Animals Bekend om te spelen Dead
De natuurlijke wereld heeft mensen altijd verbluft met zijn gevarieerde wonderen. Elke soort op aarde bezit zijn unieke eigenschappen, gedragingen en afweermechanismen. Een van de meest interessante facetten van dergelijk dierlijk gedrag is het vermogen om dood te spelen of dood te lijken onder verschillende omstandigheden. De looptijd van spelen of dood verschijnen is ook bekend als "thanatosis"En lijkt verschillende doelen in verschillende soorten te dienen. Terwijl de meeste soorten de dood verbeelden om aan de roofdieren te ontsnappen, passen sommigen dit gedrag ook aan om de prooi te vangen, terwijl anderen dit zelfs gebruiken thanatosis als onderdeel van hun verkeringstraditie om dicht bij hun partner te komen. Wat de reden ook is, het vermogen om dood te spelen is een uniek en interessant adaptief gedrag dat ons een belangrijke les blijft leren over het overleven van soorten.
Als een zelfverdedigingsmechanisme
Meestal dieren nep dood om hun roofdier te ontsnappen. Bijvoorbeeld, de buidelrots, de enige buideldiersoort gevonden in Noord-Amerika, wanneer geconfronteerd met een roofdier of een andere bedreiging, begint de dood te faken, in een comateuze toestand te gaan met schijnbaar geen beweging en uitstraling van een vieze geur uit het lichaam. Hog-nose slangen vertonen ook de gewoonte om dood te spelen wanneer ze bedreigd worden door een roofdier. Verschillende soorten kikkers gebruiken ook thanatose als een verdedigingsmechanisme. Roofdieren vermijden meestal om op zo'n ogenschijnlijk dode prooi te jagen in de verdenking dat de prooi ziek en dus dood is.
Gebruik In verkering Rituelen
Eerbiedigen van de dood om te voorkomen dat je wordt gegeten kan nog steeds worden verwacht, maar een spinsoort die bekend staat als de mannelijke kinderwensspin doodt de dood om een heel andere reden. Tijdens het verkeringstraject presenteert de mannelijke spin het vrouwtje met een dood insect gewikkeld in zijde. Het gebeurt echter vaak dat de grote vrouw het geschenk accepteert of steelt het weg van het mannetje en vertrekt zonder te paren met het mannetje. Om dergelijke omstandigheden te vermijden en een betere kans te maken met het vrouwtje, doet de mannelijke spin de dood na en hangt hij aan het dode insect. Terwijl het vrouwtje met het insect vertrekt, is ze zich niet bewust van het feit dat het mannetje vlak achter haar staat. Wanneer het vrouwtje begint te eten, komt het mannetje opnieuw tot leven en neemt het een tweede kans om te paren met het verraste wijfje.
Een middel om prooien te lokken
Net zoals de prooi de dood veinst om zichzelf te redden van het roofdier, de natuur herbergt ook roofdieren die de dood nabootsen om prooidieren voor hen aan te trekken. Een opmerkelijk voorbeeld is de cichlide van Livingston, een van de twee soorten cichliden die dood spelen om prooien te vangen. Deze vissen, die het water van het meer van Malawi in Afrika bewonen, kunnen vaak worden waargenomen als ze naar de diepten van het meer zinken en blijkbaar lijken ze dood met hun vlekkerige kleuring, die een grote gelijkenis vertoont met een rot karkas. Aangetrokken door wat lijkt op een karkas zwemmen zwemmers naar het terrein om zich te voeden met het karkas. De cichliden vissen, grijpen de kans, nemen haar prooi door een schok en voeden zich ermee.
Rol van geur, fysieke verschijning en andere factoren
Dieren faken de dood door verschillende mechanismen. Een wijziging in het uiterlijk en bewegingen is de meest voorkomende manier om de dood te laten lijken. De dieren worden korte tijd onbeweeglijk en liggen vaak in ongebruikelijke posities, zoals op hun rug liggen of aan de zijkanten om dood te lijken. Bladafvalkikkers passen dergelijke mechanismen aan, zoals de buik naar boven draaien en hun ogen sluiten, kennelijk dood lijken. Een ander interessant mechanisme om roofdieren te dwarsbomen wordt gebruikt door vuurbuikkikkers uit Azië en Europa die, naast bewegingloos verschijnen, opvallende geel tot oranje kleuren op hun onderzijde produceren, die fungeren als waarschuwingsmarkeringen om roofdieren af te weren die nu beschouwen dat de kikkers allebei dood zijn en giftig. Geur kan ook dienen als een manier om roofdieren voor de gek te houden. De Amerikaanse buidelrat en de zuidelijke hog-neus slang, naast het faken van de dood door het aanpassen van veranderingen in uiterlijk en mobiliteit, emaneren ook onaangename geuren die hun roofdieren ontmoedigen om er op te prediken.
