De Barbarijse oorlogen waren een reeks conflicten die leidden tot twee oorlogen aan de oevers van de Middellandse Zee tijdens de late 17th eeuw en begin 18th eeuw. Tijdens de oorlogen waren Barber-piraten, de Verenigde Staten en Zweden tijdens het Ottomaanse rijk regeert en om dezelfde reden gestreden; piraten die handelsvergoeding eisen van schepen en losgeld voor het vrijlaten van bemanningsleden. Deze oorlogen werden meer dan eens uitgevochten in steden die tegenwoordig bekend staan als Tripoli, Algiers en het huidige Marokko tijdens de Ottomaanse rijksregering in Afrika.
Historische betekenis en erfenis
De Barbarijse oorlogen gaven de nieuw gevormde Verenigde Staten van Amerika de gelegenheid zichzelf te presenteren als een sterke natie die in staat is om zichzelf verdedigend te verdedigen tegen zijn vijanden. De oorlogen creëerden een nieuwe relatie tussen de Verenigde Staten van Amerika en de Noord-Afrikaanse landen. Eerdere verdragen, zoals die met Marokko werden gehouden, werden herzien en versterkt na deze oorlogen. De handel nam exponentieel toe en leidde tot de groei van de naties die bij de oorlog betrokken waren.
Achtergrond van de Barbary Wars
De Middellandse Zee was lange tijd een belangrijke handelsroute naar Europa en een groter deel van Azië voor Amerikaanse schepen. Tijdens de komst van de oorlog zouden piraten in de Barber-steden Tripoli, Algiers en Tunis een heffing eisen van handelsschepen die op deze routes varen. Schepen die weigerden de gevraagde vergoeding te betalen, werden gekaapt en hun goederen werden gestolen. Bovendien veroverden de piraten bemanningsleden en maakten ze tot slaaf voor hen. Tijdens de 1780s, kort nadat de Verenigde Staten van Amerika als een onafhankelijke staat werden erkend, stopte het Britse Rijk met het beschermen van Amerikaanse schepen die de route bewandelden. Toen de Barbary-piraten van deze nieuwe ontwikkeling op de hoogte waren, grepen ze de kans door de schepen te beroven en te kapen.
Beschrijving van de opdracht
De piraten veroorzaakten dat de marine van de Verenigde Staten van Amerika hen in een reeks veldslagen mengde in de gebieden waar piraterij hoogtij vierden om de escalerende dreiging een halt toe te roepen. Toen president Thomas Jefferson hoorde van de brutaliteit van de piraten, stuurde hij marineschepen van de Verenigde Staten naar de Middellandse Zee om de situatie het hoofd te bieden. Dit was de eerste Barbary-oorlog en die duurde tussen 1801-1805. Nadat de oorlog voorbij was, trokken de piraten zich terug en lieten een eerlijke doorgang naar de schepen toe. Het duurde niet lang voordat de piraten opnieuw toesloeg en het moeilijk werd voor de schepen om die route te volgen. President James Madison, de opvolger van Jefferson, leidde het Amerikaanse leger om de piraten in te schakelen in een tweede oorlog die tot 1812 duurde.
Make-up van de krachten
Enerzijds sloegen de Verenigde Staten de handen ineen met andere naties zoals Zweden om de piraten in de Middellandse Zee te bestrijden. Tijdens de tweede oorlog werden er troepen getrokken uit de zojuist afgesloten oorlog tegen de Britten op Amerikaanse bodem. Aan de andere kant hadden de piraten een verzameling bandieten die werden gehaald uit de Noord-Afrikaanse steden Tunis, Algiers en Tripoli.
