Vroege leven
Catherine II, of Catherine de Grote, werd geboren in Stettin, Pruisen, op mei 2, 1729. Haar vader, Christian August, was de prins van een klein Duits prinsdom. Haar moeder besteedde weinig aandacht aan haar, bevoordeelde haar ziekelijk jongere broer en liet Catherine opgroeien door de gouvernante van het gezin. Nadat Catharina's broer stierf op de leeftijd van 12, begon haar moeder te beseffen dat ze de sociale rangen kon beklimmen door met haar jonge dochter in een meer elite gezin te trouwen. Met dit in gedachten reisden moeder en dochter in 1744 naar Rusland, waar ze de groothertog Peter ontmoetten. Hij en Catherine huwden in 1745, en Catherine werd een Groothertogin.
Aan de macht komen
Catherine's nieuwe echtgenoot had weinig interesse in tijd doorbrengen met zijn Pruisische vrouw, dus werd ze erg onafhankelijk. Op dit moment werd gezegd dat ze haar vrije tijd liever besteedde aan lezen. Nadat hij keizer werd in 1761, begon Peter zich wreed op te stellen tegenover haar en tegenover zijn burgers. Dit leidde er al snel toe dat hij in die tijd impopulair werd onder de gewone mensen, elites en edelen in Rusland. Moe van zijn tirannie organiseerde Catherine een politieke coup tegen haar eigen echtgenoot. Ze was niet van plan hem te doden, maar Peter werd uiteindelijk vermoord te midden van de volgende acties. Catherine werd vervolgens in september van 1762 tot keizerin en autocraat van alle Russias gekroond.
Bijdragen
Als keizerin werkte Catherine eerst aan het ongedaan maken van enkele van de nadelige gevolgen van het slechte leiderschap van wijlen Peter, waaronder het gladstrijken van relaties met de Russische elite en de orthodoxe kerk. Later maakte ze een juridisch document, de Nakaz, die de gelijkheid van alle mensen benadrukte en marteling en doodstraf verbood. In 1767 nodigde ze vertegenwoordigers uit het hele land uit bij een wetgevende commissie om de meningen en ideeën van mensen uit verschillende klassen te delen. Deze pogingen om het feodale systeem te verzwakken waren echter meer symbolisch dan praktisch en in 1785 behaalde ze het Charter of Nobility, dat alleen de macht van de hogere klassen uitbreidde en weinig deed voor de gewone man en de lijfeigenen. Ze verlengde ook de grenzen van Rusland, speelde een beroemde rol in de verdeling van Polen tussen het Russische, Pruisische en Oostenrijkse rijk, en bewees de sterkte van het Russische leger aan sceptische Europese landen door het voeren van verschillende oorlogen. Ze verdedigde onderwijs en kunst en richtte verschillende universiteiten in heel Rusland op.
Uitdagingen
Catherine slaagde erin boven de wreedheid van haar man uit te stijgen en werd hoogst onafhankelijk en ambitieus. Haar ambities strekten zich zelfs uit tot haar romantische leven. Ook al kon ze na Peter's dood niet hertrouwen en moest ze kuis voor het publiek lijken, er werd gezegd dat ze een vraatzuchtige seksuele honger had. Ze had relaties met maar liefst twaalf geliefden tijdens haar leven, wat ook een manier was voor haar om haar invloed en territoria uit te breiden voor haar rijk. Een prominent voorbeeld was haar affaire met de Poolse edelman Stanisław II augustus, die ze de laatste jaren voor haar afscheiding op de troon van het Pools-Litouwse Gemenebest plaatste. Het Russische volk hield over het algemeen van haar, maar ze kreeg tijdens haar regering wel verschillende pogingen tot staatsgreep. De meest bedreigende van deze staatsgrepen werd geleid door Emelyan Pugachev, die beweerde dat hij de overleden keizer Peter was, die volgens hem nooit echt was gestorven, en probeerde "zijn rechtmatige troon te heroveren." Catherine nam hem niet serieus tot hij een substantiële aanhang onder ontevreden boeren. Pas toen verwijderde hij hem en zijn volgelingen met geweld met het Russische leger. Na zijn nederlaag werd Pugachev geëxecuteerd.
Dood en Legacy
Catherine kreeg een beroerte in 1796 en stierf enkele dagen later in coma. Ze blijft nog steeds een bron van nationale trots voor de meeste Russen, hoewel historici uit andere delen van de wereld meer gemengde meningen hebben. Velen bekritiseren haar falen om de levensomstandigheden te verbeteren en de rechten uit te breiden voor de lijfeigenen die onder haar heerschappij leven. Maar vandaag wordt ze positief herinnerd als een ambitieuze en intelligente vrouw, vooral beroemd om haar militaire veroveringen en haar uitbreiding van de Russische grenzen.
