5. Overzicht en kenmerken -
Bhangra is een traditionele volksdans uit de Punjab-regio van India en Pakistan. Deze dans wordt gekenmerkt door het gebruik van Punjabi Boliyan-teksten, een stijl van coupletzang. Boliyan wordt gebruikt om emoties te uiten over een specifieke situatie, met name liefde, geld en relaties. Het wordt traditioneel gezongen door vrouwen. Bhangra-muziek kan uit vele soorten instrumenten bestaan, maar bevat altijd de dhol-drum. De dhol is een grote, houten vatrommel.
De dans zelf wordt traditioneel uitgevoerd binnen een cirkel. Mannen en vrouwen dansen op het ritme van de dhol, hoewel soms een dans alleen mannen of alleen vrouwen kan zijn. Het gaat meestal gepaard met veel arm- en schouderbewegingen en is snel. Afhankelijk van de stijl kunnen ook rekwisieten zoals stokken of zwaarden worden gebruikt.
Misschien wel het meest onderscheidende kenmerk van deze dans is de stijl van kleding gedragen, die altijd heel helder en kleurrijk is. Ze zijn gemaakt om traditionele kleding te vertegenwoordigen die wordt gebruikt in de landelijke gebieden van de regio Punjabi. Mannen dragen meestal een tulband, wat anders is dan de alledaagse tulbanden die Sikh-beoefenaars gebruiken. Ze dragen ook hele lange losse shirts, kurta genaamd, en een wijde broek met daarboven een lendendoek, longi genaamd. Over hun shirts dragen mannen een jugi, een vest zonder knopen. Vrouwen dragen een salwar kameez. Deze outfit bestaat uit een paar baggy broeken die strak om de enkel en een lang tuniek-stijl shirt. Ze dragen ook een lange sjaal om hun nek, chunnis genaamd.
4. Origins -
Zoals eerder vermeld, kwam deze dans oorspronkelijk uit in de Punjab-regio van India. Beginnend tijdens de 20E eeuw, werd de Bhangra dansvorm traditioneel uitgevoerd als een manier om de oogst te vieren. Het groeide in populariteit in de middenjaren van de eeuw en in 1947 werd het gebruikt om het Baisakhi-festival te openen, dat elk jaar in april wordt gevierd. De dans werd later een deel van bruiloften en nieuwjaarsvieringen.
3. Spread en ontwikkeling -
Sinds Bhangra voor het eerst populair werd in het midden van de 1900s, heeft het een aantal belangrijke veranderingen ondergaan. Tegenwoordig genieten mensen van deze dans, zowel in Punjab als in Zuidoost-Azië. Het is populair geworden voor feesten, partijen en dansclubs. De muziekstijl is ook veranderd en toont nu een fusie van traditionele Bhangra-muziek met westerse pop- en Hindi-filmsongs. Nu genieten de liefhebbers van Bhangra van drie soorten dans, waaronder traditionele, vrije vorm en modern.
De vrije vormstijl van Bhangra die werd ontwikkeld nadat de onafhankelijkheid in 1947 aan India was verleend. De scheiding van India en Pakistan bracht de meerderheid van de Bhangra-regio in Pakistan. Tegelijkertijd verlieten sikhs en hindoes Pakistan om zich te vestigen in Punjab, India. Bij de 1950's was de vrije vorm Bhangra hier ontstaan. Een dansgroep kreeg de opdracht van de Maharadja om op te treden in 1953, waarvan sommigen de eerste vrije vormprestaties beschouwen. De vrije vorm ging verder als een dansstijl voor het podium, met traditionele stappen met bewegingen van Luddi, Gham Luddi, Jhumar en Dhamal-dansen. Het groeide in populariteit door de 1950's en door de vrije vorm van 1970 had een relatief standaardstijl gevestigd. Deze stijl is over de hele wereld verspreid door emigranten uit Punjabi.
Modern Bhangra ontwikkeld in de 1990's. Deze stijl combineerde traditionele Bhangra-trappen met westerse dansstijlen. De muziek is vaak een vooraf opgenomen dansmix. Het is populair geworden in internationale Punjabi-gemeenschappen en wordt vaak uitgevoerd in wedstrijden.
2. Opmerkelijke beoefenaars -
Enkele van de meest bekende Bhangra-artiesten zijn Inderjit Nikku, Jasbir Jassi en Sukshinder Shinda. Inderjit Nikku komt uit het district Ludhiana in de Indiase deelstaat Punjab. Sukshinder Shinda komt uit Birmingham, Engeland, en Jasbir Jassi komt uit Punjab in India.
1. Grotere betekenis en erfenis -
Bhangra is nu een algemeen erkende dans die het publiek en deelnemers van over de hele wereld trekt. De danspasjes zijn verwerkt in trainingsroutines en zijn opgenomen in festivals en competities. De dans biedt individuen met een gemeenschappelijke achtergrond in Punjabi een manier om hun cultuur tot uitdrukking te brengen en te eren.
