Achtergrond
The Battle of Monmouth (of Battle of Monmouth Courthouse) was een belangrijke Amerikaanse Revolutionaire Oorlogsstrijd, vocht in Monmouth, New Jersey in juni 28th, 1778. Hier onderschepten de Amerikanen de Britse troepen die vanuit Philadelphia trekking. De strijd was een militair conflict tussen het Koninkrijk Groot-Brittannië en hun rebellerende kolonies in Noord-Amerika. Hoe en waarom deze strijd plaatsvond, draaide echter rond gebeurtenissen die in de voorgaande dagen en maanden van tevoren begonnen waren. In 1777 hadden Britse troepen Philadelphia veroverd. Echter, in mei van het volgende jaar kreeg generaal Clinton de opdracht om Philadelphia te evacueren en zijn troep te nemen op de hoofdbasis in New Jersey. Hij kreeg ook de opdracht om eenheden naar West-Florida te sturen, waardoor hij maar weinig troepen had om Philadelphia te bezetten. Generaal George Washington zag deze evacuatie als de perfecte gelegenheid om de Britten toe te slaan. Hij bestelde een detachement van ongeveer 5,000-mannen om de staking uit te voeren, die later toenam naarmate versterkingen arriveerden.
Make-up
Er waren twee kanten van tegengestelde oorlogvoerenden in de strijd. Een Britse troepenmacht van ongeveer 14,000-mannen, inclusief de hulp van ingehuurde Hessische soldaten, werd geconfronteerd met een in de minderheid zijnde Continental Army Force van ongeveer driekwart van de grootte van de Britten. Het Britse leger stond onder leiding van de Britse Noord-Amerikaanse opperbevelhebber Sir Henry Clinton, gesteund door generaal Charles Cornwallis en majoor generaal Alexander Leslie. Generaal Washington leidde het Continentale Leger aan de Amerikaanse kant en vervangt generaal-majoor Charles Lee, Henry Knox, Nathanael Greene en Fransman Marquis de Lafayette. De belangrijkste wapens die beide kanten gebruikten tijdens dit gevecht waren het vuursteenmasker met de snuit en de daaraan bevestigde bajonet. Kanon en houwitsers werden gebruikt als vuursteun. Amerikaanse officieren en enkele kleinschalige scouts gebruikten paarden om het algemene commando te handhaven. De commandanten en de dragonders gebruikten paarden aan de kant van de Britten.
Omschrijving
De tactiek van Continental General George Washington was aanvankelijk het vermijden van directe gevechten in de strijd. Er was meer een "intimiderende aanval" op de achterhoede van de Britten toen zij onmiddellijk na hun evacuatie van Monmouth Courthouse onder leiding van Lee herhaaldelijk toesloegen en zich terugtrokken. Washington gebruikte deze tactiek als een manier om de Britse zijde de grootte van de Amerikaanse troepen te onderschatten, wat zou voorkomen dat ze versterkingen zouden eisen. Dan zou Washington de reservetroepen indien nodig ter ondersteuning van de Britten overnemen. Toen de Britse generaal Clinton zich bewust werd van de Amerikaanse tactiek, keerde hij daarom zijn plannen naar defensieve, tegenaanval en terugtrekking naar het gerechtsgebouw.
Resultaat
Tactisch gezien werd de strijd als gelijkspel beschouwd, omdat de Amerikanen geen substantiële voorsprong hadden en de Britten niet ongestoord hun gang konden gaan. Beide partijen hebben echter hun respectieve doelstellingen in zekere zin bereikt. De Amerikanen waren in staat de strijdmacht van Clinton lastig te vallen, en de Britten konden ontsnappen naar New York met het grootste deel van hun voorraden intact. De Amerikanen hadden echter een overwinning behaald in termen van vechten op gelijke voorwaarden met de numeriek superieure Britse macht. Er waren echter aan beide kanten slachtoffers. Tussen 362 en 500 van de legers van het Continentale Leger werden gedood, gewond of gevangen genomen, terwijl Britse troepen zagen tussen 65 en 304 mannen gedood, 170-770 gewond en 60 gevangen. Het is mogelijk dat veel van deze mannen daadwerkelijk stierven als gevolg van een hitteberoerte in plaats van een gevecht.
Significantie
Voor sommigen was de Slag bij Monmouth een indirecte overwinning voor de Continentale strijdkrachten, hoewel anderen twijfelen aan de mogelijkheid om het als zodanig te classificeren. Hoe dan ook, Monmouth was belangrijk in die zin dat het een van de gevechten was die hielp om het tij van de algehele Revolutionaire Oorlog te keren. Revolutionairen wisten zich van teen tot teen te gedragen met het grootste leger ter wereld. Helden werden hier ook gemaakt, zoals Molly Pitcher, een plaatselijke burger die de dorst en wonden van de mannen op het veld en vele anderen bijwoonde. Vandaag de dag wordt het historische slagveld bewaard door de staat New Jersey als Monmouth Battlefield State Park. Het staat genoteerd bij de Amerikaanse staats- en New Jersey-staatregisters van historische plaatsen en is geclassificeerd als een Amerikaans nationaal historisch monumentendistrict. Talrijke communautaire initiatieven om de koloniale geschiedenis van de stad en de integriteit van het slagveld te herstellen en te handhaven, gaan nog steeds door.
