Dans begeleidt al heel lang verschillende soorten muziek als een uitdrukking van de vreugde of het gevoel dat uit de muziek voortkomt. Dansen is geëvolueerd van eenvoudige bewegingen van lichaamsdelen naar een complexe gechoreografeerde beweging. Liturgische dans omvat beweging van lichaamsdelen die de aanbidding vergezelt als een uitdrukking van toewijding. Dansers reageren op een geschikte danstechniek die overeenkomt met de muziek en waarvan wordt gedacht dat ze de expressie en toewijding van de aanbidding verbetert. Liturgische dans kan zowel spontaan zijn als van te voren zijn gepland.
5. Overzicht en kenmerken -
Voor veel geloofsgroepen en gelovigen vormt liturgische dansen een integraal onderdeel van aanbidding. Veel kerken beschouwen het als een acceptabele vorm van een christelijke manier van aanbidding. Liturgische dansers drukken het woord en de geest van de Heer uit door beweging van verschillende lichaamsdelen. Choreografiedansen worden vaak gebruikt vóór de congregatie om een opwindende en emotionele sfeer te creëren. Liturgische dansers gebruiken meestal hun lichaamsdelen, bijvoorbeeld, handen opheffen, continu klappen, het lichaam in elke richting wiegen, en het hoofd op de melodie van de muziek bewegen om de samenkomst de vreugde te tonen die zij van binnen voelen.
4. Origins -
Voor joden werd liturgische dans, voor het eerst bijbels gezien in Exodus 15: 20-21, gezien toen de Israëlieten de Rode Zee overstaken. Miriam, die een profetes en zuster was van Mozes, die de Israëliet leidde, verzamelde de vrouwen om een lied uit te voeren en in aanbidding te dansen nadat ze de Rode Zee waren overgestoken. Ook, in 2 Samuel 6, toen koning David de Ark van het Verbond terugbracht, danste de Israëliet terwijl ze de grote daden van God vierden. Van de bijbelse tijden tot de 19e eeuw was dansen als een vorm van christelijke eredienst en viering populair en gebruikelijk bij de congregatie.
3. Verschillen tussen geloofsgroepen en historische wis -
In de christelijke eredienst wordt liturgische dans vaak verwelkomd, zelfs door niet-liturgische denominaties. Zijn prestaties zijn gegroeid in de Verenigde Staten van Amerika sinds het werd geïnitieerd door Carsa De Sola en haar Omega Company in de katholieke mis. Er zijn pogingen gedaan om liturgische dans op te nemen in de katholieke mis met de bedoeling een ontspannen aanbiddingsatmosfeer. Sommige andere christelijke groepen keuren echter het dansen in de liturgie af als gevolg van associatie met blasfemische activiteiten en onbeduidendheid. Liturgisch dansen in de katholieke heilige mis is verboden door de kerkelijke wet van de katholieke en de oosterse traditionele kerken, met uitzondering van delen van Afrika waar het dansen van oudsher wordt toegepast in gewijde contexten.
2. Opmerkelijke moderne beoefenaars -
Liturgische dans is door de eeuwen heen aanwezig geweest om gelovigen te inspireren en te verheffen, en om middelen te bieden om God te loven en aanbidden. Congregaties omarmen nieuwe vormen van liturgische dans en expressieve aanbidding. Nieuwe vormen en uitdrukkingen van liturgische dansen die worden opgenomen omvatten het moderne ballet en jazz, op hip hop gebaseerde uitdrukkingen, spontane bewegingen met vlaggen, banners, linten en decoraties. Ook is interpretatief en nabootsend dansen ingeprent om aanbidders te inspireren en te entertainen tot uitdrukking van spirituele vreugde.
1. Grotere betekenis en gevarieerde denominationele perspectieven -
Liturgisch dansen heeft de betekenis van het toelaten van de uitdrukking van aanbidding door fysieke lichaamsbewegingen, aangezien liturgische dans wordt verondersteld de kracht te hebben om de boodschap van God over te brengen. Liturgische dans, die de uitdrukking is van enthousiasme in zingen en aanbidden, blijft een belangrijk en essentieel onderdeel van de christelijke geschiedenis en uitdrukking van christelijke eredienst. Het herleeft en verrijkt lof- en aanbiddingsessies. Er zijn specifieke lichaamsbewegingen die liturgische dansers gebruiken die een bijbelse betekenis hebben. Deze bewegingen omvatten buigen om respect te tonen, het verhogen van de handen die overgave betekenen, draaien die verandering of transformatie aangeeft, en springen die vreugde en viering symboliseert.
