Eerste Ministers Van Noorwegen Sinds De Eerste Wereldoorlog (Ww2)

De premier van Noorwegen is het hoofd van de regering en de belangrijkste politieke figuur voor het land. De persoon in deze positie wordt benoemd door de Monarch en heeft geen vastgestelde termijnlimieten. Over het algemeen is de benoeming gebaseerd op de leider van de politieke partij met meerderheidsvertegenwoordiging in het Parlement. Deze positie van de overheid bestaat al honderden jaren in verschillende vormen. Tijdens de nazi-bezetting van Noorwegen werd de regering verbannen naar Londen, waar ze werden erkend door de geallieerde mogendheden. Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog heeft Noorwegen 14-premiers over een aantal voorwaarden gehad. Dit artikel gaat in op enkele van de premiers van Noorwegen na de Tweede Wereldoorlog.

Eerste ministers van Noorwegen sinds de Tweede Wereldoorlog

Einar Gerhardsen

De eerste persoon die na de oorlog als eerste minister diende, was Einar Gerhardsen. Zijn eerste termijn was van juni van 1945 tot november van 1951. Hij diende opnieuw vanaf januari van 1955 tot augustus van 1963 en vanaf september van 1963 tot oktober van 1965. Alles bij elkaar hield hij dit kantoor voor 17 jaar, waardoor hij de langst dienende premier werd. Hij wordt het meest herinnerd voor het helpen bij de wederopbouw van het land na de oorlog. Tijdens zijn ambtstermijnen hielp hij armoede en werkloosheid terug te dringen en creëerde hij een socialezekerheidsstelsel door een verhoogde industrialisatie en een progressief belastingprogramma. Daarnaast startte zijn administratie met goedkope woningleningen, kinderbijslag voor alleenstaande ouders, studieleningen voor studenten, algemeen pensioen en een uitkering voor weduwen. Gedurende drie weken in 1963, werd zijn Labour-regering vervangen nadat hij ervan beschuldigd werd een mijnongeval te veroorzaken, maar keerde terug na gesprekken met de Socialistische Democratische Partij. Gerhardsen stopte met politiek in 1969, maar wordt nog steeds herinnerd als de "Vader van de natie".

Gro Harlem Brundtland

Gro Harlem Brundtland werd de eerste vrouwelijke premier in februari van 1981, hoewel ze slechts 6 maanden diende om de termijn af te maken van de vorige, aftredende premier van de Labour Party. Ze ging weer door met het kantoor tussen mei van 1986 en oktober van 1989 en van november van 1990 tot oktober van 1996. Tijdens haar tweede ambtstermijn benoemde ze een vrijwel gelijk aantal vrouwen als mannen tot bedieningscommissies, een beweging die beroemd werd over de hele wereld. Haar regering startte ook vredesbesprekingen tussen Israël en Palestina, wat leidde tot het Oslo-akkoord. Daarnaast hielp ze mee aan het oplossen van de "Raketcrisis" van de Europese Socialistische Partij in antwoord op de 1981 NAVO-raketimplementatie. In 1990 raakte ze betrokken bij de onafhankelijke commissie voor ontwapening en veiligheid en speelde ze een cruciale rol in de eerste VN-conferentie over milieu en ontwikkeling. Ze nam ontslag als premier in 1996 en werd de directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie.

Erna Solberg

De huidige premier van Noorwegen is Erna Solberg, van de Conservatieve Partij. Ze heeft deze functie sinds oktober van 2013 vervuld. Sinds zij premier is, heeft zij deelgenomen aan de vergadering Landbouw en Voedselvoorziening met de ministers van Verkeer, Klimaat en Milieu. Daarnaast is ze een voorstander geweest van verhoogde immigratie naar het land en heeft ze deelgenomen aan VN-fora voor duurzame ontwikkeling. Haar regering heeft de successierechten geëlimineerd, de jaarlijkse nettobelasting verlaagd en lokale overheden samengevoegd om de bureaucratie te verminderen. Op dit moment proberen Solberg en haar regering de economie te diversifiëren om de afhankelijkheid van olie en gas te verminderen.

Een lijst van andere premiers vindt u in de onderstaande grafiek.

Plichten van de premier

De premier stelt een kabinet van ministers voor, die uiteindelijk door de vorst worden benoemd. Deze personen zijn verantwoordelijk voor de verschillende ministeries en afdelingen in de hele regering. De premier is ervoor verantwoordelijk dat elke minister de door het parlement aangenomen wetgeving uitvoert en dat elke afdeling op een efficiënte en effectieve manier functioneert.