Officiële taal van de Centraal-Afrikaanse Republiek
De Centraal-Afrikaanse Republiek ligt in de centrale regio van Afrika en heeft een bevolkingsomvang van ongeveer 4.7 miljoen. Tijdens de late 1800's koloniseerde Frankrijk het merendeel van wat de moderne Centraal-Afrikaanse Republiek is. In 1960 werd het land onafhankelijk. De geschiedenis van het kolonialisme is hier vermengd met de oorspronkelijke inheemse culturen en beïnvloedde verschillende aspecten van de huidige staat van de Centraal-Afrikaanse Republiek, inclusief de gesproken talen.
Vandaag erkent de regering van de Centraal-Afrikaanse Republiek twee officiële talen: Frans en Sango. Frans wordt gebruikt in formele situaties en in geschreven documenten. Ondanks zijn officiële status is slechts ongeveer 22.5% van de bevolking in staat om de Franse taal te spreken of te begrijpen.
Sango, ook geschreven als Sangho, werd geen officiële taal tot 1991. Deze beweging van de overheid maakte van de Centraal-Afrikaanse Republiek een van de weinige Afrikaanse landen die officieel een moedertaal herkenden. Het is de primaire communicatiemodus voor ongeveer 92% van de bevolking. In 1988 schatten de statistieken dat rond 450,000 individuen deze taal als hun moedertaal spraken, terwijl een extra 1.6 miljoen tweede taal luidsprekers zijn. Sango wordt beschouwd als een Creoolse taal van het noordelijke Ngbandi-dialect. Tegenwoordig wordt het gebruikt als de taal van het bedrijfsleven in het hele land.
Inheemse talen
De overgrote meerderheid van de bevolking in het land behoort tot een van de 80 inheemse etnische groepen die door onderzoekers zijn geïdentificeerd. Elk van deze groepen heeft zijn eigen unieke taal, waarvan de meeste behoren tot de Ubangiaanse subgroep van de Niger-Congo taalfamilie. Sommige taalkundigen suggereren echter dat alleen de inheemse talen van 65 vandaag in dit land worden gesproken. Hiervan melden onderzoekers dat 2 bijna uitgestorven is en 2 in gevaar is.
De grootste inheemse bevolkingsgroepen in het land zijn de Banda- en Sara-volkeren. Elk van deze groepen spreekt een taal met dezelfde naam. De Banda-taal behoort tot de volgende taalstambomen (in afnemende volgorde van groepen): Niger-Congo, Atlantische-Congo, Savanne, Ubangian en Banda. De Sara-taal daarentegen, behoort tot de volgende taalstambomen: Nilo-Saharan, Centraal-Soedan, Bongo-Bagirmi, Sara-Bagirmi en Sara.
Minderheidstalen
Taalkundigen schatten dat ongeveer 17 vreemde minderheidstalen in het land worden gesproken. Deze minderheidstalen en hun aantal sprekers zijn: Arabisch uit Tsjaad (63,000), Hausa (20,000), Lingala (10,700), Bangi (7,440), Ngbaka (3,000), Mbanja (1,400), Ngbandi (290) en Bomitaba (220 ).
Een van de meest gebruikte van deze minderheidstalen is Chadisch Arabisch, ook bekend als Shuwa Arabisch of Baggara-Arabisch. Het wordt beschouwd als een dialect van standaard Arabisch en wordt als moedertaal gesproken door meer dan 1 miljoen individuen verspreid over het Afrikaanse continent, zowel in steden als op het platteland. Onderzoekers geloven dat het Arabisch in Chadian zich ontwikkelde als een resultaat van communicatie tussen Arabisch sprekende en Fulani inheemse sprekers tijdens de 17 eeuw. Terwijl het Fulani-volk, nomadische veetelers, door het hele continent trok, namen ze de taal met zich mee. Tegenwoordig wordt het beschouwd als de lingua franca van Tsjaad en wordt het ook gebruikt in Nigeria, Kameroen, Sudan, Zuid-Soedan en Niger. Het is alleen te horen in een beperkt aantal kleine gebieden in de Centraal-Afrikaanse Republiek.
