De Clipper-route was een traditionele scheepvaartroute die werd gebruikt door de klipper schepen om te reizen tussen Europa en het Verre Oosten, alsmede naar Nieuw-Zeeland en Australië. Clipper-schepen waren snel varende schepen uit de 19-eeuw die waren uitgerust met meerdere zeilen ondersteund door drie masten en een stevige vierkante rig. De route was noodzakelijk vanwege het feit dat er op dat moment geen snellere route door het Suez-gebied was.
Geschiedenis van de Clipper-route
Tussen de jaren 1840 en 1870 kwamen de clipper-schepen op de voorgrond om de handel in thee en opium te faciliteren, maar die had geen snellere manier om de grondstoffen tussen Europa en Azië te vervoeren. De klipper schepen waren van Engelse oorsprong, en de meeste waren daar geassembleerd voordat ze werden gebruikt door andere landen zoals Amerika. De reis was lang en gevaarlijk, terwijl hij door gebieden ging met vreselijke weersomstandigheden en veel schepen werden verwoest door stormen, vooral rond een deel van Kaap Hoorn. Thee zou vanuit de haven van Fuzhou in China naar Londen worden vervoerd, een reis die zeer lang duurde, zelfs met het gebruik van de zeer snelle klipper schepen. Van alle routes die door de klipper schepen worden gebruikt, was de Brouwer Route het meest geliefd bij zeilers omdat het de kortste was in vergelijking met de andere routes zoals de Arabische en Portugese routes. De Brouwer-route werd ontdekt door de ontdekkingsreiziger Hendrick Brouwer in 1611 en werd gebruikt door zeilers van de Kaap de Goede Hoop in Zuid-Afrika tot Nederlands-Indië. De Britten probeerden hun route naar het voorbeeld van de Brouwer-route te creëren, maar deze eindigde in een ramp vanwege gebrek aan nauwkeurigheid bij het bepalen van de lengte- en breedtegraden.
De route
De heenreis omvatte schepen die Engeland verlieten en die door de Atlantische Oceaan trokken richting de evenaar. Ze zouden dan door de Zuid-Atlantische Oceaan gaan, geholpen door de natuurlijke wind en stroming die dicht bij Trindade passeert. Na dit punt zouden de schepen het ijzige klimaat in het zuiden tegenkomen en het risico om door ijsbergen te worden vernield was altijd nabij. De enige reden dat deze route werd gebruikt, was omdat die sneller was dan de veiligere route in het noorden. Kapiteins van de klipper schepen gaven de voorkeur aan het risico om tegen een ijsberg aan te lopen in plaats van laat aan te komen op hun bestemming. De terugreis naar huis zou verder naar het oosten doorgaan. De schepen die in Australië handelden, zouden hun route vanuit Wellington beginnen en Cook Straight passeren. De route zou verder naar het zuiden verder gaan waar meer ijs was naar de gevreesde Kaap Hoorn met zijn extreme wind en stroming in combinatie met sporadische cyclonen. De schepen die de Kaap Hoorn overleefden zouden dan verder de Atlantische Oceaan opgaan en vertrouwen op natuurlijke wind en stroming om uiteindelijk terug te keren naar Engeland. De reis duurde lang en de afstand tussen de 14,750-mijlen was meestal op een manier.
Voordelen van de Clipper-route
De clipperroute zorgde voor een revolutie in de handel in de 19-eeuw en opende nieuwe landen, wat leidde tot de ontdekking van nieuwe producten die aan de selectie werden toegevoegd, en dit creëerde meer zakelijke kansen zowel in Engeland als in de landen langs de route. De clipper-route maakte het mogelijk geweldige technische prestaties te leveren, zoals het bouwen van schepen. De klipper schepen waren prachtige creaties die later werden gebruikt als de standaard blauwdrukken in de scheepsbouwindustrie.
