Wat zijn de noorderlichten?
Een aurora, bekend als het noorderlicht (noorderlicht) op het noordelijk halfrond en de zuidelijke lichten (aurora australis) op het zuidelijk halfrond, is een natuurlijk fenomeen dat de nachtelijke hemel schildert met onaardse surrealistische kleuren. De felle lichten van het noorderlicht zijn het gevolg van botsingen door elektrisch geladen elementen van de zon die de atmosfeer van de aarde binnendringt.
Wanneer is de beste tijd om het noorderlicht te zien?
Geofysisch onderzoek uitgevoerd in de 1950s onthulde dat de aurora-activiteit een cyclische activiteit is en moeilijk te voorspellen is. De aurora's zijn het best te zien op het noordelijk en zuidelijk halfrond in de winter wanneer er langere duistere perioden zijn die zorgen voor een heldere hemel om de schermen te bekijken. Ze verschijnen als onregelmatige spiegelbeelden gecentreerd op elke magnetische pool op hetzelfde moment, in vergelijkbare kleuren en vormen.
De aurora-fenomenen volgen in de buurt van de magnetische polen en zijn het helderst in gebieden die niet gevoelig zijn voor lichtvervuiling zoals in Noord-Amerika, het westelijk halfrond en het zuidelijke einde van Groenland. Echter, alleen de noorderlichten zijn zichtbaar vanuit deze regio's, omdat de zuidelijke lichten geclusterd zijn in een ring rond de Antarctica.
Mythische oorsprong van de Auroras
Veel culturen hebben verschillende mythen die verwijzen naar het noorderlicht. In de Romeinse mythen werd Aurora beschouwd als de godin van de dageraad. In de middeleeuwen geloofden ze dat ze voorboden waren van oorlog of hongersnood. Sommige van de inheemse culturen in Noord-Amerika en Europa zagen de aurora als een weerspiegeling van fakkels of kampvuren. Anderen geloofden dat de lichten de geesten vertegenwoordigden van hun legendarische jagers en vissers. In Alaska werden aurora-lichten beschouwd als de geesten van dieren zoals zeehonden, walvissen en zalmen, die ze op voedsel jaagden.
Oorzaken van het noorderlicht
Het noorderlicht is het gevolg van botsingen van elektrisch geladen moleculen van de zon en de atmosfeer van de aarde. Elke elf jaar gaat de zon door een zonnecyclus die een zonnemaximum ervaart en minimale zonneperiode wanneer protonen en elektronen worden vrijgegeven. Omdat de temperaturen boven het oppervlak van de zon hoog zijn boven een miljoen graden Celsius, is de botsing van gasmoleculen vaak ongebreideld en explosief. Vrije moleculen worden door de zonnewind uit de atmosfeer van de zon geblazen door kleine openingen in de magnetische velden naar het aardoppervlak. Omdat de magnetische velden van de aarde zwakker zijn naar de polen, zijn ze niet in staat de elektronen af te buigen en komen ze terecht in de atmosfeer van de aarde en komen ze in contact met elementen op aarde. Deze effecten produceren het noorderlicht dat de dansende lichten van het noorden worden genoemd.
Aurora-lichten strekken zich uit van 50-mijlen tot zo hoog als 400-mijlen boven het aardoppervlak en geven verschillende kleuren af op basis van het bereik van het voorkomen. De meest levendige kleuren omvatten een bleke geelachtig groene kleur die wordt afgegeven door zuurstofdeeltjes die 60-mijlen boven het aardoppervlak voorkomen. Unieke rode aurora's worden vrijgegeven door zuurstofdeeltjes op grotere hoogte boven 200-mijlen en blauwe of paarsachtige lichten geproduceerd door stikstofmoleculen boven 300 mijlen.
