De Verbazingwekkende Reptielen Van Brazilië

Brazilië grenst aan alle andere Zuid-Amerikaanse landen, behalve Ecuador en Chili, en bestrijkt 47.3% van het landoppervlak van het continent. De hoofdstad is Brasilia, terwijl Sao Paulo de grootste stad is. De blanken maken 47.73% terwijl de Pardo (43.13%) en de zwarten (7.61%) de andere grote etnische groepen in het land zijn. Het land staat bekend om zijn goede prestaties in het voetbal. Er zijn echter ook andere interessante aspecten van Brazilië, zoals de rijke en gevarieerde reptielenfauna.

Loggerhead Zeeschildpad

De onechte karetschildpad is de grootste schildpad ter wereld met harde schilden, die gemiddeld 35 inches lang is op volwassen leeftijd en in zeldzame gevallen lengtes tot 110 inch haalt. Het gewicht van een volwassen schildpad is meer dan 1,000 ponden, en het heeft een gele schil met een roodachtig bruine schil. Er is niet veel verschil, vooral niet al op jonge leeftijd tussen het mannetje en het vrouwtje, maar op latere leeftijd krijgt het mannetje dikkere staarten. Deze schildpadden brengen hun leven door in zoute en estuariene habitats, afgezien van de vrouwtjes die eieren aan land leggen. Ze leggen gemiddeld ongeveer vier eieren per keer, en daarna drie jaar zonder verdere voortplanting. De levensduur van de schildpad is zestig jaar en bereikt seksuele rijpheid op de leeftijd van 17 tot 33 jaar. Ze zijn alleseters met zeer krachtige kaken voor het pletten van hun prooi.

Golden Lancehead Pit Viper

De naam komt van de gouden kleur en de scherp gevormde kop van de adder. Het is een zeer giftig reptiel met een zeer krachtig gif. De lengte is ongeveer 28 inches. Bijt van dit reptiel resulteert in zwelling, lokale pijn, misselijkheid en braken. De voortplanting begint in augustus, waar de adders zowel in bomen als in de grond paren. De Viper geeft er de voorkeur aan hoog op boomtakken te blijven tijdens het jagen, schuilen of tijdens vijandig weer. De baby's voeden zich met ongewervelde dieren terwijl de volwassenen zich voeden met neerstuitende vogels en hagedissen en in extreme gevallen andere adders kannibaliseren. Er is sprake geweest van inter-sexed adders, die adders zijn geboren met zowel mannelijke als vrouwelijke voortplantingsorganen. Deze personen zijn steriel.

Argentijnse zwart-witte Tegu

Deze soort is ook bekend als de Giant Tegu, en staat erom bekend dat het briljant is en er is waargenomen dat het mensen opzoekt voor hun affectie. Het is de grootste soort van de tegu hagedissen van ongeveer vier centimeter. De vrouwtjes zijn kleiner dan de mannetjes. Het dieet bestaat voornamelijk uit eieren van andere reptielen, insecten en wilde vruchten. De gigantische tegu is in toenemende mate gedomesticeerd, waarbij sommigen het bevel hebben gekregen en zelfs getraind zijn om te plassen en te poepen op aangewezen plekken (gebroken thuis).

Spot-Legged Wood Turtle

Het is een relatief grote schildpad met een lengte van tien centimeter. De voorpoten zijn zwart gespot terwijl het lichaam donker is. Het bevindt zich in elk zoetwaterlichaam dat bestaat, waaronder vijvers, moerassen, kustmoerassen en grote rivieren in de savanne. De schildpad is alleseter met mezenvoer waaronder bessen, paardebloemen, regenwormen, insecten, weekdieren en aas. Er is geen specifieke reproductieperiode en het gebeurt het hele jaar door, waarbij het vrouwtje in verschillende klauwen een of twee eieren legt onder boomwortels en struiken. De houten schildpad verbergt zijn lichaam in zijn schaal in het geval van een gevaarlijke situatie om eruit te zien alsof het gewoon een stuk hout is.

Rode worm hagedis

De Rode Wormhagedis is een zeer ongrijpbare soort, waardoor het voor onderzoekers moeilijk is om het gedrag te bestuderen. Voortaan is er erg weinig bekend over zijn gedrag. Voortplanting vindt plaats tijdens het droge seizoen, en de pootloze hagedissen gebruiken mieren nesten om hun eieren te leggen. Het legt 8 naar 16-eieren, mogelijk gemaakt door de grote lichaamsgrootte. Wanneer ze worden bedreigd, heffen rode wormhagedissen zowel hun kop als hun staart op om een ​​hoefijzervorm aan te nemen. De staart is gemaakt van stevige collageenbundels waardoor de staart mechanische druk van de beet kan absorberen. Het lichaam is ook bedekt met een flexibel pantser waardoor de andere delen van de hagedis ook bestand zijn tegen beten.