Verstedelijking
Landelijke tot stedelijke migraties zijn de afgelopen eeuwen kenmerkend geweest en hebben wereldwijd landschappen veranderd. Modernisering en industrialisatie hebben belangrijke percentages van de plattelandsbevolking op aarde naar financiële zekerheid voor hun toekomst getrokken door naar steden te verhuizen, waar mogelijk meer banen beschikbaar zijn en hogere lonen worden aangeboden. De Verenigde Naties verklaarden in 2008 dat ongeveer de helft van de mensen in de wereld in steden werkt en leeft. Het verklaarde verder dat de trend zich waarschijnlijk zal voortzetten in 2050, met 86% van de mensen in de ontwikkelde landen en 64% in de ontwikkelingslanden die tegen die tijd in stedelijke gebieden wonen. Azië en Afrika zullen meer van deze overgang van platteland naar stad zien dan waar dan ook.
Land versus stadsleven
Plattelandsgemeenschap is in feite een levensstijl op basisniveau, gedomineerd door intieme interacties, nauwe relaties en samenwerking tussen buren. Stedelijke samenleving is echter geëvolueerd naar een veel complexer systeem dat meer belang hecht aan competitieve kenmerken, oppervlakkige relaties en externe interacties. De mogelijkheid om zich te bevrijden van de beperkingen die de plattelandscultuur oplegt, is ook een reden waarom dergelijke migratie plaatsvindt, en is vooral populair bij jonge plattelandsbewoners van de wereld. Een stedelijk gebied zal zich vaak ontwikkelen tot een ingewikkelde metropolitane samenleving, waarin het zijn eigen stedelijke centra, steden, en omliggende suburbane en landelijke gebieden met gemeenschappelijke infrastructuur, woningbouw en industrie zou omvatten. Als gevolg hiervan migreren mensen naar die plaatsen die meer kansen bieden.
Waarom de slag in steden maken?
Mensen worden naar steden gelokt door een gecentraliseerd systeem dat dagelijkse diensten, werkgelegenheidskansen en rijkdom omvat. Als een traditie zijn bedrijven die banen aanbieden en hogere salarissen meestal in steden. Overleven kan ook van invloed zijn op vluchten op het platteland, aangezien natuurrampen vaak het hardst worden getroffen in bedrijfsgebieden waar bijna geen noodhulpdiensten bestaan. Toegang tot goederen is ook een andere factor die tot migratie naar steden leidt. Landelijke levensstijlen, zoals het bewerken van het land, worden door de jongere generaties van mensen vaak als unglamorous en vermoeiend gezien. Een probleem dat meestal het gevolg is van snelle stedelijke migratie, is de ontwikkeling van sloppenwijken in grote steden, en het feit dat deze "glamoureuze" gebieden om de paar jaar de neiging hebben om economische neergang te lijden.
Historische bevolkingsverschuivingen
Steden of stedelijke gebieden met een hausse in industrie, handel en handel trekken de grootste aantallen plattelandsbewoners aan. Van de vroegste oude steden in Egypte en Mesopotamië tot de 18th Eeuw, regionale gemeenschappen hadden een evenwicht in landbouw, handel en productie als gevolg van de vroege stadia van het landbouwsysteem. Echter, aan het einde van de 18th Eeuw, dit evenwicht werd omvergeworpen door de snelle industriële en agrarische revoluties, waardoor de stadsbevolking met sprongen en grenzen groeide in de 19th Eeuw, vooral omdat gemechaniseerde landbouw in toenemende mate talloze boerenarbeiders verving. Wat de proporties van de stedelijke bevolking betreft, stegen de Verenigde Staten met 28%, 41% in Pruisen, 37% in Frankrijk en 72% in Engeland van 1801 naar 1891. Deze demografische verschuiving was ongekend in de menselijke geschiedenis.
Regionale trends en definities
In ontwikkelingslanden en ontwikkelde landen hebben de termen platteland en stad niet altijd dezelfde definitie. Dezelfde term heeft niet dezelfde milieu- en levensomstandigheden als normaal in veel delen van de wereld wordt gedefinieerd. De term landelijk kan een klein dorp betekenen, maar voor sommigen verwijst het meer strikt naar zelfvoorzienende landbouw zonder toegang tot moderne voorzieningen of infrastructuur. Stedelijk in de meeste ontwikkelingslanden in Azië zou al een stad kunnen zijn met gefabriceerde goederen en sommige diensten, maar in Afrika kan stedelijk plaatsen betekenen met relatief hoge alfabetiseringspercentages en toch landelijk blijven, zelfs waar de toegang tot diensten niet of nauwelijks beschikbaar is, inclusief elektriciteit. In Afrika behouden veel zogenaamde 'stedelijke gebieden' ook de gebruiken en tradities van bewoners van het platteland op het platteland. In wezen kunnen populaties in Afrikaanse stedelijke gebieden groeien, maar de leef- en milieucondities blijven in wezen hetzelfde. Inderdaad, veel van degenen die in de sloppenwijken van grote Afrikaanse steden wonen, hebben misschien minder levenskwaliteit en minder toegang tot moderne voorzieningen dan hun tegenhangers in traditionele Afrikaanse landbouw- en vissersdorpen.
