Cultuur Vuurplaatsen zijn de centra van oorsprong van oude beschavingen die moderne maatschappijen van de wereld vandaag nog steeds inspireren en beïnvloeden. Volgens historici zijn er zeven belangrijkste Cultuurvuurplaatsen ter wereld. Bepaalde omstandigheden gingen vooraf aan het verschijnen van 's werelds Cultuurvuurplaatsen, die allemaal gemeenschappelijke criteria hebben zoals een bewoonbaar klimaatgebied, de nabijheid van grote stroomgebieden en geografisch isolement van andere regio's in de wereld door bergen, woestijnen of zeeën.
De Nijl River Valley
In relatieve afzondering van mogelijke aanvallen van de zee en van de indringers van de dunbevolkte woestijn, werd de oude beschaving van de Nijlvallei gevormd aan de oevers van de bovenloop van de Nijl in Afrika. In de zomer- en de herfstmaanden voedden de volstromende Nijlwateren de grond overvloedig en gaven ze een rijke oogst aan gierst en rogge. Overvloedig verzamelde graangewassen droegen bij aan de bevolkingsgroei, wat op zijn beurt leidde tot de opkomst van een hiërarchie en de praktijk van kennisopbouw via hiërogliefmemo's op houten of kleitabletten. Waarnemingen van de maan en de rotatiecycli van de zon lieten de oude Egyptenaren een patroon van tijd vormen en berekenden het aantal dagen in de volledige cyclus van sterrenrotatie.
De Indus River Valley
Vroege veestapelgedeeltes dateren uit 8500 BC in de Indusvallei, maar de grondbewerking begon met meer primitieve werktuigen van houtoorsprong, waarvan de afbeeldingen op de archeologische vindplaatsen van de periode werden afgedrukt. Rijke vochtige uiterwaarden van de Indus-rivier droegen bij aan de ontwikkeling van een sedentaire levensstijl, waarvoor een hogere sociale organisatie nodig was. Later ontwikkelde katoenverwerking stimuleerde de ontwikkeling van de vroegste textielsoorten. Eerste commodity-items inspireerden handel met andere dichtstbijzijnde beschaving, gelegen op dezelfde breedtegraad - de Fertile Crescent. Arische migratie met hun culturele invloed kwam rond 1500 BC naar India en viel samen met de bloei van de vallei van de Ganges-rivier.
De Wei-Huang-vallei
De overgang van een nomadische levensstijl naar een grondbewerking, oftewel de neolithische revolutie, vond plaats rond 5000 BC in het gebied van de Wei-Huang-vallei in China. Hoewel de bodem behoorlijk vruchtbaar was, kwamen er regelmatig overstromingen voor, wat aanleiding gaf tot de behoefte aan de dammen-engineering, evenals het transport van grote hoeveelheden grond van het ene naar het andere gebied. Tot 5000-3000 BC in het Wei-Huang-valleigebied werden geen grote gemeenschappen gebouwd, maar veel kleine dorpachtige nederzettingen floreerden. Handelsrelaties veroorzaakten de schijn van elementaire regulering, later uitgegroeid tot de centralisatie. Het markeerde het begin van de formatie van de erfelijke monarchieën: Xia (ca. 2200-1750), Shang (ca. 1750-1100), Xia (over 2200-1750) en de Shang (over 1750-1100). Een belangrijke invloed op de groei van het toekomstige rijk was afkomstig van de Indo-Europeanen, die brons en strijdwagens introduceerden bij Yellow River-mensen (zoals Europeanen ze noemden), evenals andere doelen van de uitvinding die al veel voorkomen in Mesopotamië. De vorming van de Zhou-dynastie (1122-256) is verbonden met het begin van de Chinese klassieke beschaving.
De vallei van de rivier de Ganges
De rijkdom aan literatuur van de Vedische periode viel samen met Ariërs die aankwamen op het Indiase subcontinent. De literatuur geeft ook een idee van de sociale organisatie van de Ganges Valley-samenleving. Gedurende de eerste eeuwen van de Ganges bleef de beschaving de veeteelt een belangrijke activiteit in de levensvoorziening. De grote familiegemeenschap begon zich in deze periode vaak te vormen met een confrontatie tussen elkaar in de zoektocht naar het vee van de buren. De Sanskriet-term gavisti onthult de essentie van de gespannen relaties van de buren en heeft een gemeenschappelijke vertaling als oorlog, maar letterlijk betekent het 'een achtervolging op zoek naar koeien'. De literatuur van die periode heeft de namen van bepaalde clans en hun prestaties. De namen van de machtigste clans van de Ganges-beschaving zijn de tand des tijds doorstaan en tot nu bewaard als de namen van de geografische regio's van India.
Mesopotamië
Door de mate van oudheid kan Mesopotamië hierna worden genoemd, bekend bij sommige historici als de vruchtbare halve maan. Dit was het amalgaam van tradities die nog vele eeuwen volgen en die is begonnen met de opkomst van de landbouw in de vruchtbare gronden van Mesopotamië rond 8000 BC. Een van de belangrijkste vroege nederzettingen was Jericho - de stad met de langste geschiedenis van voortdurende menselijke bewoning. Verenigde Egypte werd de volgende mijlpaal in de vorming van een krachtige cluster van cultuur en handel in het gebied in de benedenloop van de Nijl, ten noorden van het Arabische schiereiland en Mesopotamië. Vanwege de kaartafstemming van het gebied met de halve maan, kwam de naam van de vruchtbare halvemaan te pas. Interessant genoeg is dit gebied in meer recente tijden beslecht door Arabieren van voornamelijk islamitische religie, waarvan het symbool ook een halve maan is.
Midden-Amerika
De beweging van tribale groepen op zoek naar een vruchtbaar landhersenhelft begon op het westelijk halfrond rond 13,000 jaren v.Chr. Tekenen van vroege landbouw in de regio Noord-Amerika, waaronder Mexico en Midden-Amerika, de ontwikkelde beschaving met gemeenschappelijke culturele kenmerken, begonnen echter pas bij 7,000 BCE. Naar verluidt begon de teelt van maïs over 4,000 jaren v.Chr. Alle grondwerkzaamheden werden echter met de hand uitgevoerd, vanwege het gebrek aan grote huisdieren in Meso-Amerika, wat op zijn beurt veel later verklaart in vergelijking met andere beschavingen, het gebruik van een wiel. Dit feit werd waarschijnlijk ook een indirecte oorzaak van de afwezigheid van stedelijke nederzettingen, en het hele gebied was gevuld met vrij kleine nederzettingen. De symptomen van een typische beschaving ontstonden met de komst van de Olmekenheersers rond 1200 BC, die aanleiding gaven tot de bouw van uitgestrekte ceremoniële centra, drainagestructuren en de oprichting van kolossale artistieke objecten - beroemde Olmec-hoofden. Het verdwijnen van de Olmeken-beschaving om nog onbekende redenen werd gevolgd door het tijdperk van Maya.
West-Afrika
Al in 8500 BC vond de domesticatie van vee in Oost-Soedan plaats, wat aanvankelijk een vorm van nomadisch nomadenschap was. Rond 7500 BC begonnen permanente nederzettingen te verschijnen, de sorghum en de yams werden verbouwd, waardoor elke volgende eeuw een nieuwe agro-cultuur werd toegevoegd. Vanaf ongeveer 5000 BC werd het gebied een gastheer van kleine Sudanese monarchieën zoals Ghana, Mali en Songhai, en hun heersende koningen werden meestal beschouwd als de goddelijke wezens. Sindsdien is de traditie begonnen met het regelen van de begrafenis van koningen, samen met hun dienaren. Men geloofde dat de dienaren de koningen in het hiernamaals ten goede zouden komen. In ongeveer dit culturele tijdperk begonnen de krachten van het goede in de natuur en de menselijke geest te worden weergegeven in vormen, beelden en vroege teksten die het goede met regen en vruchtbaarheid associëren, gezien het als universeel verenigde goddelijke kracht.
