Barokke architectuur is een bouwstijl die begon in de 16-eeuw tijdens het barokke tijdperk. Dit type constructie heeft de Romeinse architectuurstijl overgenomen, maar in plaats daarvan gemoderniseerd naar een nieuwe manier met als doel de macht van de rooms-katholieke kerk te tonen. Barokke architectuur werd gebruikt om de rijkdom en macht van de katholieke kerk aan te duiden.
Prominente functies van barokke architectuur
- In kerken wordt het gekenmerkt door brede beuken (het centrale deel van een kerk waar diensten worden gehouden) met ovale vormen.
- Een beroemd element van de barokke architectuur zijn de opzettelijk onafgewerkte architecturale elementen die het ontwerp een unieke functie geven.
- Een ander onderscheidend kenmerk van deze architecturale werken is het gebruik van lichteffecten, waarbij zowel intens licht als gearceerde lichten worden gebruikt om het contrast te bereiken.
- De plafondschilderingen in dit type architectuur zijn meestal grootschalig.
- Een kenmerk dat veel voorkomt in de barokke architectuur, is het gebruik van ornamenten, gips of marmeren afwerking die het een decoratieve uitstraling geven.
Barok en zijn associatie met kolonialisme
De opkomst van de barokke architectuur viel samen met het Europese kolonialisme. Gedurende deze periode werd veel rijkdom ingebracht voor ontwikkeling. Spanje controleerde bijvoorbeeld veel koloniale rijkdommen, en dit is de reden dat de barokke stijl zich in Spanje veel heeft ontwikkeld.
In Frankrijk leidde het koloniale geld tot de bouw van paleizen en monarchieën door machtige mensen, resulterend in economische industrialisatie. De industrialisatie bracht de architecturale constructies teweeg die gebruik maakten van de barokke stijl.
Rome in Italië staat bekend om zijn geschiedenis als de thuisbasis van kerken. Een van de eerste gebouwen die in Rome werd gebouwd, was de Santa Susanna-kerk die de barokke bouwstijl gebruikte. Caserta Palace was het grootste gebouw dat in de 18e eeuw in Europa werd gebouwd en het was de laatste barokke architectuur in Italië.
In Malta werd de barokke architectuur geïntroduceerd tijdens de 17E eeuw. Gedurende deze periode werden de eerste gebouwen gebouwd met behulp van de barokke stijl. Het decoratieve element dat vaak werd gebruikt als versiering (zoals de Wingnacourt-boog) was een van de eerste barokke architectuurwerken. Na het ontwerp van de jezuïetenkerk op Malta, werd de barokke architectuur populair en als gevolg daarvan werden veel kerken gebouwd met deze stijl.
In Portugal was de Santa Engracia-kerk de eerste kerk die gebouwd werd in barokke stijl. Deze kerk werd gevonden in Lissabon en werd ontworpen door architect Joao Antunes. Door 18e eeuw hebben architecten uit het noorden van Portugal het concept van de Italiaanse barok aangepast om ten volle te profiteren van de plasticiteit van het graniet dat werd gebruikt bij het bouwen van hoge gebouwen.
Het eerste barokke gebouw in het koninkrijk van Hongarije was de Jezuïetenkerk van Trvana die werd gebouwd om op de Gesu-kerk in Rome te lijken.
In de Russische soevereiniteit onderging de barokke architectuur drie fasen. Dat wil zeggen, de eerste barok van Moskou die bestond uit het gebruik van witte decoratie op de bakstenen muren die rood waren bij de bouw van oude kerken, de tweede was de gevorderde Petrine-barok die werd gebracht uit de kleine landen, en de laatste fase was de Rastrelliesque barok.
