Achtergrond
De Derde Slag om Seoul was een van de belangrijkste opdrachten van de Koreaanse oorlog. De strijd begon op december 31st, 1950 en eindigde op januari 7th, 1951, met de Chinese verovering van de hoofdstad van Zuid-Korea. De strijd was onderdeel van het Chinese Nieuwjaarsoffensief, een gecoördineerde aanval op de westelijke verdediging van de Verenigde Naties die bedoeld was om Seoul te veroveren. Mao Zedong, voorzitter van de Volksrepubliek China, geloofde dat de Verenigde Naties (VN) geen andere Chinese aanval konden weerstaan, en daarom van plan was om Seoul te veroveren om een overweldigende druk op de VN-linies te leggen en hen te dwingen zich terug te trekken uit Korea.
MAKE-UP VAN DE KRACHTEN
Generaal McArthur was de commandant van de VN-troepen in Korea. Onder zijn troepen waren rond 150,000-soldaten. Deze waren meestal samengesteld uit leden van het Amerikaanse Achtste Leger. Ook telden met hen militaire eenheden uit Australië, Zuid-Korea, Thailand en het Verenigd Koninkrijk, die allemaal samenkwamen om de hoofdstad van Zuid-Korea te verdedigen. Generaal Peng Dehuai voerde de leiding over het Chinese 13th-leger en kreeg de taak om Seoul te veroveren. Hij had een aantal 170,000-troepen onder zijn bevel, waaronder een Noord-Koreaans corps, klaar om de stad aan te vallen. Ondanks zijn enorme omvang leed zijn leger aan overbelaste aanvoerlijnen en was hij moe van maanden van marcheren en vechten.
BESCHRIJVING VAN DE SLAG
De strijd werd gevochten in de buurt van de Koreaanse scheidingslijn op de 38th Parallel, te midden van de hardheid van de koude Koreaanse winter. Winter maakte het gemakkelijk voor de Chinezen om de bevroren rivier de Han over te steken, en McArthur verwachtte dat hij Seoul niet zou kunnen houden. Daarom was hij van plan klaar te staan om zich langzaam terug te trekken naar de Pusaanse Perimeter, in het geval dat de Chinese aanval niet kon worden ingeperkt. Ondertussen, nadat hij ervan overtuigd was dat het Chinese leger niet in staat was de VN uit het Koreaanse schiereiland te duwen, vestigde Mao zich voor een meer beperkte aanval. Daarin wilden Mao en zijn generaals hun inspanningen concentreren op de zwakke Zuid-Koreaanse eenheden op de 38th Parallel.
RESULTATEN
Het Chinese offensief begon in de nacht van december 31st, 1950, toen ze de Zuid-Koreaanse posities op de 38th Parallel bombardeerden en vervolgens een infanterie aanval op hun verzwakte flanken begonnen. De Chinezen hadden de geallieerde verdediging van de Verenigde Naties nauwkeurig onderzocht en hadden de paden van de minste weerstand genaderd in de Zuid-Koreaanse linies. De volgende ochtend was de Zuid-Koreaanse 1st Division volledig teruggetrokken, kort daarna gevolgd door de 6th Division. Ondertussen, in het oosten, isoleerden de Chinezen het Zuid-Koreaanse III Corps door Kapyong en Chuncheon aan te vallen. Tegen januari 3rd waren de fronten van de VN-strijdkrachten aan alle kanten gepenetreerd, dus trokken de VN-geallieerden zich terug uit Seoul. De Chinese overwinning kostte hen ongeveer 8,500-slachtoffers, waarvan ongeveer twee derde Chinees en de rest Noord-Koreaans. Aan de andere kant zag de VN het verlies van sommige 800-doden, gewonden en gevangen tussen de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Australië. Exacte cijfers over Zuid-Koreaanse verliezen in de strijd zijn onbekend, hoewel Chinese schattingen destijds hun schattingen voor totale geallieerde verliezen op meer dan twee keer hun eigen hebben geschat. Deze aantallen waren echter waarschijnlijk opgeblazen voor propagandadoeleinden.
Historische betekenis en erfenis
De verovering van Seoul was een enorme militaire en propaganda-overwinning voor de Chinezen. Seoul was de laatste in een reeks Chinese overwinningen die, in hun ogen, hun reputatie voor onoverwinnelijkheid hadden gecementeerd. De VN-commandanten hebben zelfs gesproken over de evacuatie van het Koreaanse schiereiland, zoals Mao en zijn generaals hadden gehoopt. In werkelijkheid echter, werd de waarheid de komende maanden duidelijk dat de Chinezen enorm overbelast waren geweest, en in de volgende operaties zouden ze een hoge prijs betalen om te proberen hun offensief tegen een steeds beter georganiseerde en materieel superieure VN te houden leger. De VN lanceerden een reeks beperkte aanvallen om de verloren grond te herwinnen, en heroverden uiteindelijk Seoul in maart en april van 1951 in Operatie Ripper.
