De Stamp Act van 1765 was een wet die door Groot-Brittannië werd gebruikt om directe belastingen op Amerikaanse kolonies op te leggen. De wet werd in maart 22, 1765 doorgegeven. Deze wet was bedoeld om directe belastingen af te dwingen op alles wat door de Amerikaanse kolonisten werd afgedrukt. De afgedrukte vellen die werden belast, omvatten scheepspapieren, licenties, kranten, speelkaarten, inventarissen, getuigenissen, kalenders, educatieve diploma's en certificaten, pamfletten, advertenties, gerechtelijke bevelen en andere juridische publicaties. Net als veel andere vormen van vorige belastingen, moest de belasting worden betaald in Britse valuta en niet in het koloniale papiergeld.
The Passing of the Stamp Act
Groot-Brittannië ontstond als overwinnaar in de Zevenjarige Oorlog, ook wel de Franse en Indische Oorlog genoemd, die duurde van 1756 tot 1763. Aan het einde van de oorlog was Groot-Brittannië grotendeels schuldig. De schuld bleef stijgen omdat de Britse regering een grote troep moest onderhouden in de Amerikaanse koloniën. De politieke klasse in Londen kwam met het idee dat de Amerikanen de kosten van hun eigen verdediging moesten dragen. Stamp Act was effectief in Groot-Brittannië sinds 1694. Het verhogen van de belasting in Groot-Brittannië was niet ideaal omdat de belastingen al hoog waren. In 1764 maakte het Britse parlement het bekend aan de Amerikaanse koloniën dat ze overweegden om de Stamp Act te halen. Het nieuws werd grotendeels afgewezen door de Amerikanen. De Stamp Act werd echter in maart 22, 1765 doorgegeven. De wet werd door 205 ondersteund tegen leden van het House of Commons van 49. Het werd van kracht op november 1, 1765.
Reactie op het passeren van de Stamp Act
De Stamp Act van 1765 werd met veel weerstand en tegenstand ontvangen. De Amerikanen zagen het opleggen van de belasting als een schending van hun rechten. De Stamp Act werd gezien als een beweging om geld uit de kolonisten te persen. Er waren zelfs veel protesten en demonstraties tegen de wet. Sommige protesten tegen de act werden erg gewelddadig en destructief. De Britse fabrikanten en zakenlui die baat hadden bij het exporteren van hun goederen naar de koloniën werden ook getroffen. Hun zakelijke ondernemingen werden beïnvloed door de gewelddadige protesten. Daarom drongen ze er bij de regering op aan om de belastinginning te laten vallen of te matigen. Vanwege de protesten was de inning van de directe belastingen niet soepel en doeltreffend. In feite mislukte het volledig met de Britten die minder dan 30% verzamelden van wat ze hadden getarget. De protesten leidden ook tot het vernielen van eigendommen.
Hoe effectief was de Stamp Act van 1765?
Het geld dat werd verkregen uit de inning van de directe belasting was effectief voor de financiering van de Amerikaanse grens die zich in de buurt van de Appalachen bevond. De belasting maakte de compensatie mogelijk voor de troepen die zich na de Zevenjarige Oorlog in Noord-Amerika bevonden. De troep was samengesteld uit rond 10,000-soldaten. De Amerikanen stelden voor dat Groot-Brittannië de verantwoordelijkheid op zich zou nemen om de Amerikanen tegen Indiërs te beschermen. Het was daarom de plicht van Groot-Brittannië om de troepen te betalen. De weerstand tegen de Stamp Act van 1765 zette de weg voor een vergelijkbare weerstand tegen de Townshend Act van 1767.
