Begrafenis is een van de meest heilige en geritualiseerde activiteiten in de meeste gemeenschappen over de hele wereld. Het wordt vaak beschouwd als een daad van respect voor de doden. Begraven is ook bedoeld om de nabestaanden familie te laten sluiten en te voorkomen dat ze zien dat hun geliefde ten onder gaat. In sommige gemeenschappen luidt de begrafenis de overledene in het hiernamaals in. Tijdens de begrafenis, wordt de overledene geplaatst in een uitgegraven put of geul dan bedekt. In sommige Chinese provincies en autonome regio's en delen van India wordt echter een unieke manier van begraven, bekend als sky-begraven, toegepast.
Hemel begrafenis
Hemelbegraving is een soort begrafenis waarbij de overledene bovenop een berg wordt geplaatst om te worden ontbonden of om door dieren zoals gieren te worden weggevangen. Het is een vorm van excarnatie die wordt toegepast in sommige provincies en regio's van China, waaronder Tibet, Mongolië, Sichuan en Qinghai, en ook delen van India zoals Sikkim. Hemelbegraving komt vooral veel voor onder de Vajrayana-boeddhisten. Volgens hen is het niet logisch om een lijk te conserveren omdat het leven het volledig heeft verlaten. Hemelbegraving is bedoeld om fatsoenlijk en de best mogelijk was de doden weg te gooien.
Hemelbegraving wordt uitgevoerd op specifieke plaatsen in Tibet. Een van de beroemde jhatorsites is het Drigung Monestry. De procedure vindt plaats op een vlakke rots en familieleden van de overledene kunnen in de buurt blijven totdat het proces is voltooid.
The Origin Of Sky Burial
Volgens de archeologische vondsten in de regio van Tibet, kan de hemelbegrafenis zijn ontstaan uit de oude ontzetting van de doden in de regio. De praktijk kan zijn geweest als gevolg van een aantal praktische redenen. De grond in veel van Tibet is hard en rotsachtig om graven te graven, terwijl hout ook schaars is voor crematie. De oude ontluchting in Tibet wordt verondersteld te zijn gekoppeld aan een verdachte ceremoniële hemelbegrafenis in Gobekli Tepe, ongeveer 11,500 jaar BP.
Het gebruik van de hemelbegrafenis werd voor het eerst vastgelegd in de 12-eeuw in het boeddhistische 'Dodenboek'. De procedure lijkt te zijn beïnvloed door het Tibetaanse tantricisme. Aanvankelijk werd de luchtbegrafenis als primitief beschouwd door de regeringen van zowel China als Mongolië die de praktijk verbood. Het wordt echter nog steeds veel toegepast op het platteland.
Waarom Sky Burial?
Hemelbegraven maakt deel uit van educatieve leringen over de tijdelijke aard van het leven onder de Tibetaanse boeddhisten. Het wordt beschouwd als een middel waardoor de doden voedsel verschaffen om de levenden te ondersteunen, zoals aasgieren. Tibetaanse boeddhisten geloven dat het niet nodig is om de doden te bewaren, omdat het leven volledig het lichaam heeft verlaten en het lichaam niets anders dan het vlees heeft.
Procedure
Voorafgaand aan de hemelbegraafprocedure zingen monniken mantra rond het lichaam en branden wierook. De monniken kunnen ook betrokken zijn bij het afwerpen van het lichaam. Echter, dissembling wordt voornamelijk gedaan door 'body-breakers'. Zodra de monniken klaar zijn met de gezangen, wordt het lichaam aan de gieren gegeven om het vlees en de interne organen te verslinden. De botten worden vervolgens gebroken, gemalen en vermengd met tsampa, een soort gerstemeel, en vervolgens aan de vogels gegeven die wachtten tot de gier zou vertrekken. In sommige gevallen kan het hele lichaam in stukken worden gehakt, geplet en vermengd met tsampa voordat het aan de gieren wordt gegeven.
