Istanbul, voorheen bekend als Constantinopel en Byzantium, is een transcontinentale stad in Eurazië (Europa en Azië) die dateert uit 660 BCE. Hoewel niet de hoofdstad, is Istanbul het culturele, economische en historische centrum van Turkije, en de meest bevolkte stad van het land. Istanbul is een historische stad die haar nalatenschap blijft behouden en behouden, zoals een voormalige hoofdstad van drie rijken: het Romeinse Rijk, het Byzantijnse rijk en Ottomaanse Empiure. Naast het historische erfgoed van de stad biedt het ook moderne faciliteiten en blijft het toekomstige ontwikkelingen projecteren.
Aardrijkskunde
Istanbul overspant de Bosporus, tussen de Zwarte Zee en de Zee van Marmara. De Bosporus scheidt Europa en Azië en verbindt de Zwarte Zee met de Zee van Marmara. De Europese kant van de stad, Thracië, is het economische en historische centrum, terwijl Anatolië de Aziatische kant van de stad is. Landelijk ligt de stad in de regio Marmara in het noordwesten van Turkije, met een oppervlakte van 2,063 vierkante mijl. Istanbul ligt dicht bij de grens van Euraziatische en Afrikaanse platen, in de buurt van de Noord-Anatolische breuk die verantwoordelijk was voor vele aardbevingen in de geschiedenis van Istanbul.
Stadsarchitectuur
Istanbul heeft verschillende voorbeelden van historische Romeinse, Byzantijnse en Ottomaanse architectuur en staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het gebouw van deze stad fungeert als een tijdlijn die de verschillende culturen en rijken vertegenwoordigt die in het gebied hebben gewoond. Het Dolmabahçe-paleis, gebruikt tijdens het Ottomaanse Rijk, dient als zetel van de regering. Een ander historisch gebouw, het Topkapi-paleis gebouwd in de vijftiende eeuw, is nu een museum. Resterende Romeinse architectuur omvat de obelisk (vierde eeuw) en de kolom van Constantijn (330 CE). Overlevende voorbeelden van Byzantijnse architectuur zijn de kerk van de heiligen Sergius en Bacchus, het klooster van Stoudios, de Chora-kerk, de Pammakaristos-kerk en de Hagia Sophia. Voorbeelden van Ottomaanse architectuur zijn de forten Anadoluhisarı en Rumelihisarı, de Süleymaniye-moskee, de Nuruosmaniye-moskee, de Bayezid-moskee, de Fatih-moskee, de Yavuz Selim-moskee, de Sultan Ahmed-moskee en de Yeni-moskee.
Demografie
In 2015 had Istanbul een populatie van 14,657,434, met ongeveer 98% van de inwoners van het grootstedelijk gebied die binnen de stadsgrenzen woonden. 65% van de bevolking leeft aan de Europese kant van de stad en de rest leeft in Azië. De bevolking van de stad groeit jaarlijks met 3.45%, een cijfer dat de mate van verstedelijking in Turkije weerspiegelt. Slechts 28% van de inwoners van de stad komt oorspronkelijk uit Istanbul. De meerderheid van de bevolking is moslim, met name de soennitische islam, terwijl de grootste christelijke denominatie oosterse orthodox is. Er zijn veel etnische minderheidsgroepen, waarvan de grootste de Koerden is, die een bevolking heeft tussen de twee en drie miljoen mensen. Andere belangrijke immigrantengroepen van minderheden zijn Bosniërs, Joden en Levantijnen. Door de recente samenwerking tussen Turkije en veel Afrikaanse landen groeit het aantal jonge Afrikanen uit Somalië, Djibouti, Nigeria en Congo in de stad jaarlijks.
Klimaat
Vanwege de locatie van de stad binnen een overgangszone voor het klimaat, geeft de Koppen-classificatie aan dat Istanbul een vochtig subtropisch klimaat heeft (cfa), Mediterraans klimaat (Csa), en oceanisch klimaat (Cfb). Het klimaat van de stad wordt verder gecompliceerd door het bestaan van verschillende microklimaten omdat de stad kusten heeft op twee unieke waterlichamen. Delen van de noordkant van de stad duiden op klimaten die kenmerkend zijn voor oceanische en vochtige subtropische klimaten. Vanwege deze hoge luchtvochtigheid is mist 's morgens gebruikelijk. Het zuidelijke deel is relatief droger, warmer en minder vochtig. De neerslag is ook hoger in het noordelijke deel, dat jaarlijks 1166.6 mm ontvangt, terwijl het zuidelijke deel van de stad een gemiddelde jaarlijkse regenval ontvangt van 635.0 mm.
