Geschiedenis en Ontwikkeling
Fracking, of hydraulisch breken, verwijst naar een bronstimuleringstechniek waarbij stenen worden gebroken met een vloeistof onder druk die in een boorgat wordt geïnjecteerd om scheuren te creëren. Deze scheuren stimuleren dan de uitstoot van aardgas, aardolie en pekel. Het breken van gesteenten om het vrijkomen van ingesloten gas te stimuleren, werd al in de 1860s als methode gebruikt, waarbij dynamiet- en nitroglycerine-detonaties werden gebruikt in het frackproces. Het gebruik van explosieve vloeistoffen werd vervangen door het gebruik van zuren in de 1930s. De eerste twee commerciële hydraulische frackingsbehandelingen werden in maart van 1949 uitgevoerd door de Halliburton Oil Well Cementing Company. Hierna werd het proces zeer populair en werd het in de loop van de tijd toegepast op meer dan een miljoen gas- en oliebronnen over de hele wereld.
Het Fracking-proces
De eerste stap in het hydraulische frackproces is de identificatie van een boorlocatie. Schaliereservoirs van waaruit olie en aardgas worden gewonnen, bevinden zich gewoonlijk een mijl of meer onder het aardoppervlak en blazen de ondergrondse bronnen van menselijk drinkwater goed door. De eerste stap is het boren van gaten op de boorlocatie, gevolgd door het insteken van een stalen behuizing die op zijn plaats is gecementeerd om te fungeren als een barrière om elk type vervuiling van de ondergrondse watervoerende lagen te voorkomen. Als het boren is voltooid en de uiteindelijke behuizing is geïnstalleerd, begint de volgende stap van het fracken. Hier wordt een perforatiepistool goed in de boring gestoken om de rotsen in de rotslaag met olie en aardgas te perforeren. Deze perforatie is mild en probeert een basis te leggen voor de derde stap van fracken, waarbij een mengsel van water, zand en een paar opgeloste chemicaliën, de "stimulerende vloeistof" genaamd, onder gecontroleerde omstandigheden door het boorgat wordt voortgestuwd . Daar begint het stimulerende fluïdum de racks te breken door de perforaties in te voeren die in de eerdere stap zijn gemaakt. Het aardgas en de olie die gevangen zit in de gebroken rotsen kunnen dan in de boorputten van de boorput ontsnappen en verzameld worden tot het oppervlak boven de grond om klaar te staan om naar een raffinaderij te worden gebracht voor verwerking.
Economische betekenis
De fracking-revolutie in de VS in 2013 was een daling van de aardgasprijzen in het land met 47%. Een ongelooflijke daling van $ 13 miljard USD werd ook waargenomen in de gasrekeningen in het land van 2007 tot 2013. Dit bewijst de efficiëntie en het gunstige karakter van de frackingtechniek bij de productie van olie en aardgas.
Fracking en menselijke veiligheid
Verschillende onderzoeken zijn uitgevoerd om de effecten van de fracking-techniek op de menselijke gezondheid te beoordelen. Er is bezorgdheid geuit over de openbare veiligheid op de frackingsites, waar onbedoelde valpartijen of verwondingen mogelijk zijn. De mate van blootstelling van mensen aan de chemicaliën die worden gebruikt in de fracktechniek, waarvan vele schadelijk of toxisch van aard zijn, is ook onderzocht. Er is ook een mogelijkheid dat grondwaterverontreiniging kan optreden door breuken of lekken van de verticale boorgaten die worden gebruikt om te fracken en extraheren. Morsen van het afvalwater en schadelijke chemische frakties op het grondoppervlak kunnen de oppervlaktewaterbronnen ook verontreinigen met dergelijke verontreinigende stoffen.
Milieurisico's en -voorschriften
Fracking, hoewel economisch voordelig, wordt door velen gezien als een grote bedreiging voor het milieu. Het heeft verschillende nadelige gevolgen voor het milieu, zoals het induceren van de verontreiniging van het grond- en oppervlaktewater, het verspillen van grote hoeveelheden waterbronnen (1.2 en 3.5 miljoen US-gallon water per put), het destabiliseren van de grond (waardoor de kans op een negatieve aardbeving groter wordt) uitkomsten), en het vrijlaten in de lucht van methaan en andere gassen die klimaatverandering veroorzaken en de luchtwegen schaden. Grote stukken land worden ook vrijgemaakt van inheemse vegetatie om fracking uit te voeren, waardoor veel soorten onderweg van hun leefgebied worden verdreven. Het frackingproces creëert ook een aanzienlijk niveau van constante ruis voor een extractieduur van 800 tot 2,500-dagen, wat een negatief effect heeft op het welzijn van zowel lokale dieren in het wild als mensen.
