beren soort. Weinig bekend bij velen, de Brown Bears-habitats zijn in het verleden uitgestrekt naar Iran, Pakistan, Spanje, Italië, Japan en vele andere plaatsen die normaal niet met hen zijn verbonden. In feite leven de populaties van de bruine beer tegenwoordig in veel van deze gebieden, en sommige rapporten beweren, hoewel grotendeels onbewezen, dat ze in Noord-Afrika wonen en dat restanten ook in Mexico blijven. Helaas is er geen enkel bewijs voor deze beweringen. De primaire reden voor deze vervreemding van een soort die ooit een groot deel van de wereld rondzwierf, is habitatverlies. De bruine beer verloor bijvoorbeeld 98% van zijn onaangetaste natuurlijke habitat in de 48-staten in de aangrenzende Verenigde Staten. Momenteel host Alaska ongeveer 95% van alle bruine beren in de Verenigde Staten, wat zich vertaalt naar ongeveer 32,000-beren. Canada herbergt ongeveer 20,000-beren in British Columbia, Alberta, Yukon en de Northwest Territories. De Mexicaanse Grizzly is intussen uitgestorven. Uit rapporten blijkt dat een jager de laatste heeft gefilmd in 1976. Bruine beren vallen zelden mensen aan tenzij ze zich bedreigd voelen. In feite vinden de meeste aanvallen plaats in juli, augustus en september, wanneer warm weer meer wandelaars en jagers ertoe brengt om opzettelijk hun huizen binnen te vallen of een kamp op te zetten in de buurt van hun habitat. Hoewel bruine beren in veel van de wereld een beschermde soort zijn, blijven stropen en aantasting van het leefgebied hen bedreigen.
Gedrag
Bruine beren zijn normaal gesproken 's nachts actief, hoewel sommigen' s ochtends of 's avonds laat rondlopen. Ze overwinteren niet volledig zoals andere beren, maar ze vertonen zeer lethargisch gedrag tijdens de wintermaanden om energie te sparen. Ze profiteren van de zomer en de herfst om hun lichaamsvet in te slaan door zoveel mogelijk te eten. Soms slagen ze er zelfs in om hun lichaamsgewicht alleen gedurende deze twee seizoenen te verdubbelen. Over het hele geslacht, het vermogen van de beren om te verzamelen, jagen, vissen, teder voor hun jongen te zorgen, op twee benen of vier te rennen, te kruipen, te zwemmen en te klimmen, heeft hen in vele culturen beschouwd als heilige schepsels en een afsluiting spiegel van menselijkheid binnen "de wildernis".
Weergave
Mannelijke beren (zwijnen) bieden niet veel hulp bij het grootbrengen van hun nakomelingen. In plaats daarvan blijven vrouwtjes (zeugen) over om al het werk te doen. De moeders bevallen terwijl ze in de winter slapen. Wanneer ze worden geboren, hebben de welpen geen haar of tanden. Bovendien kunnen ze niet zien. Ze voeden zich de hele winter met de melk van hun moeder. Sommige moeders halen de winter niet door en sommige onderzoekers hebben gevallen geregistreerd waarin vrouwen zwerfjongen adopteren.
