Inleiding
De Verenigde Naties (VN) is een intergouvernementele organisatie waarvan de 193-landen tot de leden gerekend worden. Het kan actie ondernemen tegen internationaal relevante zaken als het humanisme. Namelijk, deze omvatten vrede en veiligheid, klimaatverandering, duurzame ontwikkeling, mensenrechten, ontwapening, terrorisme, noodsituaties op humanitair en gezondheidsgebied, gendergelijkheid, effectief bestuur en landbouwoutput. De VN is de grootste groep landen ter wereld. Het maakt dialoog en onderhandelingen tussen de leden mogelijk om samen 's werelds meest urgente problemen op te lossen. Daarom is het ongetwijfeld een van de krachtigste en belangrijkste instanties in de wereld van vandaag.
Relevantie
De VN wordt opgeroepen voor hulp, leiderschap en coördinatie in het geval van natuurrampen. In het licht van uitdagingen zoals klimaatverandering, terrorisme, ziekte of armoede, bieden de VN een platform voor internationale samenwerking. In situaties waar vrede heerst tussen strijdende partijen, organiseert de VN vredestroepen, houdt toezicht op verkiezingen en zorgt voor stabiliteit. De VN voorziet in fora waarbinnen haar leden hun respectieve opvattingen over meerdere arena's kunnen uiten. Het omvat de Algemene Vergadering (AV), de Veiligheidsraad (SC), de Economische en Sociale Raad (ECOSOC) en andere organen en commissies. Het werk van de VN bereikt elke uithoek van de wereld. Hoewel het meest bekend is vanwege vredeshandhaving, conflictpreventie en humanitaire hulp, zijn er vele andere manieren waarop de VN en haar systemen miljarden levens beïnvloeden en de wereld te allen tijde een betere plek maken. De VN werkt aan een breed scala van onderwerpen, van duurzame ontwikkeling, bescherming van milieu en vluchtelingen, hulp bij rampen, antiterrorisme, ontwapening en non-proliferatie, tot bevordering van democratie, mensenrechten, gendergelijkheid en de vooruitgang van vrouwen. Het vergemakkelijkt ook voor zijn leden efficiënte praktijken met betrekking tot bestuur, economische en sociale ontwikkeling, internationale gezondheid, het opruimen van landmijnen, het uitbreiden van de voedselproductie en meer. Deze worden allemaal gedaan om hun doelen te bereiken en om de inspanningen voor een veiligere wereld voor deze en toekomstige generaties te coördineren. Kortom, het werk van de Verenigde Naties is relevant om een betere wereld voor de mensheid te bouwen en de vrede over de hele wereld te bewaren.
Geschiedenis
De VN zijn officieel ontstaan in oktober 24, 1945. Op deze dag trad het Handvest van de Verenigde Naties in werking, dat in juni 26, 1945, werd aangenomen en ondertekend. United Nations Day wordt elk jaar in oktober gevierd met 24. In 1945 ontmoetten vertegenwoordigers van vijftig landen elkaar in San Francisco, in de Amerikaanse staat Californië, tijdens de VN-conferentie over internationale organisatie om het Handvest van de Verenigde Naties op te stellen. De Conferentie van San Francisco, die op april 25, 1945, bijeenkwam, werd voorgezeten door president Franklin Roosevelt, de Britse premier Winston Churchill en de sovjetpresident Joseph Stalin, en werd bijgewoond door vertegenwoordigers van vijftig landen, waaronder negen continentale Europese staten, 21 North, Centrale en Zuid-Amerikaanse republieken, zeven landen in het Midden-Oosten, vijf landen van het Britse Gemenebest, twee Sovjetrepublieken (naast de USSR zelf), twee Oost-Aziatische landen en drie Afrikaanse staten. De afgevaardigden hebben beraadslaagd op basis van voorstellen uitgewerkt door vertegenwoordigers van China, de Sovjetunie, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Deze waren eerder vervaardigd in Dumbarton Oaks, District of Columbia, Verenigde Staten tussen augustus en oktober van 1944. Het charter werd op 24, 1945 in juni ondertekend door de vertegenwoordigers van de vijftig landen. Polen, dat niet op de conferentie was vertegenwoordigd, tekende het kort daarna om een van de oorspronkelijke 51-lidstaten te worden. De VN zijn officieel ontstaan in oktober 24, 1945, toen het Handvest geratificeerd was door China, Frankrijk, de Sovjetunie, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten, evenals door een meerderheid van andere ondertekenaars.
De Volkenbond en de VN (voor 1945)
Het geesteskind van de Amerikanen Woodrow Wilson en Edward House, de Engelsen Robert Cecil en Jan Smuts en anderen, de Volkenbond, was een organisatie van landen die in 1919 na het einde van de Eerste Wereldoorlog waren gevestigd. Vreemd genoeg zijn de Verenigde Staten nooit toegetreden. Deze Liga faalde uiteindelijk, ondanks haar intenties, in haar doel om de vrede te bewaren door de arbitrage van internationale geschillen, zoals blijkt uit de opkomst van de As van Japan, Nazi-Duitsland en Italië. Het werd vervangen door de VN aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. In april 18, 1946, heeft de League al haar bezittingen overgedragen aan de VN.
Het hoofddoel van de Liga van collectieve veiligheid was om oorlog te voorkomen. In de 1920s nam de Volkenbond deel aan de poging verzoening van Duitsland met Frankrijk en Groot-Brittannië. Deze inspanningen faalden echter in het licht van de territoriale agressie in de 1930s door Italië, Duitsland en Japan. De Liga stopte al snel met functioneren als een collectieve veiligheidsorganisatie, hoewel haar sociale en economische activiteiten doorliepen tot het einde van de Tweede Wereldoorlog. In de vroege 1940s werd de groeiende Tweede Wereldoorlog echter het echte streven van de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en de Sovjet-Unie om de oorspronkelijke VN-verklaring in te kaderen. Deze verklaring is in januari door 26-landen ondertekend door 1942, als een formele daad van verzet tegen Duitsland, Italië en Japan, gedematerialiseerd als de Asmogendheden. De naam 'United Nations' werd bedacht door de Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt en werd voor het eerst gebruikt in de Verklaring van de Verenigde Naties in de Verklaring van januari 1, 1942.
De VN: tijdlijn van opmerkelijke gebeurtenissen
november 1956: First Emergency Special Session of the General Assembly (GA) kwam bijeen op de Suez-kanaalcrisis en besloot om de eerste VN-vredesmacht te creëren. Deze kracht werd de UN Emergency Force (UNEF) genoemd.
september 1960: Zeventien nieuwe onafhankelijke staten, zestien uit Afrika, treden toe tot de VN. Dit was de grootste toename van het lidmaatschap in één jaar.
juni 1972: De eerste VN-milieuconferentie werd gehouden in Stockholm, Zweden. Dit leidde tot de oprichting van het VN-milieuprogramma (UNEP), met het hoofdkantoor in Nairobi, Kenia.
november 1974: First World Food Conference werd gehouden om het wereldwijde probleem van voedselproductie en -consumptie te onderzoeken.
juni 1975: De eerste wereldvrouwenconferentie vond plaats in Mexico-stad.
november 1981: De AV keurde de Verklaring goed betreffende de uitbanning van alle vormen van intolerantie en discriminatie op grond van godsdienst of overtuiging.
december 1980: VN-Verdrag inzake het recht van de zee werd ondertekend door 117-staten en twee entiteiten. Dit was het grootste aantal handtekeningen ooit bereikt in een verdrag op de eerste dag.
september 1987: Het Montreal-protocol is ondertekend. Het was bedoeld om de productie en het verbruik van ozonafbrekende stoffen te verminderen.
juni 1992: De "Earth Summit" werd gehouden in Rio De Janeiro, Brazilië. Het werd bijgewoond door leiders uit meer dan honderd landen. Het creëerde "Agenda 21", een actieplan voor duurzame ontwikkeling.
juni 1993: De Wereldconferentie over mensenrechten werd gehouden in Wenen, Oostenrijk.
oktober 1995: Een speciale herdenkingsbijeenkomst werd gehouden op het VN-hoofdkwartier, culminerend in de naleving van de vijftigste verjaardag van de Verenigde Naties.
augustus 2002: Wereldtop over duurzame ontwikkeling werd gehouden in Johannesburg, Zuid-Afrika. De top heeft verschillende maatregelen aanbevolen om armoede te verminderen en het milieu te beschermen.
oktober 2003: Het Verdrag van de Verenigde Naties tegen corruptie is aangenomen.
december 2010: De secretaris-generaal van de VN lanceerde een wereldwijde oproep om homoseksualiteit te decriminaliseren, evenals voor het aannemen van andere maatregelen om de rechten van lesbische, homoseksuele, biseksuele en transgender mensen over de hele wereld te beschermen.
januari 2014: De VN reageerde op de Ebola-epidemie in West-Afrika met zijn allereerste noodmissie voor de gezondheid (UNMEER) om de inspanningen van de getroffen landen om de crisis het hoofd te bieden te vergemakkelijken.
De VN: structuur, plichten en bevoegdheden
Het VN-systeem is gebaseerd op zes belangrijke organen. Al deze integrale orgels werden gevestigd in 1945 toen de VN werd gecreëerd. Deze organen zijn de Algemene Vergadering, de Veiligheidsraad, de ECOSOC, de Trustschapsraad, het Internationaal Gerechtshof en het VN-secretariaat. De Trustschapsraad schortte zijn operaties op in 1994, na de onafhankelijkheid van Palau, het laatst overgebleven VN Trustee Territory.
De Algemene vergadering (GA) is het belangrijkste deliberatieve, beleidsbepalende en representatieve orgaan van de VN. Het kan worden beschouwd als het "Parlement van de Wereld", waarin alle 193-lidstaten van de VN zijn vertegenwoordigd. Beslissingen over belangrijke kwesties, zoals die over vrede en veiligheid, de toelating van nieuwe leden en begrotingsaangelegenheden, vereisen een tweederde meerderheid. Ondertussen vereisen andere beslissingen slechts een gewone meerderheid.
Onder het VN-handvest, de Veiligheidsraad heeft de primaire verantwoordelijkheid gekregen voor het handhaven van internationale vrede en veiligheid. De SC is misschien wel het krachtigste orgaan van de VN. De SC beveelt de AV aan de benoeming van de secretaris-generaal en de toelating van nieuwe lidstaten tot de VN. Samen met de AV kiest de SC de rechters van het Internationaal Gerechtshof. Hoewel andere organen van de VN alleen aanbevelingen kunnen doen aan de lidstaten, heeft de SC de bevoegdheid om bindende besluiten te nemen die de lidstaten zijn overeengekomen uit te voeren.
De Economische en Sociale Raad (ECOSOC) vormt de kern van het VN-systeem om de drie dimensies van duurzame ontwikkeling te bevorderen. Namelijk, dit zijn de sferen van economische, sociale en ecologische ontwikkeling. ECOSOC is verantwoordelijk voor coördinatie, beleidsdoorlichting, beleidsdialoog en het doen van aanbevelingen. Het is ook verantwoordelijk voor de implementatie van internationaal overeengekomen ontwikkelingsdoelen en voor de follow-up van belangrijke VN-conferenties en topbijeenkomsten.
De Trustschapsraad werd opgericht om internationaal toezicht te houden op de elf trustgebieden die onder het bestuur van zeven lidstaten waren geplaatst en ervoor te zorgen dat adequate maatregelen werden genomen om de gebieden voor te bereiden op zelfbestuur en onafhankelijkheid. De Raad heeft de werking ervan opgeschort in november 1, 1994, omdat dat de periode was waarin de laatste van de Trustgebieden hun zelfbestuur of onafhankelijkheid hadden bereikt.
De Internationaal Gerechtshof is het gerechtelijk orgaan van de VN. In tegenstelling tot andere orgels, die zich in New York City bevinden, is het International Court of Justice gevestigd in het Vredespaleis in Den Haag (Nederland). Het Hof heeft tot taak om, in overeenstemming met het internationale recht, juridische geschillen te beslechten die door lidstaten aan hem worden voorgelegd, en om juridische vragen te behandelen die door andere VN-organen en gespecialiseerde agentschappen aan hem worden voorgelegd.
De Secretariaat bestaat uit de secretaris-generaal en de VN-personeelsleden die het dagelijks werk van de VN uitvoeren zoals door de andere hoofdorganen wordt opgedragen.
Controverses & kritieken
De VN is meer dan zeventig jaar oud en de ontwikkelingsstrategieën worden vaak vanuit vele fronten aangevallen. Het wordt algemeen beschouwd als bureaucratisch onhandig, erg duur en zelfs verzwakt door slecht personeel en wervingspraktijken. Er zijn ook vragen gerezen over de relevantie van de VN voor de aanpak van de nieuwe uitdagingen waarmee de wereldwijde veiligheid vandaag wordt geconfronteerd. De wereld is veel veranderd sinds de oprichting van de VN. Ondanks het feit dat het aantal VN-leden bijna is verviervoudigd, bestaat de Veiligheidsraad, die vrijwel alle belangrijke besluitvorming van de VN controleert, nog altijd uit de winnaars van de Tweede Wereldoorlog.
Ondanks zijn grote werk in vredeshandhaving en de bescherming van de mensenrechten, is de VN ook afgedaan als een hol van dictaturen en voor het hebben van een gigantische bureaucratie. Velen zeggen dat hoewel de VN zogenaamd ten oorlog trekt in naam van de vrede, het een stille toeschouwer is geweest door middel van meerdere genocides. Dat gezegd hebbende, de hervorming van de VN is geen politiek neutrale exercitie. Veel mensen zouden graag een sterker en effectievere multilaterale organisatie zien, maar de machtige leden van de lidstaten zijn meestal tegen een robuuste instelling en gebruiken vaak hun macht om elke verandering te blokkeren die hun eigen dominantie zou kunnen bedreigen.
