12 Slechtste Landen Voor Bescherming Van Eigendomsrechten

In de wereld van vandaag nemen geleerden deel aan gesprekken en debatten rond uiteenlopende onderwerpen betreffende het bestaan ​​van ontwikkelde en onderontwikkelde landen en de redenen waarom deze economische verschillen voorkomen. Sommige onderzoekers wijzen op geschiedenis, politiek en gelijkheid van vrouwen, terwijl weer anderen aandacht vragen voor structureel geweld en overheidsbeleid. Bepaalde onderwerpen, zou je kunnen betogen, zijn bijna huishoudelijke terminologie geworden, en het is gemakkelijk om ze op te sommen als een manier om de grote verschillen tussen levensstandaarden weg te redeneren. Eén kwestie, vaak over het hoofd gezien en toch aantoonbaar een van de belangrijkste om te overwegen, is dat van eigendomsrechten. Eigendomsrechten, wanneer duidelijk omschreven en bevestigd door de overheid, stellen particulieren in staat te dicteren hoe ze hun middelen moeten gebruiken. Het hebben van voorraad bij deze beslissingen brengt vastgoedeigenaren ertoe om zorgvuldig de kosten-batenanalyses van landgebruik te overwegen. Economen beweren dat dit proces dan efficiënte resultaten oplevert, ook wel bekend als hogere levensstandaarden. Dit artikel gaat in op landen met enkele van de minst effectieve bescherming van eigendomsrechten.

Landen met de minste bescherming van eigendomsrechten

De CPIA of het landenbeleid en de institutionele beoordeling schatten in hoe de kwaliteit van het beleid en de instellingen van landen de economische ontwikkeling ondersteunt. De CPIA biedt een 1 to 6-beoordelingssysteem dat beoordeelt in hoeverre landen onroerend goed en contractrechten daadwerkelijk respecteren. Drie analyses van drie factoren zijn bepalend voor de ratings: het bestaan ​​van een juridisch kader voor een eigendom en een contract, de kwaliteit van het juridische en gerechtelijke systeem van het land, en misdaad en geweld, aangezien deze de veiligheid en economische activiteit van burgers beïnvloeden. Op deze beoordelingsschaal vertegenwoordigt een 1 de slechtste eigendom en contractrechten, wat betekent dat rechten nauwelijks worden herkend, noch formeel noch informeel, en een beoordeling van 6 de beste is, wat betekent dat de rechten transparant zijn, goed beschermd zijn en blijven verbeteren. Op een lijst van twaalf landen met de slechtste regelgeving inzake eigendomsrechten, zijn de landen met de laagste ratings (een 1.5) Zuid-Soedan, de Centraal-Afrikaanse Republiek en Afghanistan. De overige negen landen kregen allemaal een 2-puntwaardering. Dit zijn Haïti, Oost-Timor, Zimbabwe, Soedan, Papoea-Nieuw-Guinea, Guinee, Jemen, Guinee-Bissau en de Democratische Republiek Congo. Een 2 op de beoordelingsschaal betekent dat de overheid geen kader heeft geboden voor het duidelijk definiëren van eigendomsrechten en dat de burgers afhankelijk zijn van informele systemen die zonder waarschuwing door overheidsfunctionarissen worden gemanipuleerd.

De noodzaak van regelgeving inzake eigendomsrechten

Gezien het belang van eigendomsrechten voor economische groei, is het geen verrassing dat de landen met de minst stabiele regelgeving in de hele ontwikkelingslanden te vinden zijn. Duidelijke regeling van eigendomsrechten heeft een directe correlatie met het bruto binnenlands product (bbp) per hoofd van de bevolking. Landen met de beste eigendomsbescherming genieten een BBP dat twee keer zo hoog is als die landen aan de onderkant van de ratingschaal. Niet alleen zijn eigendomsrechten en ontwikkeling gekoppeld, maar de afwezigheid van regulering ontneemt particulieren en gezinnen van zowel hun recht om het land te gebruiken als zij het meest voordelig zijn, als hun recht om te handelen of het onroerend goed vrijwillig te verkopen. Het bewijs is duidelijk. Bescherming van eigendommen, het nastreven van eigenbelang (wanneer het geen inbreuk maakt op de rechten van anderen) en verhoogde handelskansen bieden landen de beste kans op economische ontwikkeling.

12 Landen met de ergste regelgeving inzake eigendomsrechten