Het land van België bestaat uit twee grote regio's met drie taalkundig en cultureel verschillende gemeenschappen daarin. De twee gebieden zijn Vlaanderen, bestaande uit de Nederlandstalige of Vlaamse gemeenschap, en Waals of Wallonië, het huis van de Franse gemeenschap. Een kleine gemeenschap van Duitstalige mensen woont ook in België, maar ze zijn een autonome gemeenschap die zich onderscheidt van de andere twee in het verre oosten van Wallonië. De positie van Brussel, een regio die wordt bezet door tweetalige mensen, is nog steeds controversieel.
Geschiedenis
België is een van de landen in de Lage Landen die oorspronkelijk één regio was voordat deze politiek werd onderverdeeld om de drie moderne staten van België, Nederland en Luxemburg te vormen. Na de onafhankelijkheid van België van het Verenigd Koninkrijk van Nederland, escaleerde het antagonisme tussen de Franstaligen en de Nederlandstaligen. Frans werd de officiële taal, maar de Nederlandstaligen protesteerden en eisten gelijke rechten. Deze vete leidde tot het uiteenvallen van de gemeenschappen en in 1967 werd een officiële Nederlandse versie van de grondwet aanvaard. Het land creëerde afzonderlijke regio's op basis van de taaldivisie van het land, wat leidde tot de opkomst van de Vlaamse regio voor de Vlamingen en het Waals Gewest voor het Nederlandstalige gebied. Andere minderheden bleven in het impopulaire Brusselse gewest.
regionale verschillen
De twee regio's verschillen aanzienlijk qua taal, cultuur, politiek, identiteit en bewustzijn. België heeft nog nooit een nationale partij of nationale media gehad, omdat elk van de regio's de voorkeur geeft aan afzonderlijke partijen en media. Waals schrijft zijn literatuur en leidt zijn opleiding in het Frans, terwijl de Vlamingen hun systemen en literatuur in het Nederlands beheren. Hun manier van leven volgt ook de suite in het schisma wanneer de Vlamingen zich strikt houden aan de Nederlandse cultuur en de Waals aan de Franse cultuur. Economisch gezien is er een groot verschil tussen de twee regio's. De Vlaanderen zijn rijker dan de Waal. Wallonië bloeide vroeger in de voorgaande eeuwen door mijnactiviteiten, maar de mijnen liepen leeg in de tijd dat Vlaanderen bloeide in het bedrijfsleven.
Taalgrenzen
De grondwet van België heeft de taalgebieden in 1963 vastgelegd en opnieuw verfijnd in 1970. Deze scheiding was een manier om de taalkundige, culturele en sociale spanningen in het land tot een minimum te beperken. Het Vlaanderen behoort tot het Nederlandse taalgebied, Wallonië tot het Franse taalgebied, de Vlaamse gemeenschap tot het Nederlandse en tweetalige taalgebied, de Franse gemeenschap tot de Franse en tweetalige gebieden en de Duitstalige gemeenschap.
regionalisme
Nadat het Frans de nationale taal in België was geworden, voerde de Vlaamse gemeenschap protesten voor soortgelijke rechten en privileges en vormde de Vlaamse beweging. Deze beweging begon als een culturele en sociale organisatie, maar werd met de tijd erkend als een politieke beweging erkend door de Belgische regering. Tegenwoordig levert het een bijdrage aan de opkomst van nationale partijen, zoals de People's Union en de Vlaamse Progressives.
De Waalse beweging ontstond in de 19E eeuw, en probeerde hun Franse taal en cultuur te behouden als een nationale geloofsbelijdenis. Het verzette zich tegen de erkenning van het Nederlands en de regionalisering van het land. Vandaag wil de beweging vooral de solidariteit tussen het rijkere Vlaanderen en het arme Waalse behouden. Deze spanning tussen Vlaanderen en Wallonië voorzag in de kleine Duitstalige gemeenschap met een autonome status met hun regering van ministers en minister-president.
De politieke partijen die al generaties lang in België zijn gevestigd, vermijden openlijk te spreken over de opdeling van België en de natie die is opgedeeld in afzonderlijke regio's. Hoewel de taal en sociaaleconomische spanningen tussen de regio's blijven bestaan, is er geen mogelijkheid tot oorlog in het land. De conservatieve Belgische vakbond bevordert een sterkere federale regering en de terugkeer naar een Belgische eenheidsstaat die in de 1960's is verlopen, andere kleine partijen ondersteunen ook eenheid, omdat zij de federalisering van het land beschouwen als een aanval van de werkgever op de verzorgingsstaat en de eenheid van vakbonden.
