Bedreigde Reptielen Van De Verenigde Staten

Bedreigde reptielen van de Verenigde Staten

De afgeplatte muskusschildpad en karetschildpadden behoren tot de meest bedreigde reptielachtigen in de VS. De meeste van deze zeeschildpadden hebben hun populatie met meer dan 70% verminderd. In feite volgens de Unie voor het behoud van de natuur, worden meer dan 93 reptielen en amfibieën met uitsterven bedreigd. Sommige soorten zeeschildpadden worden ernstig bedreigd en de Atlantische ridleyzee staat op de rand van uitsterven. Met reptielen als een van de meest heerlijke en fascinerende dieren in de natuur, is de noodzaak om ze te behouden en te beschermen tegen uitsterving, van het allergrootste belang. Hieronder staan ​​enkele van de meest bedreigde reptielen van de VS.

Flattened Musk Turtle

De afgeplatte muskusschildpad is een endemische soort uit Alabama met een beperkt bereik. De schildpad woont in de Black Warrior River in noord-centraal Alabama. De soort heeft een platte bovenhell die geelbruin tot donkerbruin is met zwarte vlekken en strepen. Het hoofd, de staart en de poten zijn olijfgroen met blokmoting. De voeten zijn zwemvliezen, en mannen hebben karakteristieke dikke, lange stekelstaarten. Het reptiel leeft in waterbronnen met grote slakkenpopulaties omdat ze zich voeden met slakken, tweekleppige schelpdieren en wat waterinsecten en hun larven. Seksuele volwassenheid voor mannen duurt 4-6 jaar en 6-8 bij vrouwen. Op de leeftijd van 30-40 bereiken vrouwtjes de maximale grootte en de mannetjes nemen 50-60. De generatietijd is ongeveer 20-30 jaar waarin een vrouw twee keer een paar 1-3-eieren in een jaar legt. Erosie en siltatie als gevolg van mijnbouw en damming zijn de belangrijkste bedreigingen voor dit reptiel. Nauwkeurig zagen, ontwikkelen en vervuilen hebben ook geleid tot aanzienlijk verlies van leefgebied. De soort heeft rotsspleten verloren die werden gebruikt om te ontsnappen aan predatie. De soort wordt beschermd in het National Forest van Bankhead.

Bog Turtle

De moerasschildpad is een semi-aquatische schildpadsoort van de familie Emydidae die endemisch is voor de oostelijke VS. Ze woont in Vermont, Georgia en ten westen van Ohio. Ze geven de voorkeur aan kalkrijke wetlands, zoals weiden, moerassen, moerassen en bronnen. Ze zijn ook bekend om te leven in koe weiden en in de buurt van bever dammen. De schilden van de moerasschildpad en de schaal zijn donkerbruin, met een kenmerkende gevorkte oranje of gele markering aan elke kant van de nek. De schildpad heeft een extreem lage reproductiesnelheid waarbij vrouwen één legsel leggen dat drie eieren per jaar bevat. De jonge groeit snel en binnen 4-10 jaar hebben ze geslachtsrijpheid bereikt. Paring is in de lente na het winterslaapproces. De schildpadden hebben een levensduur van 20-30 jaar. De schildpadden mijden vriestemperaturen en hebben dus de zon nodig voor thermoregulatie. Dientengevolge, besteedt de moerasschildpad heel wat tijd die in de zon koesteren en zodat moet zijn habitat open luifels hebben. De soort brengt ook tijd door met begraven in modder en winterslaap tijdens de winter. Het reptiel is een alleseter en voedt zich met kleine ongewervelde dieren en waterplanten. De soorten lijden aan habitatverlies. Er zijn plannen van de Amerikaanse Fish and Wildlife Services om de verloren noordelijke habitats te herstellen. De Federal Endangered Species Act beschermt de moerasschildpad.

Hawksbill Sea Turtle

De karetschildpad zeeschildpad is een kritisch bedreigde soort die behoort tot de familie Cheloniidae. De zeeschildpadden hebben een wereldwijde verspreiding van de Atlantische Oceaan naar de Indo-pacific. De karetvisser heeft een beschermende carapace gekarteld langs het achterste en voorste, afgeplatte lichaam en ledematen aangepast om te zwemmen in de open oceanen. Het heeft een scherp gebogen snavel en hun schelpen veranderen van kleur naarmate de watertemperatuur verandert. De zeeschildpadden brengen het grootste deel van de tijd door in lagunes en koraalriffen. De ondiepe baaien bieden broedplaatsen in april tot november. Vrouwtjes leggen koppelingen met veel eieren. Na twee maanden komen baby-schildpadden uit en migreren naar de zee. Degenen die niet bij dag pauze de zee bereiken, vallen ten prooi aan kustvogels, krabben en andere roofdieren. Na 20-jaren bereiken de karpervissen seksuele rijpheid. Ze voeden zich meestal met cnidarians, vissen en algen. De schildpad valt ten prooi aan grotere vissen, haaien en mensen. Menselijke visserij is de belangrijkste bedreiging voor deze schildpadden. De schelpen worden geoogst voor decoratieve doeleinden. De Convection on International Trade in Endangered Species heeft het oogsten en verhandelen van hawksbill verbannen.

Kemp's Ridley zeeschildpad

De Kemps ridley zeeschildpad van de familie Cheloniidae is de zeldzaamste soort zeeschildpadden en vandaag de dag wordt hij met uitsterven bedreigd. In de VS wordt de schildpad alleen in Texas gevonden. De soort vertoont een broedgebied tussen de Atlantische Oceaan en de Golf van Mexico. De Kemps-schildpad voedt zich meestal met weekdieren, kwallen, vissen, kreeftachtigen, algen en zee-egels. Het broedseizoen is van april tot augustus en de dekking is offshore. De soorten vertonen massa-nesting in de paartijd wanneer een groep vrouwtjes op de stranden landt. Een koppeling bevat rond 110-eieren met een incubatieperiode van 45-70 dagen. De incubatietemperatuur bepaalt de kuikens; boven 25 graden Celsius is het nageslacht een vrouw. Bedreigingen tegenover de Atlantische zeeschildpad omvatten jacht, verlies van leefgebied, verstrikking in garnalenvisserij en vervuiling. Schildpad Excluder Device is bevestigd aan de trawls die verdrinking van zeeschildpadden naast garnalen voorkomen. Een andere beschermende maatregel om de kritisch bedreigde soort te redden, is het kweken van jonge schildpadden in gevangenschap tot hun volwassenheid waar ze worden vrijgelaten. Deze actie vermindert predatie.

Menselijke activiteiten zijn de grootste bedreiging voor reptielen en elke andere vorm van leven. Overbevissing, verstedelijking en het oogsten van bedreigde soorten hebben aanzienlijk geleid tot een vermindering van het aantal soorten. Gebruik van netten van slechte kwaliteit draagt ​​ook bij tot kleine aantallen reptielen. Zelfs met instandhouding moeten mensen het belang van schildpadden in het ecosysteem begrijpen voor een evenwichtig bestaan.

Bedreigde reptielen van de Verenigde Staten