John Hancock was de eerste man die de Onafhankelijkheidsverklaring ondertekende bij zijn goedkeuring op 4 in julith, 1776. In die tijd was hij de president van het Continentale Congres. Zijn signatuur werd historisch beschreven als iconisch vanwege zijn levendige grote karakter, wat een indicatie was van vertrouwen en levendigheid wat betreft de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten van Amerika. Hoewel zijn handtekening de eerste en de belangrijkste was, waren er nog andere zesenvijftig ondertekenaars van de Onafhankelijkheidsverklaring, waaronder John Adams en Thomas Jefferson die later president van de Verenigde Staten van Amerika waren.
John Hancock: Life and Career
John Hancock leefde tussen het jaar 1737 en 1793. Met een neiging tot de Amerikaanse revolutie, wordt hij beschouwd als een Amerikaanse patriot. Vóór de revolutie was hij een zeer rijke handelaar, wiens rijkdom een immense rol speelde in zijn politieke carrière bij zijn oprichting in Boston. Zijn populariteit steeg in het jaar 1968 nadat de Britten hem hadden aangeklaagd en bestempelden als een smokkelaar. Hij was een van de leiders van Boston bij het uitbreken van de 1775 Amerikaanse Revolutionaire Oorlog. In zijn streven naar onafhankelijkheid ging hij door met het dienen van het Continentale Congres als president, die het congres leidde bij het opstellen, aannemen en ondertekenen van de Onafhankelijkheidsverklaring. Hij ging toen door en was de eerste en derde gouverneur van Massachusetts. In zijn laatste jaren was hij een belangrijke deelnemer aan het opstellen van de Amerikaanse grondwet.
De verklaring van de Verenigde Staten van onafhankelijkheid
Bij 1776 waren dertien Amerikaanse koloniën al meer dan een jaar in oorlog met de kolonialisten. De Amerikaanse revolutie was in een poging om deze koloniën te bevrijden van de heerschappij van Groot-Brittannië, en verklaarde hen onafhankelijke staten gezamenlijk als de Verenigde Staten van Amerika. Na de revolutionaire oorlog, werd het opstellen van de Verklaring van de Verenigde Staten van Onafhankelijkheid geïnitieerd door het Tweede Continentale Congres. De president van het congres in die periode was John Hancock. Een commissie van vijf was belast met het opstellen. In juli 4, 1976, tijdens een bijeenkomst van het congres in de Independence Hall in Philadelphia, werd de formulering van de verklaring aangenomen en ondertekend door de voorzitter van het congres, John Hancock, waardoor het een authentiek document werd waarin de dertien koloniën onafhankelijke staten werden verklaard.
Betekenis van de Onafhankelijkheidsverklaring
De onafhankelijkheidsverklaring van de Verenigde Staten markeerde de bevrijding van de heerschappij van Groot-Brittannië. Het was een teken van onafhankelijkheid van de 13-staten en de geboorte van een Verenigde Staten van Amerika. Het gaf mensen het recht om in opstand te komen tegen oneerlijke koloniale behandeling. Als onderdeel van de historische dapperheid van de Amerikaanse voorvaderen, geeft het het Amerikaanse volk de trots op hun oorsprong en een ijver om de moed voort te zetten om de gelijkheid van allen te handhaven en de fundamentele mensenrechten te handhaven.
Het ondertekenen van de Onafhankelijkheidsverklaring was niet alleen opmerkelijk voor het Amerikaanse volk, maar diende ook als inspiratie voor andere naties zoals Frankrijk en Nieuw-Zeeland om in opstand te komen tegen de koloniale overheersing en te vechten voor hun eigen onafhankelijkheid.
