Omschrijving
De Argun stroomt voor een totaal van 1,007-mijlen tussen Zabaykalsky Krai in Rusland en Binnen-Mongolië van China. Zijn naam betekent simpelweg "breed" in de Mongoolse taal, en de Argun is ook soms bekend door zijn tweede, alternatieve naam van de Hailar-rivier. Meer dan de helft van de rivier loopt langs de Russische en Chinese grens, dit doet ze voor 587-mijlen, en eindigt wanneer het samenkomt met de Shilka-rivier om de Amur-rivier te vormen, die Noordoost-China en het Verre Oosten Rusland scheidt. De rivier is afkomstig van de Kherlen-rivier, 121 mijl van Ulaanbaatar, Mongolië, en stroomt vrijelijk te midden van een brede vallei. De Argun heeft extra watervoorzieningen uit regenwater, zoals die van Hulun Lake's overloop tijdens het regenseizoen.
Historische rol
In 'De geschiedenis van de Mongolen en Tartaren' worden de oevers van de Argun-rivier genoemd als de locatie van het huis van de Prins van de Kalka-Mongolen nadat ze in 1368 uit China werden gegooid door de oprichter van de Ming-dynastieke familie , Hong Vu. De Kalkas vestigden zich vervolgens in Mongolië, waar volgens hetzelfde boek "zij terugkeerden naar het slopende en smerige leven van hun voorouders." Er wordt gezegd dat de Kalkas hun stamnaam namen van de Kalka-rivier, die afkomstig is van de Suelki Berg. Nadat de Ming-regering in China ten einde was gekomen, namen de Mantsjoezen het over en zij maakten ook de Argun-rivier tot hun grens met Rusland.
Moderne betekenis
In zowel 1692 als 1719 probeerde Rusland zijn Siberische grens veilig te stellen langs de door China bezette Mongolië. Tsaar Peter I stuurde zijn diplomaten naar China om de grenzen van de twee landen te bepalen, maar niets kwam voort uit deze acties. In 1727 kon graaf Raguzinskii een overeenkomst sluiten met de Chinese regering met de ondertekening van het Russisch-Chinese vredesverdrag van Kiakhta. Dit verdrag gaf Rusland veiligheid over zijn grenzen, en mogelijkheden voor verdere verkenningen in het zuiden van Siberië waar nomadische stammen leefden. Rusland was echter niet in staat om de Amoer als een commercieel levensvatbare waterweg te gebruiken. Rusland was echter in staat zijn territoria verder ten zuiden van de Argun-rivier uit te breiden met veel land dat eigendom was van stamleden, evenals dat over de Beringstraat inclusief Alaska in wat nu deel uitmaakt van de Verenigde Staten.
Habitat
De Argun-rivier huisvest vele vissoorten. Ondanks dergelijke voedselbronnen geven kranen de voorkeur aan de Daurian-wetlands van de Argun-rivier als hun thuis, omdat "hoe natter hoe beter" de voorkeuren voor deze vogels lijkt te beschrijven. Trekvogels maken langdurige stops en tijdelijke woningen in en rond de draslanden van Argun-Daur. Deze wetlands hebben ook enkele graslanden die lang belangrijk zijn geweest voor het grazen van vee door gedomesticeerde dieren. Het stroomgebied van de Argun bestaat uit het Hulun-merenstelsel en de beken van de rivieren Argun en Hailar. Het Argun-gebied heeft overal vasculaire planten, vogels, zoogdieren en vissen. Zalm en steur die enorme afmetingen bereiken, zijn hier ook volop aanwezig. In de afgelopen decennia is er echter sprake van een toenemende verbreding van de rivier en zijn wetlands verloren gegaan. Dit is vanuit milieutechnisch oogpunt problematisch, aangezien deze als habitat dienen voor veel verschillende soorten vogels en andere dieren.
Bedreigingen en geschillen
Grensgeschillen tussen China en Rusland in de Argun-regio waren altijd minzaam opgelost zonder de dreiging van gebruik van geweld tot de Demansky Island Skirmish in 1969. De Koude Oorlog bracht de betrekkingen van beide landen tot stilstand. In 1911, na het in kaart brengen van een mediane lijn naar het belangrijkste waterkanaal in de Argun-rivier, werden kaartmakers geholpen bij het vinden van de scheidslijn tussen de twee landen. Een ander probleem deed zich echter voor met betrekking tot internationale grenzen, toen de oude waterkanalen van de rivier opdroogden en de zandbanken en eilandjes van de rivier blootlegden. Dit verplaatste de zandbanken van Abagaitu naar de Russische kant van de grens. Het probleem was opgelost in 2005, nadat de twee landen overeenstemming hadden bereikt over de juiste grens en het eiland in 2008 naar China was teruggekeerd.
