Vogels migreren vanuit een gebied met afnemende of lage hulpbronnen naar een gebied met overvloedige of hoge bronnen. De twee belangrijkste bronnen die vogels laten migreren zijn nestlocaties en voedselvoorziening. Tijdens de lente migreren de vogels die nestelen op het noordelijk halfrond naar het noorden zodat ze kunnen profiteren van de overvloed aan broedlocaties, bloeiende insectenpopulaties en ontluikende planten. Naarmate de winter nadert, neigen de beschikbaarheid van insecten en andere voedselbronnen te dalen, wat resulteert in de migratie van de vogels naar het zuiden. Hoewel het vermijden van de kou een motiverende reden is voor vogels om te migreren, kan de meerderheid van soorten bestand zijn tegen de vriestemperaturen, mits er voldoende voedsel is.
Wat zorgt voor de migratie van vogels?
Verschillende mechanismen initiëren het migratiegedrag van vogels. Ze variëren echter van soort tot soort en worden niet altijd volledig begrepen. De migratie van vogels kan worden getriggerd door een reeks veranderingen van genetische aanleg, veranderingen in de toevoer van voedsel, lagere temperaturen tot veranderingen in daglengte. Al vele jaren hebben de mensen die vogels in kooien hebben gehouden, zich gerealiseerd dat soorten trekvogels de neiging hebben om elke herfst en lente door een periode van rusteloosheid heen te gaan. De vogels blijven herhaaldelijk fladderen naar een kant van de kooi, een gedrag dat bekend staat als 'zunguruhe', een naam die wordt gegeven door de Duitse wetenschapper en die migrerende rusteloosheid betekent. De trekpatronen van vogels zijn niet allemaal hetzelfde, omdat verschillende vogelsoorten of delen van de populatie binnen een bepaalde soort kunnen beslissen om verschillende trekpatronen te volgen.
Typen migraties
Migratie wordt gedefinieerd als de periodieke verplaatsing van grote populaties van dieren, en een manier om naar migratie te kijken, is om rekening te houden met de afstand die de dierenpopulaties afleggen. Vogels die permanent in de natuur verblijven, hoeven niet te migreren, omdat ze het hele jaar door voldoende voedsel kunnen vinden. Trekvogels met korte afstanden verplaatsen korte afstanden, zoals van hogere hoogten naar lagere hoogten van een bergachtig gebied. Middellange afstand trekkende vogels dekken afstanden die tot aan de ene staat doorlopen naar verschillende andere staten. Langeafstandstrekvogels verplaatsen zich van broedplaatsen in de Verenigde Staten en Canada naar overwinteringsgebieden in Zuid- en Midden-Amerika. Hoewel de reis daar zwaar is, gaat het om 350-soorten langeafstandstrekvogels uit Noord-Amerika.
Hoe navigeren vogels?
Tijdens hun jaarlijkse bewegingen kunnen trekvogels duizenden kilometers overbruggen, maar ze reizen vaak elk jaar op dezelfde route met telkens weinig tot geen afwijkingen. Vogels die voor het eerst migreren, maken de reis op hun eigen tempo en het is interessant dat deze eerste migranten hun winterhuisjes kunnen vinden zonder ze ooit te hebben gezien en ook in staat zijn om de volgende lente terug te brengen naar waar ze zijn geboren. Het vermogen van trekvogels om succesvol te navigeren is niet volledig begrepen, maar vogels hebben de neiging om verschillende soorten zintuigen te combineren tijdens het navigeren. Vogels kunnen ook informatie krijgen over de richting van de sterren, de zon en door het magnetisch veld van de aarde te voelen.
Factoren die van invloed zijn op migratie
In de afgelopen jaren heeft de migratie van vogels op lange afstand te maken gehad met enkele bedreigingen, zoals de vestiging van wolkenkrabbers en communicatietorens. Een groot aantal vogels wordt aangetrokken door de hoge gebouwen en lichten, wat resulteert in de dood van miljoenen per botsing per jaar. Andere factoren zijn onvoorspelbare weersveranderingen en verhoogde blootstelling aan roofdieren.
