'S Werelds Grootste Cranberry-Producenten

Naarmate de potentiële gezondheidsvoordelen van cranberry's op grotere schaal worden geadverteerd, neemt de consumptie ervan wereldwijd toe. Desondanks is de productie van veenbessen niet gelijkmatig verdeeld over de landbouwsectoren van verschillende landen. Over 98% van de wereldwijde productie komt feitelijk alleen al uit de Verenigde Staten en Canada. Hoewel er over het algemeen vergelijkbare processen bestaan ​​bij de productie van veenbessen in de landen waar de vrucht groeit, heeft elke streek zijn eigen unieke eigenschappen die productieve resultaten bepalen. We splitsen de top 10-lijst van cranberry-producerende landen op, gebaseerd op hun respectieve productieniveaus in ton, en proberen enig inzicht te verschaffen in de redenen achter het gemarkeerde Noord-Amerikaanse voordeel in de teelt van dit scherpe 'superfruit'-gewas.

10. Tunesië - 180

Veel belangrijke parameters zijn nodig om door Tunesische telers te worden geïmplementeerd om de levensvatbaarheid van de commerciële cranberry-landbouw daar te waarborgen. Deze omvatten de fysiologische status van de planten in het kielzog van de cruciale periode van overwintering, met grond of substraat dat bevorderlijk is voor groei, geschikt kweekgebied en efficiënte irrigatiesystemen. Het opmerkelijke assortiment van cranberry-variëteiten daar omvatten 'Stevens', 'Bergman', 'Ben Lear' en anderen. Tunesische veenbessen zijn vaak gecultiveerde naburige bosbessen groeiprocessen. In tegenstelling tot de meeste andere landen op onze lijst, hebben telers in Tunesië vaak geen veengronden en moeten ze hun lokale bodem dienovereenkomstig plannen en aanpassen. Tunesië produceert ongeveer 180 ton veenbessen per jaar.

9. Macedonië - 290

Macedonië produceert jaarlijks ongeveer 290 ton veenbessen. De laatste stappen in de voorbereiding van de productie van cranberry's in het land zijn onder meer het verspreiden van zandlagen op het gekozen territorium nadat het anders klaar is voor aanplant. Stekken van volgroeide cranberryplanten worden in het zand geperst en het gebied wordt vervolgens doordrenkt met water. Consistent water geven is essentieel totdat de nieuwe planten zichzelf hebben opgebouwd. Nieuwe cranberryplanten zullen binnen de volgende twee jaar beginnen met het leveren van eetbare producten, maar het kost nog een paar jaar om te verzamelen wat als een commercieel levensvatbare oogst kan worden beschouwd.

8. Oekraïne - 400 Ton

Oekraïne produceert ongeveer 400 ton veenbessen per jaar. De laatste overstroming van het cranberry-groeiseizoen vindt plaats tijdens de oogst, wanneer alle Oekraïense cranberry-bedden zijn vastgezet met water. Een ongewone cranberry-verzamelmachine wordt door het bed gedreven om het water aan te zetten en de bessen van hun wijnstokken te schudden. De machines die worden gebruikt voor de cranberryoogst zijn licht van gewicht en voorzien van opblaasbare banden om over de moerassen te bewegen zonder de planten te beschadigen. Veenbessen glijden in water, dus ze stijgen naar de oppervlakte. 'Coasting blasts' worden gebruikt om de bessen te koraal en ze naar een verzamelpunt langs de rand van het bed te trekken. De daaropvolgende handmatige bijeenkomst is het meest serieuze en arbeidsintensieve werk van de hele cranberryoogst. De bessen worden uit het water verdreven, in wagens gestapeld en afgevoerd om met de hand gedroogd en gesorteerd te worden.

7. Roemenië - 563 Ton

Veenbessen floreren in Roemenië, met name door een soort zure veengrond die verschillende soorten andere planten aantast. Om een ​​cranberry-boerderij voor commerciële doeleinden in Roemenië op te bouwen, moet een gespecificeerde procedure worden gevolgd. Alle vegetatie wordt verdreven uit het gekozen territorium en naar de zijkanten geduwd. Deze vegetatie wordt later gebruikt als basismateriaal voor dijken die het toekomstige laagland van de cranberry omvatten. De reden voor de dijken is om water te houden in tijden van overstroming en voor de plooien tussen cranberry-bedden. Vroeg of laat in het ontwikkelingsproces worden ook stortplaatsen en meren voor water ingegraven. Testen voor watergeefsystemen is ook geïntroduceerd. Roemenië produceert jaarlijks ongeveer 563 ton veenbessen.

6. Letland - 617

Veenbessen en high bush bosbessen zijn over het algemeen nieuwe gewassen voor extensieve commerciële teelt in Letland. Cranberry-landgoederen als primaire bedrijfsactiviteiten werden hier voor het eerst gevestigd in 1985. Tegenwoordig is de gemiddelde grootte van de bebouwde oppervlakte voor individuele cranberrykwekerijen ongeveer 100 hectare, waardoor ze de derde grootste ter wereld zijn. Blueberry farms daar, in tegenstelling tot die van andere Europese staten, zijn niet veel groter, gemiddeld rond 170 hectare. De Letse regio's die bekend staan ​​om hun hoge groene veengebieden zijn grotendeels uitgeput en worden in toenemende mate gebruikt als cranberryvelden. In Letland bedragen de territoria van dergelijke gecultiveerde moerassen ruwweg ongeveer 10,000 hectare. Letse cranberry- en bosbessengewassen worden vaak gekweekt op dezelfde landgoederen onder soortgelijke programma's en worden gekweekt in alle vier de groeisectoren voor "biologisch product" in het land. Het land produceert jaarlijks ongeveer 617 tonnen veenbessen.

5. Azerbeidzjan - 2,800

Azerbeidzjan registreert een jaarlijkse productie van ongeveer 2,800 ton veenbessen. Cranberry moerassen in Azerbeidzjan worden af ​​en toe gedrenkt temidden van de ontwikkelende seizoenen. De gebieden zijn gepland om in de lente en de late herfst te worden overstroomd als seizoensgebonden ijsbedekking normaal is. Een volledig cranberry-product kan verloren gaan door wat bekend staat als een 'moordend ijs' als de bloemen en jeugdige bessen niet worden gegarandeerd in een regen van water. Aan het einde van het ontwikkelingsseizoen kan overstroming belangrijk zijn om de volwassen bessen tegen ijs te beschermen, terwijl sprinklerraamwerken worden gebruikt voor lichtere ijs. Cranberry-moerassen worden af ​​en toe ook in de zomer bewaterd, wat bovendien dient als een uniek soort insectenplaagbestrijding. Dergelijk water wordt afgeleid van het vasthouden van meren om de gevolgen voor nabijgelegen stromen te minimaliseren.

4. Wit-Rusland - 8,000

Wit-Rusland valt als vierde, met een jaarlijkse productie van 8,000 ton veenbessen. Op het moment dat individuen ontdekken dat de cranberry een moerasplant is, drijft dit natuurlijk sommigen om te denken dat veenbessen zich in water ontwikkelen. Hoewel de vruchtbare ontwikkeling van veenbessen een behoorlijke toevoer van water vereist, ontwikkelen ze zich er niet echt in. Inderdaad, een groot deel van het blootgestelde vuil kan van vitaal belang zijn tijdens het ontwikkelingsseizoen, en moerassen worden vaak af en toe als gevolg daarvan afgevoerd. Toch hebben de meeste soorten planten gewoon water nodig, en daar zitten veenbessen in. Moerassige gebieden in Wit-Rusland zijn ideaal om dergelijke redenen.

3. Chili - 82,000

In de afgelopen jaren is de productie van veenbessen in Chili toegenomen, en deze zal naar verwachting nog verder stijgen. De reden achter deze groei is de uitbreiding van oogstbare gebieden. Naarmate de productie van veenbessen toeneemt, wordt Chili een nog belangrijkere exporteur van het fruit. De belangrijkste ontvangers van Chili's cranberry-export zijn China, Noord-Amerika en Europa. Een voordeel van het oogstseizoen van Chili is hun locatie op het zuidelijk halfrond. Dit betekent dat het groeiseizoen in Chili op een ander moment plaatsvindt dan het groeiseizoen van andere grote markten in Noord-Amerika en Europa.

2. Canada - 176,036 Ton

Canada is de op één na meest productieve cranberrykweker ter wereld, met het land dat een jaarlijkse totale productie van 176,036-ton registreert. Op sommige plaatsen hebben groeiende operaties zelfs hele landschappen getransformeerd. Het Canadese bedrijf Upper Canada Cranberries is het grootste cranberry-kwekerijbedrijf in Oost-Ontario, en zij waren een van de bedrijven die de natuurlijke omgeving van Eastern Ontario verstoorden door hun activiteiten daar. De locatie van de Upper Canada Cranberries Farm is natuurlijk een onmiskenbaar moeras, zoals wordt bevestigd door enorme hoeveelheden turf en de zure grond. Hoe het ook zij, in de eerste helft van de vorige eeuw heeft kwelwater in het gebied deze plaats drastisch veranderd, deels vanwege de strategieën die werden gebruikt als onderdeel van nieuwe methoden voor cranberryteelt. Dienovereenkomstig is het gebied dat nu wordt gekweekt door Upper Canada Cranberries niet langer een moeras en een omgeving die waarschijnlijk niet snel weer in zijn natuurlijke staat zal terugkeren.

1. Verenigde Staten - 381,018 Ton

Veenbessen zijn een opmerkelijk lucratief gewas in bepaalde Amerikaanse staten. Het is geen verrassing dat Amerika leidt met een jaarlijkse productie van 381,018-tonnen. In de VS is de Ocean Spray co-op de meest herkenbare cranberry-processor. De lange geschiedenis van de vrucht van medicinaal en culinair gebruik daar stamt al uit de pre-koloniale tijd. Vanwege hun ruwheid in ruwe staat, worden de meeste cranberry's verwerkt tot verwerkte voedingsproducten, zoals sap, saus, stok en gezoete gedroogde cranberries ('craisins'), omdat deze aantrekkelijker zijn voor de smaak van de koper. Cranberrysaus is een traditionele zoete kant tijdens kerst- en Thanksgiving-diners in de Verenigde Staten. Temidden van de zich ontwikkelende seizoenen worden cranberry-bedden hier niet vaak bewaterd, maar alleen routinematig besproeid om de vochtigheid van de bodem te behouden. In de herfst vallen bedden over om de oogst aan te moedigen (het creëren van 'venen') en weer midden in de wintermaanden om zich te beveiligen tegen lage temperaturen.

De grootste producenten van veenbessen