Indian Origins
Calico is een stof die voor het eerst verscheen in de 11TH Century AD. De Indiase stad Calicut in Kerala, waarvan de oorsprong is afgeleid van de naam van dit beroemde textiel, werd beroemd door de geschiedenis van het doek en werd herhaaldelijk bezocht door massa's handelaars, kledingontwerpers en veeleisende kopers uit de hele wereld om geld in te zamelen. op het textiel dat daar vandaan komt. Calico wordt in de Indiase literatuur al in de twaalfde eeuw door de schrijver Hemachandra genoemd als "bedrukte stof met Lotus-patroon". In de 15TH eeuw verschenen katoenafdrukken van Indisch Gujarat zo ver weg als Egypte en Noord-Afrika. Calico werd geweven met behulp van Sûrat-katoen, wat ze goedkoop en duurzaam maakte, de tand des tijds passeerde en door de eeuwen heen kon overleven. Hedendaagse bezoekers van het Indiase subcontinent zijn vaak teruggekomen met souvenirs in eenvoudig geweven calico-schoudertassen die zijn ingebed met prints van oosterse supermarkten of culturele plekken, met een trendy Indiaas alternatief voor de kortstondige plastic oogbollen voor de boodschappentas.
Een stempel drukken in Frankrijk
In de 17e eeuw importeerde de Oost-Indische Compagnie, samen met andere goederen uit India, katoengaren en textiel, kleurstoffen en katoen uit India naar Europa. De toename van Calico-prints begon in 1683, toen Indiase technologieën in de Europese landen werden overgenomen. Gedrukte Indiase stof werd veel gebruikt voor stoffering, huisdecoratie, thuisnaaien en zomerkleding. Hun kosten waren echter zeer hoog en in sommige delen van Frankrijk was geïmporteerd katoenweefsel geverfd en er werden patronen ontworpen die de Oosterse monsters kopieerden. Franse workshops voor het maken van Calico-producten werden in Marseille geopend in 1654, Avignon in 1677 en Nimes in 1678. Indiase migranten naar Frankrijk hebben de technologieën onthuld voor het verkrijgen van permanent verven aan hun geadopteerde landgenoten. Aanvankelijk ging het proces van assemblage gepaard met Indiase tapijttechnieken, waarbij gesneden patronen werden bedekt met verf en tegen weefsel werden gedrukt, en de kleine details handmatig werden toegevoegd met een borstel. Gestaag was een aantal vormen, postzegels genaamd, toegenomen tot drie, soms vier, per winkel, waardoor vakmensen meerkleuren tekeningen kon maken. In 1681 werd een decreet uitgevaardigd dat de productie van bedrukte stoffen verbood, omdat meer modieuze en goedkope Franse katoen en vlas met succes met dezelfde Franse wol en zijden stoffen concurreerden. De vraag naar bedrukte stoffen leidde echter tot de creatie van clandestiene workshops in heel Frankrijk.
Vestiging van zaken in Engeland
Aan het einde van de zestiende eeuw maakte Engeland kennis met de Indiase calico. In 1592, het schip Goddelijke moeder, die aan Portugal toebehoorden en met calico-stoffen aan boord waren, werd door de Britten in beslag genomen, waardoor ze kennis maakten met het product. In 1631 heeft de British East Indian Company een vergunning verkregen voor de import van Indiase stoffen. In de loop der jaren heeft Groot-Brittannië zijn eigen productie van calico ontwikkeld en een methode ontwikkeld voor het produceren van niet-afstotende patronen op de stof. De fabricage van wollen stoffen in Engeland was gelokaliseerd in het zuiden en oosten van het land, maar de populariteit van de goedkopere calico en de draad naar de belangrijkste producenten van wollen stoffen leidde tot een nieuw verbod op import van geschilderde calico en calico bedrukte doek van alle oosterse landen. In 1712 is door het parlement een belasting geïntroduceerd van 3 pence per yard calico. In twee jaar tijd was het uitgegroeid tot 6 pence en na acht jaar was het verboden om bedrukte en geverfde calicostoffen te verkopen, of ze nu in het land werden geproduceerd of uit het buitenland werden geïmporteerd. Handelaars uit het hele Europese continent namen het initiatief op en er ontstond een illegale handel.
Een gevarieerde stof voor de massa
Relatief goedkoop, maar toch in staat om te worden gemaakt in een reeks producten met felle kleuren en patroonvariaties, Calico is populair geworden in andere Europese landen met een laag inkomen per hoofd van de bevolking inkomens. Een eenvoudige, dicht geweven, goedkope doek in effen kleuren op een witte of contrasterende achtergrond stond als de eerste vereiste voor een huis van pasgetrouwden. Producten gemaakt van calico, zoals gordijnen, beddengoed en huiskleren, werden populair in Oost-Europa en de eerste verjaardag van het huwelijk werd vaak het 'calico-huwelijk' genoemd.
