Unesco-Werelderfgoedlocaties In Nederland

De kustecosystemen van de Waddenzee sluiten aan op negen culturele locaties die eeuwenlange rijke Nederlandse cultuur en geschiedenis vieren. De meeste Nederlandse erfgoedsites draaien rond het gebruik van water. Door de geschiedenis heen heeft het Nederlandse volk moerasgebieden heroverd, een sterke maritieme handel opgebouwd, water voor defensie gebruikt en macht gebruikt.

UNESCO-werelderfgoedlocaties in Nederland

17th Century Canal Ring Area in Amsterdam Binnen de Singelgracht

Deze erfgoedsite, ingeschreven in 2010 als een cultureel werelderfgoed, is een netwerk van elkaar kruisende waterwegen gebouwd in de 17 eeuw, ook wel bekend als de Gouden Eeuw. De grachten werden gebouwd om de middeleeuwse stad Amsterdam uit te breiden, die toen uitgroeide tot een welvarend maritiem handelscentrum. Het land werd teruggewonnen en moerasland werd drooggelegd in de grootste stadsuitbreiding die tijdens zijn tijd werd waargenomen. Het plan van de stad diende tot in de 19 eeuw als een maatstaf over de hele wereld. De aanleg van de grachten vergemakkelijkte de aanleg van de karakteristieke puntgevel aan het kanaal en iconische monumenten. Opvallend aan deze bezienswaardigheden zijn het Anne Frank Huis, clandestiene kerken, godshuizen en het Rembrandtplein. Het kanaalringgebied vertegenwoordigt een unieke vorm van stedelijke ontwikkeling en architectuur die zich materialiseerde tot een kunstmatige havenstad. Het gebied getuigt ook van de economische, politieke en culturele groei die in de Gouden Eeuw in de stad plaatsvond. Hoewel de meeste huizen die tijdens de 17E eeuw zijn gebouwd, nog steeds bestaan, is stedelijke architectuur in sommige landschappen zichtbaar. De erfgoedsite wordt goed beheerd door zowel de nationale als de gemeentelijke overheid.

Amsterdamse verdedigingslinie

Gebouwd tussen 1883 en 1920 en ingeschreven in 1996 door UNESCO als cultureel werelderfgoed is de erfgoedsite van de verdedigingslinie in Amsterdam. De superieure Nederlandse kennis van waterbouwkunde werd toegepast in een uitgebreid verdedigingsmechanisme, waar een netwerk van 45 gewapende forten, kanalen, sluizen en dijken werd gebouwd om vijanden te vertragen of te ontkoppelen. De verdedigingslinie reikte 135-kilometers rond Amsterdam met een straal van 15 km. De verdedigingslinie was overbodig geworden na de uitvinding van het vliegtuig en langeafstandsartillerie en het blijft grotendeels ongebruikt en beschermd. De site ontleent zijn betekenis aan het tentoonstellen van de integratie van superieure Nederlandse expertise op het gebied van waterbouw in het stadsverdedigingsnetwerk en als een goed bewaard voorbeeld van een modern geïntegreerd verdedigingssysteem.

Kinderdijk-Elshout Mill-netwerk

Het molennetwerk van Kinderdijk-Elshout werd in 1997 ingeschreven als culturele werelderfgoedsite. Het netwerk bestaat uit 19 windmolens die zijn ingebouwd in 1740 en bijbehorende dijken, reservoirs en gemalen. Hydraulische technologie werd toegepast bij landaanwinning en natuurbehoud. De site staat voor de inventiviteit van de mens bij het draineren en beschermen van land door gebruik te maken van de beschikbare middelen. De site beleeft het hele jaar door zwaar toerisme, omdat het de enige in zijn soort is die een rijke geschiedenis in waterbeheer ter wereld biedt. De overheid bewaart de windmolens met behulp van kaartverkoop, donaties en sponsors.

Schokland en zijn omgeving

Schokland en zijn omgeving is een culturele erfgoedsite die is opgenomen in 1995. De regio is trots op een rijke en unieke geschiedenis. Wat begon als onderdeel van het vasteland bewoond door boeren en vissers van 1000 AD werd een eiland in de 15 eeuw, na eeuwen van stijgende zeespiegels. Als eiland was Schokland een goed functionerende stad, compleet met huizen, een kerk, openbare gebouwen en een vuurtoren, terwijl de bewoners bezig waren met vissen en landbouw. Het eiland werd echter in 1859 verlaten toen golven in het landschap neerstortten. Schokland werd teruggewonnen in de 20 eeuw, en het getuigt van de nooit eindigende strijd tussen de Nederlanders en het water.

Archeologische vindplaatsen zijn er in overvloed in de regio, die overblijfselen herbergen van het neolithicum, de bronstijd tot de ijzertijd. Overblijfselen van oude gebouwen geven inzicht in de bezetting van het eiland voorafgaand aan de 1859-evacuatie. Het Schokland-museum is een populaire toeristenplaats en liefhebbers van archeologie trekken ook naar de talloze archeologische vindplaatsen in de regio.

Andere UNESCO-werelderfgoedlocaties in Nederland

De Beemsterpolder (Droogmakerij de Beemster) ingeschreven in 1999, is een uitstekend voorbeeld van landaanwinning voor verblijf en landbouw. Het DF Wouda Stoomgemaal (Ir.DF Woudagemaal) is een culturele site die is ingeschreven in 1998, erkend als het grootste stoomgemaal ooit gebouwd en in continu gebruik. Het architecturale meesterwerk dat het Rietveld Schröderhuis (Rietveld Schröderhuis) is, stond op de monumentenlijst 2000. Andere culturele erfgoedsites zijn de Van Nellefabriek (2014) en de Willemstad Historische Binnenstad en Haven, Curacao (1997). De Waddenzee, ingeschreven in 2009, is de enige natuurlijke erfgoedlocatie in Nederland.