Unesco-Werelderfgoed In Italië

Het Europese land van Italië ligt op een schiereiland dat uitsteekt in de Middellandse Zee en staat bekend om zijn keuken, zijn rijke cultuur, zijn natuurlijke schoonheid en zijn oude wonderen. Na het huis van het machtige Romeinse rijk te zijn geweest, heeft de locatie van het pausdom en het vertrekpunt voor het renaissance-Italië een rijke en legendarische geschiedenis. Italië heeft momenteel de meeste werelderfgoedsites van de Verenigde Naties voor onderwijs, wetenschap en cultuur (UNESCO) van elk land ter wereld met in totaal 51-locaties, waarvan 47 culturele sites zijn en waarvan 4 natuurlijke sites zijn.

Valcamonica rotstekeningen

De Valcamonica-rotstekeningen waren de eerste site in Italië die werd aangemerkt als een UNESCO-werelderfgoedsite en die als zodanig werd teruggeschreven in 1979. De Valcamonica-rotstekeningen zijn gevestigd in de provincie Brescia, in de regio Lombardije in Noord-Italië. De site is gelegen in het bergachtige gebied van Lombardije en is de locatie van een van de grootste collecties van de beroemde prehistorische aarde rotstekeningen (rotstekeningen). De Valcamonica-rotstekeningensite heeft meer dan 140,000 verschillende symbolen en figuren die in een jaar 8,000 in de rots aan beide zijden van de hele vallei zijn uitgehouwen. De symbolen en figuren op de site variëren van thema's als landbouw, dieren, duels, magie, navigatie, oorlog en ook geometrisch-symbolische figuren. Deze site is vandaag belangrijk omdat het een opmerkelijke emblematische documentatie vertegenwoordigt van de prehistorische gebruiken en mentaliteit van mensen uit een vroeger tijdperk. Het is ook belangrijk voor de studie van de prehistorie, etnologie en sociologie.

Castel del Monte

Het Castel del Monte werd in 1996 uitgeroepen tot UNESCO-werelderfgoed en bevindt zich in de provincie Bari, in de regio Puglia in Zuid-Italië. Het Castel del Monte ligt op een rotsachtige heuvel die boven de rest van de omgeving uitsteekt en aan de Adriatische Zee ligt. Het kasteel werd gebouwd door de heilige Romeinse keizer Frederik II (1194-1250) en werd voltooid in 1240. Het kasteel was een uniek stuk architectuur voor de middeleeuwse periode omdat het een perfecte achthoekige vorm had, met achthoekige torens bij elke hoek, en de lay-out werd gebouwd met behulp van wiskundige en astronomische precisie om de visie van keizer Frederik II voor het gebouw te weerspiegelen. De architectuur van het kasteel staat ook bekend om het combineren van een mix van elementen uit de klassieke oudheid van de Grieken en Romeinen, de Noord-Europese Cisterciënzergotiek en de Islamitische Oriënt. Dit was een weerspiegeling van de diverse rechtbank van geleerden die de keizer vanuit het hele Middellandse-Zeegebied had aangetrokken. Tegenwoordig staat het Castel del Monte symbool voor keizer Frederik II, als een combinatie van verschillende elementen uit de grote mediterrane beschavingen en als een apart stuk middeleeuwse militaire architectuur.

Monte San Giorgio

Monte San Giorgio werd in 2003 uitgeroepen tot UNESCO-werelderfgoed en is een van de vier UNESCO-werelderfgoedsites van Italië in de categorie Natural. Monte San Giorgio ligt op de grens van Zwitserland en Italië, maar de Italiaanse regio van de site in de provincie Varese in de regio Lombardije is pas toegevoegd aan 2010 toen er een uitbreiding aan de site werd toegevoegd. Monte San Giorgio is een piramidevormige berg die bedekt is met bossen en pal naast het meer van Lugano ligt. Deze site dient als het bekendste record in het onderwaterleven in de Trias tussen 230 miljoen en 245 miljoen jaar geleden. Deze fossielenreeks registreert het leven dat plaatsvond in een tropische laguneomgeving, waaronder ammonieten, bivalven, schaaldieren, stekelhuidigen en vissen. De site heeft ook enkele op het land gebaseerde fossielen van insecten, reptielen en planten vanwege de locatie van de lagune in de buurt van het land. Tegenwoordig is de Monte San Giorgio-site het belangrijkste referentiepunt voor eventuele toekomstige ontdekkingen van de overblijfselen van de zee-Trias.

Cefalú's en Monreale's Cathedral Churches en Arab-Norman Palermo

De kathedraalkerken van Cefalú en Monreale en de Arabische en Normandische locaties in Palermo werden de nieuwste toevoegingen aan de UNESCO-werelderfgoedlocaties in Italië, die in 2015 op de lijst stonden. De site is gelegen in de provincie Palermo, in de regio Sicilië in Zuid-Italië. De sites van Cefalú's en Monreale's Cathedral Churches en Arab-Norman Palermo bestaat uit drie kathedralen, drie kerken, twee paleizen en een brug van het Normandische koninkrijk Sicilië, die aan de macht was van 1130 tot 1194. De drie kathedralen zijn de kathedraal van Palermo, de kathedraal van Monreale en de kathedraal van Cefalù. De drie kerken zijn de kerk van Santa Maria dell'Ammiraglio, de kerk van San Cataldo en de kerk van San Giovanni degli Eremiti. De twee paleizen zijn het Koninklijk Paleis en de Palatijnse Kapel en het Zisa-paleis, terwijl de brug de Admiral's Bridge wordt genoemd. Deze negen locaties vertegenwoordigen samen het sociaal-culturele syncretisme tussen westerse, islamitische en Byzantijnse culturen op het gebied van architectuur, structuren, materialen en artistieke decoratie die op het eiland Sicilië zijn begonnen. Deze gecombineerde sites zijn tegenwoordig belangrijk omdat ze het naast elkaar bestaan ​​van verschillende culturen en religies onder het Normandische koninkrijk van Sicilië vertegenwoordigen, evenals een uitwisseling van architecturale elementen die werden gedeeld tussen deze verschillende groepen.

Integriteit en bescherming van de UNESCO-werelderfgoedsites van Italië

De Valcamonica-rotstekeningen zijn kwetsbaar voor een aantal verschillende factoren, omdat de gegraveerde rotskunst wordt blootgesteld aan veranderingen in atmosfeer en klimaat, evenals de potentiële schade door vervuiling of directe menselijke tussenkomst van bouwactiviteiten in de buurt. De site is er echter in geslaagd om een ​​hoge mate van authenticiteit te behouden vanwege de constante monitoring en restauratie van de site. Het Castel del Monte heeft zijn integriteit beschermd omdat het terrein geen significante structurele verandering heeft ondergaan, maar de marmeren en mozaïek interieurelementen zijn vervallen, en vele moeten worden verwijderd. De Monte San Giorgio voldoet aan de integriteitseisen voor een fossielenlocatie en heeft toegankelijke fossiele-steenblootstellingen. Er is een sterke samenwerking tussen Zwitserland en Italië geweest om de site, het landschap rond de site te beschermen en bestaande beheersprocedures en -wetten voor de site te handhaven. De Kathedraal Kerken van de Cefalú's en Monreale en de archeologische locatie Arab-Norman Palermo krijgen het hoogste niveau van bescherming dat is vastgesteld door de nationale wetgeving van de Italiaanse overheid onder de 2004 Italiaanse Code van het Cultureel en Landschapserfgoed. Geen van de eigenschappen op de site lijdt aan eventuele nadelige effecten als gevolg van menselijke ontwikkeling of verwaarlozing van het niet worden gecontroleerd. Alle aspecten van de site behouden een goede integriteit en authenticiteit.

UNESCO-werelderfgoed in Italië