Historische achtergrond en formatie
Om de dreiging van de Sovjet-Unie te overwinnen, werd de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) gevormd door West-Europese kapitalistische machten. Afgezien van het voorkomen van de uitbreiding van de Sovjetunie, was de NAVO ook bedoeld om te voorkomen dat het nationalistische militaire systeem in Europa zou terugkeren, met enige aanwezigheid van hetzelfde zelfs gezien van de Noord-Amerikaanse grootmachten in dit opzicht in de aanloop naar de Eerste Wereldoorlog 2 . Ten slotte had de NAVO ook de plicht om Europese naties politiek te verenigen. Na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, toen grote delen van Europa nog steeds in de war raakten, en toen Europese landen en staten vrij onzeker waren over hun politieke gesprekken en de Sovjet-Unie een bolwerk kreeg in West-Duitsland, werd het NAVO-verdrag ondertekend op de 4 van april, 1949. De oprichtende leden waren België, Canada, Denemarken, Frankrijk, IJsland, Italië, Luxemburg, Nederland, Noorwegen, Portugal, de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. In de bijna zeven decennia daarna zijn verschillende andere landen lid geworden van de NAVO.
Doelstellingen en functies
De Sovjet-Unie deed haar best om het communisme binnen te brengen en de Verenigde Staten van Amerika vonden dat het moest ingrijpen en de verspreiding van dit communisme moest voorkomen. Met de oprichting van de NAVO heeft dit daarom een halt toegeroepen. Aanvankelijk waren landen zoals de Verenigde Staten van Amerika, Nederland, België, Canada en Frankrijk hierin. De doelstellingen van de NAVO waren het creëren van angst voor de geesten van Sovjet-Rusland. Het betekende ook dat als Sovjet-Rusland ooit een land in Europa zou aanvallen, de VS dat land zouden helpen. De andere doelstelling van de NAVO was om Europa en de VS onder dezelfde beschermingslaag te brengen, waardoor de militaire en economische omstandigheden werden versterkt en Europa veel kracht kreeg. Dit was ook een poging om alle supermachten, zoals Europa en de VS, te verenigen om klaar te staan voor elke aanval door Sovjet-Rusland. Tot de taken van de NAVO behoorden ook de collectieve landen die elkaar hielpen voor soevereiniteit en veiligheid, en dat zij samen zouden optreden om elke aanval op een van de mede-lidstaten tegen te gaan.
Opmerkelijke militaire campagnes
De NAVO heeft gewerkt aan het waarborgen van vrede en heeft zelfs gewerkt aan het internationaal oplossen van geschillen. Tijdens en na de Koude Oorlog tot op heden was de NAVO betrokken bij verschillende missies. Tijdens 1990-91 waren Operations Anchor Guard en Ace Guard belangrijke NAVO-initiatieven in het Midden-Oosten onder impuls van de Iraakse invasie van Koeweit. Momenteel zijn NAVO-missies in Afghanistan, Libië en Kosovo belangrijk en vermeldenswaardig. Na de 11th-aanslagen in september werd Operation International Security Assistance Force door meerdere naties in de NAVO geleid om de vrede in Afghanistan te vestigen. De NAVO heeft zelfs bijgedragen aan hulpverlening tijdens de aardbeving in Pakistan in 2005-2006.
Kritiek en controverse
Hoewel de NAVO ook werd geprezen voor haar humanitaire activiteiten, werd ze beschuldigd van de bomaanslagen in Oost-Afghanistan, of zelfs voor het bombarderen van Joegoslavië en voor het doden van mensen. Hoewel de NAVO enkele keren de activiteiten had ontkend, enkele andere keren, heeft ze zelfs de bomaanslagen gerechtvaardigd. De NAVO werd beschuldigd van het bombarderen van niet-militaire gebouwen en daarmee het doden van onschuldige burgers in Joegoslavië. De NAVO hecht ook veel belang aan het ontwikkelen van hartelijke betrekkingen met Rusland.
NAVO in het post-Sovjet tijdperk
Omdat de NAVO werd gevormd om de opkomst van Sovjet-Rusland tegen te gaan, was het niet meer dan logisch dat deze na het Sovjettijdperk moest veranderen. De NAVO heeft ook beloofd dat ze sinds 1996 geen kernwapens zal inzetten in een van de landen. De militaire macht van de NAVO is ook in het post-Sovjettijdperk sterk teruggedrongen en beschouwt Sovjet-Rusland helemaal niet meer als een tegenstander. Tegenwoordig maakt Rusland deel uit van het Partnerschap voor de Vrede van de NAVO, hoewel veel NAVO-leiders kritiek blijven uitoefenen op Rusland, zoals in het geval van hun recente militaire betrokkenheid in Oekraïne en Syrië.
